“Ανασχηματισμός-Φιάσκο και Στημένα Σενάρια: Πώς η Κυβέρνηση Επιβιώνει Πνίγοντας την Αλήθεια των Τεμπών”

Δύο χρόνια μετά την τραγωδία στα Τέμπη, η κυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει την ατζέντα με ανασχηματισμούς και νομικούς ελιγμούς, την ώρα που η κοινωνική οργή παραμένει άσβεστη και οι πραγματικές ευθύνες θάβονται κάτω από πολιτικές μεθοδεύσεις.

Στις 28 Φεβρουαρίου 2025, συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από το δυστύχημα που συγκλόνισε τη χώρα. Ένα δυστύχημα που ανέδειξε όχι μόνο τη διαχρονική κρατική ανεπάρκεια, αλλά και το βάθος του πολιτικού κυνισμού. Αντί για δικαιοσύνη και διαφάνεια, η κυβέρνηση ακολούθησε μια στρατηγική αποφυγής: προστάτεψε τον πρώην Υπουργό, έκανε επικοινωνιακή διαχείριση, έθαψε ευθύνες κάτω από πρόχειρα πορίσματα, και σήμερα προχωρά σε μια δήθεν “κάθαρση” μέσω ανασχηματισμού.

Η αντιπολίτευση, από την άλλη, επέλεξε μικροπολιτική εκμετάλλευση. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, κόμματα που κυβέρνησαν επί σειρά ετών και συνέβαλαν στη διάλυση των υποδομών, σήμερα παριστάνουν τους τιμητές, χωρίς να καταθέτουν καμία σοβαρή πρόταση για να μην επαναληφθεί τέτοιο έγκλημα. Ακόμα χειρότερα, στήριξαν μια προανακριτική-παγίδα που περιορίζει το ζήτημα σε ένα πλημμέλημα και δίνει την ευκαιρία στην κυβέρνηση να “ξεπλύνει” πολιτικά τον εαυτό της.

Το μόνο κόμμα που πρότεινε εξαρχής πλήρη διερεύνηση όλων των Υπουργών Μεταφορών από το 2013 μέχρι σήμερα, ήταν η ΝΙΚΗ. Όχι για να τιμωρηθούν οι πολιτικοί αντίπαλοι, αλλά για να απαντηθεί το πραγματικό ερώτημα: γιατί δεν υλοποιήθηκε η περιβόητη σύμβαση 717, που θα μπορούσε να αποτρέψει την τραγωδία;

Ο πρόσφατος ανασχηματισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ανακύκλωση προσώπων και ισορροπία εσωκομματικών συμφερόντων. Ηχηρές αποχωρήσεις, όπως του κ. Δοξιάδη, και σκιές διαφθοράς, όπως η υπόθεση του κ. Άνθιμου Αμανατίδη, προσθέτουν μόνο θόρυβο. Ο συγκεκριμένος είναι υπόδικος με εγγύηση 600.000 ευρώ, και παρά ταύτα διατηρεί τη θέση του στην ΕΥΑΘ. Επιπλέον, η συγγένειά του με νέα υφυπουργό εγείρει ερωτήματα για τον ρόλο των οικογενειακών και πολιτικών δεσμών στην επιλογή αξιωματούχων.

Το πολιτικό σκηνικό βράζει. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν κόπωση, απογοήτευση και έλλειψη εμπιστοσύνης σε κυβέρνηση και παραδοσιακή αντιπολίτευση. Το σύστημα αναζητά βαλβίδες εκτόνωσης, αλλά η κοινωνία ζητά ουσία: αλήθεια, λογοδοσία, πολιτική με εθνική αξιοπρέπεια.

Η ΝΙΚΗ συνεχίζει να εκπροσωπεί τη φωνή που δεν χαρίζεται σε συμφέροντα, που αντιστέκεται στην πολιτική εξομοίωση και δίνει μάχη εντός και εκτός κοινοβουλίου. Μια φωνή που δεν καλύπτεται από τα φιλτραρισμένα δελτία των συστημικών ΜΜΕ, αλλά επιμένει – και θα δυναμώσει ξανά. Γιατί η κοινωνία ασφυκτιά από το βόθρο της διαφθοράς και απαιτεί καθαρό αέρα, αλήθεια και δικαιοσύνη.

Η υπόθεση των Τεμπών δεν έχει κλείσει. Και όσο υπάρχουν πολίτες που δεν ξεχνούν, τόσο θα υπάρχει ανάγκη για πολιτικές δυνάμεις που δεν σιωπούν.