«Αλβανική πρόκληση με παιδιά–σύμβολα: Χάρτες “Μεγάλης Αλβανίας” και εθνικιστικά τελετουργικά στη Βόρεια Ήπειρο»

Η Αλβανία συνεχίζει αμείωτα την τακτική των προκλήσεων απέναντι στην Ελληνική Εθνική Μειονότητα, με την κυβέρνηση Ράμα να αξιοποιεί ακόμη και τον εορτασμό της Eθνικής Eπετείου για να προωθήσει αλυτρωτικά μηνύματα. Με τον χάρτη της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας» και τον αλβανικό αετό της εθνικιστικής ρητορικής να εμφανίζονται σε σχολικές εκδηλώσεις, παιδιά μετατρέπονται σε εργαλεία ενός κρατικού αφηγήματος που περιλαμβάνει ακόμη και ελληνικά εδάφη. Η Νεολαία Βορειοηπειρωτών περιγράφει όσα εξελίχθηκαν σε μειονοτικά σχολεία, καλώντας την ελληνική κυβέρνηση να αντιδράσει και να προστατεύσει τα παιδιά από τη συστηματική ψυχολογική πίεση και τον κίνδυνο εθνολογικής αλλοίωσης.

Το περιστατικό κορυφώθηκε στον Δήμο Φοινικαίων, όπου μαθητές μειονοτικού σχολείου πιέστηκαν να σχηματίσουν με τις παλάμες τους τον δικέφαλο αετό, σύμβολο συνδεδεμένο με τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, σε μια εικόνα που παραβιάζει κάθε έννοια ουδετερότητας της εκπαίδευσης. Σε άλλο σχολείο, μαθητές σχημάτισαν τον χάρτη της «Μεγάλης Αλβανίας», παρουσιάζοντας περιοχές γειτονικών κρατών –μεταξύ τους και ελληνικά εδάφη υπό την ανυπόστατη ονομασία «Τσαμουριά»– ως δήθεν αλβανικές. Οι επίμαχες φωτογραφίες όχι μόνο δεν αποκρύφθηκαν, αλλά αναρτήθηκαν δημόσια από την υπουργό Παιδείας Μιρέλα Κουμπάρο και προωθήθηκαν από τον ίδιο τον Έντι Ράμα, αποκαλύπτοντας πως πρόκειται για κεντρική πολιτική κατεύθυνση και όχι για μεμονωμένες πρωτοβουλίες.

Η εργαλειοποίηση ανήλικων παιδιών και η χρήση της εκπαίδευσης για τη διοχέτευση αλυτρωτικών αφηγημάτων συνιστούν ευθεία πρόκληση απέναντι στη μειονότητα που διεκδικεί απλώς αξιοπρέπεια και ασφάλεια. Η Ελλάδα καλείται να απαιτήσει εξηγήσεις από τα Τίρανα και να διασφαλίσει ότι τέτοιες πρακτικές δεν θα επαναληφθούν, υπενθυμίζοντας πως η ενταξιακή πορεία της Αλβανίας περνά υποχρεωτικά από τον σεβασμό των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας και την εγκατάλειψη κάθε αλυτρωτικής στρατηγικής. Γιατί το ζήτημα δεν είναι απλή πρόκληση, αλλά επικίνδυνη πολιτική επιλογή που επηρεάζει άμεσα το μέλλον και την ασφάλεια των παιδιών της μειονότητας.