Πολιτικό σοκ σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ: Δεν «βγαίνουν» οι αριθμοί – Σενάρια συγκυβέρνησης

Την ώρα που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επιδίδονται σε καθημερινές επιθέσεις με σκληρές δηλώσεις και πολιτικά πυρά εκατέρωθεν, η ανάλυση των τελευταίων δημοσκοπήσεων έχει προκαλέσει σοβαρό σοκ στα κομματικά επιτελεία. Παρά τις φιλόδοξες εξαγγελίες και τα σχέδια διακυβέρνησης, τα νούμερα δεν βγαίνουν – ούτε για αυτοδυναμία, ούτε καν για συγκυβέρνηση. Η ΝΔ, που στις εκλογές του 2023 είχε εκλέξει 158 βουλευτές, με βάση τη σημερινή εικόνα αγγίζει μετά βίας τους 100. Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να περιορίζεται στους 45. Αθροιστικά, ακόμη και αν αποφασίσουν να συγκυβερνήσουν, δεν συμπληρώνουν τους απαραίτητους 151: το άθροισμα σταματά στους 145. Έξι έδρες λείπουν, έξι έδρες που – προς το παρόν – δεν φαίνεται να καλύπτονται από κανέναν άλλον πιθανό εταίρο.

Αυτή η πραγματικότητα, που έχει ήδη καταγραφεί στα πορίσματα των εκλογικών αναλυτών και έχει φτάσει στα υψηλότερα πολιτικά και επιχειρηματικά γραφεία της χώρας, αναγκάζει τα κόμματα να αναπροσαρμόσουν τις στρατηγικές τους. Παρά το φαινομενικό μέτωπο αντιπαράθεσης, πίσω από τις γραμμές γίνεται σαφές ότι όλοι αντιλαμβάνονται πως οδεύουμε με μαθηματική ακρίβεια σε εκλογές θρίλερ – ενδεχομένως και σε διπλές κάλπες. Η πίεση για αλλαγή του εκλογικού νόμου εντείνεται, με πρόσχημα την «ακυβερνησία», ενώ οι διεργασίες για συγκλίσεις βρίσκονται σε πρώιμο αλλά υπαρκτό στάδιο.

Παράλληλα, αναζωπυρώνεται και το σενάριο σχηματισμού κυβέρνησης ειδικού σκοπού με πρόσωπο εκτός του Κυριάκου Μητσοτάκη για πρωθυπουργό. Σε αυτό το πλαίσιο, εμφανίζονται στο προσκήνιο πολιτικοί «παλαίμαχοι» που διατηρούν ανοιχτούς διαύλους με επιχειρηματικά συμφέροντα και λειτουργούν ως δίαυλοι προς τη «λύση ανάγκης». Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν ανοιχτά για την ανάγκη να δημιουργηθούν κόμματα-υποστυλώματα, ικανά να συμπληρώσουν την αριθμητική για μία κυβέρνηση συνασπισμού χωρίς τον Μητσοτάκη στο τιμόνι.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται το βάρος αυτών των εξελίξεων και έχει στραφεί πλέον σε μια στρατηγική υψηλής πόλωσης. Με συνεχή «πυρά» προς Ανδρουλάκη και Τσίπρα, επιχειρεί να κρατήσει συσπειρωμένη την κομματική βάση και κυρίως να αποτρέψει εσωκομματικές αμφισβητήσεις για την ηγεσία της ΝΔ. Το περιβάλλον του πρωθυπουργού επιχειρεί πλέον να μαζέψει τα σενάρια πρόωρων εκλογών, αναγνωρίζοντας ότι οποιαδήποτε κάλπη πριν το 2026 θα συνιστούσε πολιτική αυτοκτονία. Ωστόσο, αρκετοί βουλευτές της ΝΔ, που ακόμη «κουβαλούν» τις πληγές της ακρίβειας και της λαϊκής δυσαρέσκειας από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, συνεχίζουν να πιέζουν για εκλογές. Το σκεπτικό τους βασίζεται στην εκτίμηση ότι θα προλάβουν τον Τσίπρα «στον ύπνο» – αλλά οι εξελίξεις μπορεί να τους διαψεύσουν εκκωφαντικά.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, η εικόνα είναι ακόμη πιο ζοφερή. Σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα, το κόμμα με το brand «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία» φαίνεται να εκλέγει μόλις 14 βουλευτές. Στην Α’ Πειραιά, όπου πολιτεύεται ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, δεν εξασφαλίζει καν την έδρα. Στα Χανιά, όπου παραδοσιακά εκλέγεται ο Παύλος Πολάκης, η εικόνα είναι αντίστοιχα απογοητευτική. Ο Πολάκης αναζητά ήδη νέα εκλογική περιφέρεια για να διασφαλίσει την παρουσία του στη Βουλή. Στο Νότιο Τομέα, από τις πολυεδρικές περιοχές του λεκανοπεδίου, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να εκλέγει μόλις έναν βουλευτή.

