«15 χρόνια μετά τα μνημόνια: Το πραγματικό εισόδημα των Ελλήνων δεν γύρισε ποτέ – Νέα μελέτη σοκ αποκαλύπτει το χαμένο 15%»

Χαμηλότερο κατά 15% σε σχέση με το 2009, πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και την είσοδο της χώρας στα μνημόνια, παραμένει το πραγματικό εισόδημα των Ελλήνων, σύμφωνα με νέο policy brief του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ) που υπογράφουν οι Νίκος Ρώμπαπας και Κωνσταντίνος Σαραβάκος. Παρά την ανάκαμψη της τελευταίας δεκαετίας, η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να ανακτήσει τη βαριά απώλεια εισοδήματος, σε αντίθεση με τις περισσότερες χώρες που βρέθηκαν σε κρίση την ίδια περίοδο.

Η μελέτη εξετάζει την πορεία του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος την περίοδο 2004–2024, συγκρίνοντας την Ελλάδα με την Ισπανία, την Ιταλία, την Ιρλανδία, την Κύπρο και την Πορτογαλία. Από τις έξι χώρες, μόνο η Ελλάδα και οριακά η Ιταλία δεν έχουν επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα. Την ίδια 20ετία, η ΕΕ-27 καταγράφει αύξηση πραγματικού εισοδήματος 22%, ενώ η Ελλάδα εμφανίζει μείωση 5%. Το 2024 το εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών παραμένει 15% χαμηλότερο από το 2009, παρότι από το 2012 έως σήμερα σημείωσε αύξηση 22,7%, ξεπερνώντας τον μέσο όρο της ΕΕ. Από το 2015 έως το 2024 η αύξηση φτάνει το 23,5%, ενώ σε σύγκριση με το 2019 η Ελλάδα εμφανίζει τη μεγαλύτερη άνοδο (+14,3%) ανάμεσα στις χώρες της κρίσης. Ωστόσο, η θεαματική ανάκαμψη των τελευταίων ετών αντανακλά και την πρωτοφανή συρρίκνωση της περιόδου 2010–2013, όταν το πραγματικό εισόδημα είχε καταρρεύσει κατά 34%.

Η μελέτη αναδεικνύει τις μεγάλες αποκλίσεις στην ταχύτητα ανάκαμψης των χωρών: από το 2009 έως σήμερα, το πραγματικό εισόδημα αυξήθηκε κατά 21% στην Ιρλανδία, 16% στην Κύπρο και 6,5% στην Ισπανία, ενώ παραμένει ελαφρώς χαμηλότερο στην Ιταλία (-0,7%) και πολύ χαμηλότερο στην Ελλάδα (-15%). Με βάση τα πρόσφατα στοιχεία του ΕΣΥΠ και του ΚΕΠΕ, η βελτίωση της παραγωγικότητας αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για τη μελλοντική αύξηση των εισοδημάτων. Ο πρόεδρος του ΚΕΦΙΜ, Νίκος Ρώμπαπας, υπογραμμίζει ότι η πραγματική σύγκλιση απαιτεί σταθερές μεταρρυθμίσεις, διατηρήσιμη παραγωγικότητα και ανάπτυξη που δημιουργεί πλούτο για όλους, τομείς στους οποίους πρέπει να παραμείνει σταθερή η κυβερνητική εστίαση.