Χρειάζεται πράγματι πολύ θράσος – ή μια εντυπωσιακή δόση πολιτικής αμνησίας – για να εμφανίζεται το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής ως τιμητής της διαφάνειας και υπερασπιστής του δημόσιου συμφέροντος στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Στη δήλωση που υπογράφουν η Ευαγγελία Λιακούλη και ο Χρήστος Κακλαμάνης, διαπιστώνουμε μία ακόμα προσπάθεια να εμφανιστεί το κόμμα ως θεσμικά ανήσυχο και υπεύθυνο. Ωστόσο, τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα – και πολύ πιο ενοχλητικά για όσους θυμούνται.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένας εξωτερικός παρατηρητής του ελληνικού κράτους. Υπήρξε ο βασικός διαχειριστής του για δεκαετίες, και μάλιστα τοποθέτησε βαθιά τους δικούς του μηχανισμούς σε κρίσιμους οργανισμούς όπως ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Η “συστημική κακοδιαχείριση” που, όπως λένε, ξεκινά από το 2016, δεν φύτρωσε στο κενό· χτίστηκε πάνω σε ένα δίκτυο πελατειακών δομών, αναξιοκρατίας και κομματικών εξυπηρετήσεων, στις οποίες το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είχε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Κι αν η κακοδιαχείριση αφορά πράγματι την περίοδο από το 2016 και μετά, μήπως να μας εξηγήσουν τι ακριβώς έκανε το ΠΑΣΟΚ από τότε μέχρι σήμερα για να προλάβει το σκάνδαλο; Πού ήταν όταν έμπαιναν οι βάσεις για το πρόστιμο των 415 εκατομμυρίων; Μήπως τότε βόλευε να σιωπά, να συγκαλύπτει ή να κάνει ότι δεν βλέπει, ώστε να μη διαταραχθούν ισορροπίες και μικροπολιτικά συμφέροντα;
Η έκκληση για παρέμβαση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, πέρα από επικοινωνιακή, είναι και προσχηματική. Γιατί αν πράγματι ενδιαφέρονταν για τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης, θα είχαν ήδη αναλάβει πολιτική δράση: θα είχαν φέρει συγκεκριμένα ονόματα, πρακτικές και ευθύνες στο φως. Δεν το έκαναν. Αντί αυτού, περιορίζονται σε δηλώσεις που ανακυκλώνουν την αγανάκτηση χωρίς καμία πρόθεση ουσιαστικής ανάληψης ευθύνης.
Και φυσικά, δεν λείπει η γνωστή καταγγελία της “αναρμοδιότητας”. Είναι εύκολο να κατηγορείς τη Δικαιοσύνη για αδράνεια, την ώρα που εσύ δεν έχεις διασφαλίσει καν την πολιτική βούληση για πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο θεσμικό, είναι και πολιτικό – και εκεί το ΠΑΣΟΚ πάσχει, όχι από αναρμοδιότητα, αλλά από αξιοπιστία.
Η υποκρισία απογειώνεται με τη φράση «αναμένουμε και (συνεχίζουμε να) ελπίζουμε». Το κόμμα που επί δεκαετίες κυβέρνησε την Ελλάδα και έστησε μηχανισμούς αδιαφάνειας, σήμερα ελπίζει από τον… Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να σώσει την κατάσταση. Λες και η Δικαιοσύνη είναι αυτόνομη μόνο όταν βολεύει πολιτικά. Λες και το ίδιο το κόμμα δεν έχει ευθύνη να διαλύσει πρώτα το δικό του σκοτεινό παρελθόν, πριν απαιτήσει να ριχτεί φως στο παρόν.
Σε τελική ανάλυση, όταν το κόμμα που συμβολίζει για πολλούς τη ρίζα του πελατειακού κράτους μιλά για “συστημική κακοδιαχείριση”, δεν κάνει αυτοκριτική – κάνει προεκλογική απόπειρα συγκάλυψης. Οι πολίτες όμως θυμούνται. Και στις μέρες μας, η μνήμη είναι πιο πολύτιμη από κάθε δήλωση.
Σε κοινή δήλωση τους αναφέρουν:
“Όπως έγινε σήμερα γνωστό, η Κομισιόν επέβαλε πρόστιμο ύψους 415.000.000 ευρώ στην Ελλάδα λόγω του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ. Θυμίζουμε ότι προ 20 ημερών σε δήλωσή μας είχαμε ζητήσει την παρέμβαση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου στην υπόθεση για να λάβουμε ως απάντηση ότι δεν έχει αρμοδιότητα επειδή η υπόθεση αφορά τάχα τα περιουσιακά συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην ανακοίνωση αυτή απαντήσαμε άμεσα, τονίζοντας ότι η υπόθεση αφορά και βλάβη του ελληνικού Δημοσίου λόγω των αναμενόμενων προστίμων, χωρίς δυστυχώς να λάβουμε οποιαδήποτε απάντηση.
Σήμερα η τεράστια οικονομική βλάβη που προκαλεί στο ελληνικό Δημόσιο και στους Έλληνες παραγωγούς το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έχει μία πρώτη σαφή και οριστική αποτίμηση: 415 εκατομμύρια ευρώ! Η τεράστια αυτή οικονομική βλάβη αφορά συστημική κακοδιαχείριση, που ξεκινά μάλιστα από το 2016.
Θα παρέμβει, έστω και τώρα, η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου για να διερευνήσει τις κακουργηματικού χαρακτήρα αξιόποινες πράξεις που το ποσό αυτό θεμελιώνει ή θα ισχυριστεί και πάλι ότι είναι δήθεν αναρμόδια για την τεράστια και βεβαία βλάβη στο κρατικό ταμείο;
