Η Αλήθεια πού πονάει!

Όσοι αγαπούν την πατρίδα τους εκφράζοντας υπερβολικά αυτή την αγάπη, χαρακτηρίζονται ως εθνικιστές.

Όσοι αποφεύγουν να δείξουν την αγάπη τους, θεωρούνται αναίσθητοι.

Όσοι ισχυρίζονται μια δήθεν αγάπη , είναι ψεύτες, λαοπλάνοι και έχουν σκοτεινές σκέψεις.

Πιστοί χριστιανοί με πατριωτικά αισθήματα, και αυτούς τους αποκαλεί η κοινωνία ακραίους.

Η Ευθύνη της Κοινωνίας

Άρα, εδώ εντοπίσαμε κάτι σημαντικό: (τους αποκαλεί η κοινωνία). Μάλιστα, επομένως όλα αυτά τα προηγούμενα τα δημιουργεί η ίδια η κοινωνία, σωστά;

Μήπως, λοιπόν, πρέπει να δούμε σαν κοινωνία τι θέλουμε; Μήπως πρέπει να δούμε ποια είναι τα ζητούμενά μας;

Πολιτικοί και Δικαιοσύνη

Ένα άλλο κεφάλαιο εξίσου σοβαρό αλλά και αρρωστημένο είναι οι πολιτικοί. Τι αλήθεια θέλουμε από αυτούς; Καλή διαχείριση, δικαιοσύνη και δίκαιους νόμους. Όμως, όλα αυτά δεν θα έπρεπε να είναι προϋπόθεση; Και αφού θα έπρεπε, γιατί δεν ισχύουν; Πάλι και σε αυτό το ερώτημα θα βρούμε την ευθύνη στην κοινωνία.

Κοινωνία σε Απραξία

Μα ποια κοινωνία; Αυτή που κλείνει τα μάτια στα δύσκολα; Αυτή που κοιμάται όταν θα έπρεπε να είναι όρθια και ξύπνια στις τόσες αμέτρητες προκλήσεις καθημερινά;

Δικαιοσύνη και Αδικία

Χθες γνωρίσαμε άλλη μια ντροπή: ένας πατέρας-τέρας βίασε το παιδάκι του, 9 ετών. Τι θα κάνει η κοινωνία και η δικαιοσύνη για αυτό το τέρας; Γιατί προστατεύεται από τον νόμο, ενώ αυτός, παράνομα-(νόμιμα), έχει το δικαίωμα να καταπατά και να καταστρέφει μια αγνή αγγελική ψυχή;

Η Ευθύνη της Κοινωνίας

Ξέρω, ξέρω, η δικαιοσύνη θα πάρει την ευθύνη, αλλά η κοινωνία έχει ευθύνη; Ζούμε, λέει, το σημείο μηδέν, τους καιρούς των εσχάτων. ΟΧΙ, δεν το δέχομαι! Βάσει των Γραφών, ο κόσμος θα νομίζει ότι όλα πηγαίνουν καλά, ενώ κάθε μέρα όλο και περισσότερο θα βυθιζόμαστε στον βούρκο.

Σας ρωτώ όλους εσάς που διαβάζετε αυτό το άρθρο: θεωρείτε ότι όλα πάνε καλά; Αν όχι, τότε απλά αντιλαμβάνεστε πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. Συνεπώς, δεν ζούμε τους καιρούς των εσχάτων,(που ο κόσμος θα νομίζει ότι όλα πηγαίνουν καλά,) αλλά μια διεφθαρμένη κοινωνία που ανεχόμαστε όλοι, γιατί όλοι έχουμε συναινέσει να ζούμε έτσι.

Μας κοροϊδεύουν και εμείς κοιτάμε.

Μας καταπατούν τα δικαιώματα με προσχήματα και εμείς απλά παρατηρούμε.

Ας κάνουμε κάτι.

Αν δεν μπορούμε κάτι μεγάλο, ας αρχίσουμε τουλάχιστον να κλαίμε Αντίδραση! Θεωρείτε και αυτό, κατάντια μεν αλλά.

Αν δεν μπορούμε κάτι μεγάλο, ας αρχίσουμε τουλάχιστον με αυτό.

Πάρε τη ζωή στα χέρια σου! Αυτή η ζωή είναι δική σου. Μην την αφήνεις να την κακοποιούν όπως αυτός ο πατέρας-τέρας το παιδάκι του.

Προστάτεψέ την. Έχεις υποχρέωση στα παιδιά σου, γεννημένα και αγέννητα.