«Δεν είδε, δεν άκουσε, δεν σχολίασε» ο Μητσοτάκης για τον ΟΠΕΚΕΠΕ

Σε υψηλούς τόνους και με διαρκείς υπαινιγμούς προς την αντιπολίτευση, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε να παρουσιάσει ως κίνηση θεσμικής υπευθυνότητας την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Ωστόσο, η ομιλία του στη Βουλή περισσότερο θύμισε προσπάθεια αποπροσανατολισμού, συμψηφισμών και μετάθεσης ευθυνών παρά ειλικρινή απόπειρα κάθαρσης.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε να εμφανιστεί ως πρωθυπουργός που συγκρούεται με το «βαθύ κράτος», ωστόσο αποσιώπησε πλήρως το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα κακώς κείμενα στον ΟΠΕΚΕΠΕ αποκαλύφθηκαν και ερευνώνται για την περίοδο της δικής του διακυβέρνησης. Η επίκληση του παρελθόντος (2004-2014) ως άλλοθι για την παρούσα κατάσταση, δεν μπορεί να κρύψει ότι η περίοδος 2021-2023 – υπό την εποπτεία της σημερινής κυβέρνησης – βρίσκεται στο επίκεντρο των ερευνών της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.

Ο πρωθυπουργός μίλησε για χρόνιες παθογένειες, αλλά απέφυγε να κατονομάσει τα συγκεκριμένα πολιτικά και διοικητικά πρόσωπα που βρίσκονται στο επίκεντρο της έρευνας. Επιπλέον, ενώ παραδέχτηκε ότι αγρότες επιστρέφουν χρήματα, δεν είπε λέξη για το ποιος υπέγραψε τις υπουργικές αποφάσεις που άνοιξαν παράθυρα για παράνομες επιδοτήσεις. Ο ισχυρισμός του ότι «δεν στοιχειοθετείται ποινική ευθύνη για υπουργούς» μοιάζει μάλλον προπέτασμα καπνού – και σίγουρα όχι αντικειμενική αξιολόγηση ενόψει ερευνών που ακόμη εξελίσσονται.

Ο κ. Μητσοτάκης επανειλημμένα κατηγόρησε την αντιπολίτευση για τη λεγόμενη «τεχνική λύση», προσπαθώντας να χρεώσει στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ την έναρξη ενός συστήματος καταστρατήγησης των επιδοτήσεων. Παρότι η τεχνική λύση έχει προϊστορία, η επί της ουσίας ερώτηση παραμένει: γιατί δεν τη σταμάτησε η παρούσα κυβέρνηση από το 2019; Γιατί επέτρεψε την εφαρμογή της μέχρι την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας;

Ο κ. Μητσοτάκης ζητά τη συναίνεση της αντιπολίτευσης για σύσταση εξεταστικής και όχι προανακριτικής επιτροπής, επιμένοντας ότι δεν υπάρχει στοιχείο που να τεκμηριώνει ποινικές ευθύνες υπουργών. Όμως, αν η κυβέρνηση είναι πράγματι αποφασισμένη να φτάσει «το μαχαίρι στο κόκκαλο», γιατί φοβάται τη διερεύνηση από δικαστική επιτροπή; Γιατί θέλει πρώτα μία πολιτική διαδικασία που δεν θα οδηγήσει, με βάση τον νόμο, σε διώξεις;

Συμπεράσματα

Ο κ. Μητσοτάκης, έξι χρόνια πλέον στην εξουσία, φρόντισε να επαναφέρει το αφήγημα της «βαριάς κληρονομιάς» και των διαχρονικών παθογενειών του ελληνικού δημοσίου, αποφεύγοντας επιμελώς κάθε ουσιαστική αναφορά στην τρέχουσα υπόθεση. Καμία νύξη δεν έγινε για τις βαρύτατες καταγγελίες και τις κακουργηματικές διώξεις που αγγίζουν δύο Υπουργούς της ΝΔ, οι οποίοι εμπλέκονται – σύμφωνα με τη δικογραφία – ως ηθικοί αυτουργοί ή συνεργοί σε πράξεις απιστίας εις βάρος του δημοσίου.

