Δηλώσεις Διαμαντοπούλου για σεβασμό στους γονείς των Τεμπών και διάκριση κινήματος από κόμμα

Μετά την πρόσφατη επίσκεψή της στο Κιλκίς και τη δήλωσή της σε εκδήλωση ότι «έχουμε την ευθύνη να μην γίνουμε ούτε Καρυστιανού ούτε Κωνσταντοπούλου», η οποία προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, η Άννα Διαμαντοπούλου επανήλθε επιχειρώντας να αποσαφηνίσει τη θέση της και να τονίσει τον απόλυτο σεβασμό της προς τις οικογένειες των θυμάτων των τεμπών.

Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΙ, η υπεύθυνη πολιτικού σχεδιασμού του Πασοκ υπογράμμισε ότι «δεν νομίζω ότι υπάρχει έλληνας που δεν σκύβει το κεφάλι μπροστά σε αυτόν τον πόνο», αναφερόμενη ειδικά στη Μαρία Καρυστιανού και σε όλους τους γονείς που έχουν χάσει τα παιδιά τους, και διευκρίνισε πως από τη μία πλευρά αναγνωρίζεται και τιμάται ο αγώνας για αλήθεια και δικαιοσύνη, από την άλλη όμως είναι διαφορετικό ένα κίνημα διαμαρτυρίας από ένα κόμμα με κυβερνητική διαδρομή, εμπειρία και φιλοδοξία να κυβερνήσει τη χώρα, θέση που όπως είπε αποτυπώνεται σταθερά στις ανακοινώσεις του Πασοκ.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην απεργία πείνας του πατέρα Πάνου Ρούτσι, σημειώνοντας ότι το γεγονός πως ένας γονιός που έχασε το παιδί του φτάνει σε μια τόσο ακραία μορφή διαμαρτυρίας αποτελεί αποτέλεσμα της επί μακρόν δυσλειτουργίας των θεσμών, ενώ επανέφερε το πλαίσιο στο οποίο συνέβη το δυστύχημα, κάνοντας λόγο για σύγκρουση δύο τρένων που ανέδειξε το διαχρονικό πρόβλημα του δημόσιου τομέα και του πελατειακού κράτους καθώς και ελλείψεις στη μεταγενέστερη διαχείριση, με συνέπεια ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να μιλά για «συγκάλυψη». Τόνισε ότι όταν το εβδομήντα τοις εκατό των πολιτών πιστεύει πως υπάρχει συγκάλυψη, το ζητούμενο είναι πώς θα αντιμετωπιστούν οι γονείς που ζουν έναν ακατάπαυστο πόνο και μια διαφορετική πραγματικότητα, προσθέτοντας πως αν δεν δοθεί καθαρή απάντηση από τη δικαιοσύνη, η δημοκρατία κλονίζεται.

Επισήμανε ότι η δίκη πρέπει να ξεκινήσει, αλλά ταυτόχρονα η δικαιοσύνη οφείλει, με ευελιξία και ευαισθησία, να λάβει υπόψη της όλα τα δεδομένα ώστε να μην παραμένει η αίσθηση ότι κάτι αποκρύπτεται, επαναλαμβάνοντας ότι ο πλήρης σεβασμός προς τους συγγενείς των θυμάτων συνυπάρχει με τη θεσμική ευθύνη ενός κόμματος να προτείνει λύσεις και να διεκδικεί διακυβέρνηση.