Σε εφιάλτη διαρκείας έχουν μεταβληθεί οι φετινές γιορτές για το Μέγαρο Μαξίμου

Σε μια παρατεταμένη δοκιμασία εξελίσσεται η εορταστική περίοδος για το Μέγαρο Μαξίμου, με την κυβερνητική φθορά να γίνεται ορατή σε πολλαπλά επίπεδα και το πολιτικό κόστος να συσσωρεύεται καθημερινά. Οι αγροτικές κινητοποιήσεις, η εκτεταμένη παράλυση των οδικών αξόνων και η πρωτοφανής ταλαιπωρία χιλιάδων πολιτών που επιχείρησαν να ταξιδέψουν τις γιορτινές ημέρες διαμορφώνουν ένα σκηνικό γενικευμένης δυσαρέσκειας, το οποίο επεκτείνεται πέρα από την επικαιρότητα και αγγίζει τον πυρήνα της κυβερνητικής αξιοπιστίας.

Οι επιπτώσεις δεν περιορίστηκαν στη μετακίνηση των πολιτών. Οι τοπικές οικονομίες, που είχαν επενδύσει στις ημέρες των γιορτών για να καλύψουν απώλειες προηγούμενων μηνών, κατέγραψαν σημαντικά πλήγματα. Ακυρώσεις δεν αναπληρώθηκαν, τζίροι χάθηκαν και επαγγελματίες του τουρισμού βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα πολύ διαφορετική από εκείνη που είχαν προεξοφλήσει στις αρχές του φθινοπώρου. Το κλίμα που διαμορφώθηκε ενίσχυσε την αίσθηση αδυναμίας ελέγχου και συντονισμού από την πλευρά της κυβέρνησης.

Η συγκυρία αυτή αιφνιδίασε το κυβερνητικό επιτελείο, το οποίο είχε επενδύσει πολιτικά στη γιορτινή περίοδο. Στο Μαξίμου υπήρχε η εκτίμηση ότι οι ημέρες αυτές θα λειτουργούσαν ως ανάχωμα στην κοινωνική πίεση, με αιχμή τις φορολογικές μειώσεις και τα μέτρα που ενσωματώθηκαν στον προϋπολογισμό. Η προσδοκία ενός θετικού αφηγήματος δεν επιβεβαιώθηκε. Οι εξαγγελίες για την οικονομική ανακούφιση των πολιτών, όπως η καταβολή ενός ενοικίου, δεν απέκτησαν ουσιαστικό αντίκρισμα στη δημόσια συζήτηση, ενώ οι τοποθετήσεις του πρωθυπουργού στη Βουλή χάθηκαν μέσα στη δίνη των εξελίξεων.

Η ανησυχία στο κυβερνητικό στρατόπεδο εντείνεται ενόψει της μισθοδοσίας του Ιανουαρίου, όταν οι πολίτες θα κληθούν να αποτιμήσουν στην πράξη τις περιβόητες ελαφρύνσεις. Η εκτίμηση ότι αυτές θα αποτυπωθούν σε περιορισμένα ποσά ενισχύει το ήδη βαρύ κλίμα και δημιουργεί προϋποθέσεις για ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση, με άμεσες πολιτικές συνέπειες.

Σύμφωνα με αναλυτές, η κυβέρνηση εισέρχεται σε μια κρίσιμη φάση, καθώς απειλείται η σχέση της με ένα εκλογικό ακροατήριο που μέχρι σήμερα παρέμενε συμπαγές. Πρόκειται για πολίτες που στήριξαν τη Νέα Δημοκρατία με την προσδοκία ρήξεων με παθογένειες και αποκατάστασης μιας αίσθησης κανονικότητας στην καθημερινότητα. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, με εικόνες εγκλωβισμένων οδηγών και μια επιστροφή που μετατράπηκε σε συλλογική δοκιμασία αντοχών, καταγράφονται πλέον ως αποτυχία συνολικής διαχείρισης και μεταφέρονται ευθέως στον κυβερνητικό λογαριασμό.

Στο εσωτερικό του συντηρητικού χώρου επικρατεί έντονος προβληματισμός. Η δυσαρέσκεια εκφράζεται από κοινωνικές ομάδες που παραδοσιακά διατηρούσαν θετική στάση απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και αποτελούσαν σταθερό στήριγμα της κυβερνητικής στρατηγικής. Το γεγονός ότι η οργή αγγίζει και αυτούς τους πολίτες εκλαμβάνεται ως ένδειξη βαθύτερης πολιτικής φθοράς, με στελέχη να μιλούν ανοιχτά για μια κρίση που δύσκολα περιορίζεται.

Το κλίμα αυτό αποτυπώθηκε και στη δημόσια εικόνα της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια των γιορτών. Οι παραδοσιακές εμφανίσεις βουλευτών και στελεχών απουσίασαν σχεδόν πλήρως, ενώ η παρουσία περιορίστηκε σε ελάχιστες, διακριτικές κινήσεις. Η αίσθηση αποφυγής της κοινωνικής επαφής ενίσχυσε την εικόνα αποστασιοποίησης από την πραγματικότητα που βίωναν οι πολίτες.

Στη Νέα Δημοκρατία κυριαρχεί πλέον η εκτίμηση ότι οι απώλειες καταγράφονται σε όλα τα μέτωπα. Οι αγρότες παραμένουν σε κινητοποιήσεις, οι ταξιδιώτες εκφράζουν ανοιχτά τη δυσαρέσκειά τους και οι τοπικές αγορές μετρούν ζημιές. Το Μαξίμου επιχειρεί να ανασυνταχθεί, ωστόσο η καθυστέρηση στη λήψη πρωτοβουλιών εντείνει την κριτική για απουσία ενσυναίσθησης και πολιτικού αντανακλαστικού.

Στο εσωτερικό της κυβέρνησης το κλίμα είναι βαρύ. Η κόπωση είναι εμφανής, η μελαγχολία κυριαρχεί και η αίσθηση αδιεξόδου διαχέεται στα περισσότερα επίπεδα. Ο πολυαναμενόμενος ανασχηματισμός προσεγγίζεται περισσότερο ως διαδικασία εσωκομματικών ισορροπιών παρά ως ουσιαστική τομή. Η πεποίθηση ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης αλλαγής είναι διάχυτη, ακόμη και στην κορυφή της κυβερνητικής πυραμίδας, ενισχύοντας την εικόνα μιας εξουσίας που δοκιμάζεται σκληρά από τις ίδιες τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν μέσα στις γιορτές.