Ακόμη πιο εντυπωσιακή ήταν η πλήρης αποσιώπηση των διαλόγων και των στοιχείων που έχουν αποκαλυφθεί από τις νόμιμες τηλεφωνικές επισυνδέσεις και περιλαμβάνονται στον φάκελο της υπόθεσης. Διαλόγοι που αποτυπώνουν με ωμότητα το σκοτεινό παρασκήνιο ενός κομματικού μηχανισμού που – όπως φαίνεται – χρησιμοποιεί θεσμούς και δομές του κράτους ως εργαλεία πελατειακής αναπαραγωγής και συγκάλυψης.

Ενδεικτική της κατάστασης είναι η συνομιλία του γνωστού Γεώργιου Ξυλούρη, επονομαζόμενου και «Φραπές», με τον τότε αντιπρόεδρο του ΟΠΕΚΕΠΕ Κυριάκο Μπαμπασίδη. «Εφόσον στέκει το Μαξίμου και στέκει κι ο Μάκης είσαι βράχος που δεν πέφτει. Λοιπόν πάτα εκεί να τα γ@@@@@@ όλα», ακούγεται να λέει ο Ξυλούρης, δίνοντας την αίσθηση μιας παγιωμένης ατιμωρησίας και πολιτικής κάλυψης από τα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας. Κι όμως, ούτε λέξη από τον Πρωθυπουργό για τα συγκεκριμένα αποσπάσματα.

Άξιο σχολιασμού είναι και το γεγονός πως δεν υπήρξε καμία αναφορά στα ευρήματα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, η οποία διερευνά ήδη πτυχές της υπόθεσης λόγω πιθανής ζημίας ευρωπαϊκών κονδυλίων. Η επιλογή της Κυβέρνησης να αγνοήσει επιδεικτικά τη δράση και τα ευρήματα της Ευρωπαϊκής Δικαιοσύνης δεν παραπέμπει μόνο σε έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς, αλλά και σε μια επικίνδυνη τάση θεσμικής απαξίωσης και αυταρχικής υπεροψίας.

Στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την κατάργηση του ΟΠΕΚΕΠΕ και την ενσωμάτωσή του στην ΑΑΔΕ, ο κ. Μητσοτάκης υποστήριξε – ούτε λίγο ούτε πολύ – ότι δεν ήταν εφικτή η εξυγίανση του Οργανισμού «εν κινήσει». Όμως το επιχείρημα αυτό μοιάζει περισσότερο με άλλοθι για την εξαφάνιση ενός κρίσιμου φορέα, παρά με πραγματική μεταρρυθμιστική βούληση. Γιατί αν κάθε δημόσιος οργανισμός που αντιμετωπίζει προβλήματα καταργείται αντί να διορθώνεται, τότε ποια είναι η προοπτική της δημόσιας διοίκησης; Και – το σημαντικότερο – μήπως με τη διάλυση του ΟΠΕΚΕΠΕ εξαφανιστούν πολύτιμα αποδεικτικά στοιχεία;

Η σημερινή ομιλία του Πρωθυπουργού, μακριά από την αυτοκριτική και τη διαφάνεια, επιβεβαίωσε την εντύπωση πως η Κυβέρνηση προσπαθεί να κερδίσει πολιτικό χρόνο και να υποβαθμίσει το μέγεθος του σκανδάλου. Οι πολίτες όμως, απέναντι στην απόπειρα συγκάλυψης και την καλλιέργεια εικονικής κανονικότητας, έχουν πλέον πλήρη εικόνα. Η εξαπάτηση, πράγματι, φαίνεται να έχει ανέβει επίπεδο — όπως και η απαίτηση για λογοδοσία.