Αυτή η προβληματική κατάσταση ωθεί τα στελέχη της Κουμουνδούρου σε αδράνεια. Πολλοί περιμένουν την εκδήλωση του νέου πολιτικού φορέα υπό τον Αλέξη Τσίπρα, ελπίζοντας να βρουν εκεί πολιτική στέγη. Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες, οι περισσότεροι δεν φαίνεται να εντάσσονται στον νέο σχηματισμό. Αυτό σημαίνει πως κινδυνεύουν να μείνουν εκτός Βουλής και – ακόμη χειρότερα – χωρίς πόρους, καθώς το κομματικό ταμείο δεν επαρκεί πλέον για να συντηρήσει ούτε τον μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ ούτε την… αδελφή του Νέα Αριστερά, η οποία δεν έχει καμία ρεαλιστική πιθανότητα εισόδου στη Βουλή.

Μέσα σε αυτό το τοπίο αστάθειας, ο πολιτικός χρόνος συμπιέζεται. Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι για τις ισορροπίες και τις νέες συμμαχίες που διαμορφώνονται, καθώς κανείς – ούτε στο Μαξίμου, ούτε στη Χαριλάου Τρικούπη, ούτε στην Κουμουνδούρου – δεν έχει τη βεβαιότητα ότι θα περάσει στην επόμενη φάση της πολιτικής σκηνής χωρίς απώλειες. Οι κάλπες, όποτε και αν στηθούν, θα φέρουν ανατροπές – και ίσως επιβεβαιώσουν πως η πολιτική αβεβαιότητα έχει γίνει πλέον η νέα κανονικότητα στην Ελλάδα.

Ένα θέατρο του παραλόγου σε… θερινή ραστώνη

Παρά το κλίμα της θερινής ραστώνης που υποτίθεται ότι επιβάλλει η περίοδος, τα πολιτικά γεγονότα στην Ελλάδα δεν φαίνεται να κάνουν διακοπές. Αντίθετα, συνεχίζουν ακάθεκτα να μας υπενθυμίζουν ότι η χώρα μας εξακολουθεί να ζει σε μια διαρκή πολιτική καταιγίδα, όπου οι πρωταγωνιστές μοιάζουν να παίζουν τον ίδιο παλιό ρόλο σε ένα έργο που έχει δει χιλιάδες επαναλήψεις.

Τα συνεχή σκάνδαλα και οι πολιτικές αναμετρήσεις, που θυμίζουν παλιότερες σκοτεινές εποχές, όπως το ’89 και το ’12, λειτουργούν ως φόντο σε μια παράσταση όπου οι παλιοί και νέοι «σωτήρες» προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι μόνο αυτοί μπορούν να γλιτώσουν τη χώρα από την καταστροφή που οι ίδιοι, με περίσσια συνέπεια, έχουν επιτελέσει.

Από τη μια, έχουμε την «Πρώτη Φορά Αριστερά», που διαφημίζεται ως το αντίδοτο στα μνημόνια και στους «τοκογλύφους», και από την άλλη, τον «αγνό» κεντρώο που μας υπόσχεται μια νέα, λαμπρή εποχή, φέρνοντας μαζί του τα «άριστα» παιδιά που θα κάνουν το θαύμα. Το κοινό; Ακόμη να πειστεί, παρότι το ίδιο πληρώνει το τίμημα της πολιτικής αυτής παράστασης.

Και ενώ οι πολιτικοί μας ταγοί αλληλοκατηγορούνται και «ξιφουλκούν» στα κανάλια, η κοινωνία παρακολουθεί με ένα μειδίαμα που κρύβει απογοήτευση, περιμένοντας την επόμενη ΔΕΘ όπου το όραμα της «περήφανης Ελλάδας» θα ξεδιπλωθεί ξανά, όπως κάθε χρόνο, με λόγια που, δυστυχώς, μοιάζουν πιο πολύ με ευχές παρά με ρεαλιστικό σχέδιο.

Ίσως το πιο αστείο (ή τραγικό) να είναι πως ενώ όλοι αυτοί που θέλουν να κυβερνήσουν συμφωνούν σε κάτι: να μας σώσουν, η πραγματικότητα δείχνει πως το μόνο που καταφέρνουν είναι να κρατούν το κοινό σε συνεχή αναμονή και πολιτική σύγχυση.

Ίσως τελικά το μόνο που απομένει σε όλους εμάς είναι να ευχηθούμε… καλή τύχη στους ηθοποιούς αυτού του έργου, και να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή το σκηνικό θα αλλάξει και το σενάριο θα γραφτεί από εκείνους που πραγματικά νοιάζονται για το κοινό καλό και όχι μόνο για τα πολιτικά τους συμφέροντα.