Δημήτρης Μαρκόπουλος: Ο χρήσιμος ηλίθιος της εξεταστικής της ντροπής

Τώρα που ο πάντα ανεύθυνος Κυριάκος Μητσοτάκης βγήκε σε τηλεοπτική συνέντευξη για να δηλώσει ότι είναι ο πρωθυπουργός που δεν ξέρει τίποτε για τίποτε, αξίζει να αφιερώσουμε μια σκέψη στον Δημήτρη Μαρκόπουλο, τον πρόθυμο «αυτοφωράκια» της εξεταστικής  επιτροπής για τα Τέμπη. Τώρα θα πρέπει να καταριέται την τύχη του που τού ανέθεσε τη δουλειά ο Μητσοτάκης. Η εντολή που είχε από τον πρωθυπουργό ήταν να διασφαλίσει ότι η εξεταστική θα τιναχτεί στον αέρα, ώστε να μη στοιχειοθετηθούν ευθύνες για πολιτικούς της Ν.Δ.

Μόνο που ο Μαρκόπουλος δεν μπόρεσε να καταλάβει εγκαίρως ότι αν πράγματι πετύχαινε το επιθυμητό για τον Μητσοτάκη αποτέλεσμα της εξεταστικής επιτροπής, θα γινόταν ένας από τους πρώτους αναλώσιμους. Ήδη από το σκάνδαλο των υποκλοπών ο Μητσοτάκης απέδειξε ότι η στρατηγική επιβίωσής του είναι να μασά και να φτύνει δικούς του ανθρώπους με αδιανόητη ταχύτητα, φτάνει να αποποιηθεί ο ίδιος την ευθύνη θυσιάζοντάς τους. Ο Μαρκόπουλος δεν αποτελεί εξαίρεση. Από χθες είναι επισφαλής η πολιτική του ύπαρξη.

Με τόσες εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες στους δρόμους, ο Μητσοτάκης αποκήρυξε στη συνέντευξή του την εξεταστική του Μαρκόπουλου: «Δεν πιστεύω ότι ήταν η καλύτερη
στιγμή της Βουλής (σ.σ.: αυτή η επιτροπή)» είπε ο «τσαλακωμένος» πρωθυπουργός. Προσθέτοντας: «Και στον βαθμό που, θα έλεγα, μας αναλογούν ευθύνες γι’ αυτό, νομίζω ότι οι πολίτες μπορούν να τις επιμερίσουν με τρόπο δίκαιο».

Ως πρόεδρος της εξεταστικής ο Μαρκόπουλος ξεδίπλωσε όλα του τα «ταλέντα»: τυφλή πίστη στον πρωθυπουργό, ματαιοδοξία και προκλητικές συμπεριφορές. Πάνω σ’ αυτή τη γραφικότητα του Μαρκόπουλου, άλλωστε, πόνταρε πονηρά ο πρωθυπουργός. Στις τσιρίδες του, στις προσβολές του, στην αναισθησία του, στις χοντροκομμένες ύβρεις και στο αγοραίο θράσος του.

Ο «στρατιώτης» του Μητσοτάκη έκανε τα πάντα για να αποπροσανατολίσει την κουβέντα, να εγγυηθεί τη συγκάλυψη και να σιγουρέψει ότι δεν θα ακουστεί καμιά αλήθεια. Περιχαρής για το νέο, λαμπρό μέλλον εξουσίας που ανοιγόταν μπροστά του, ο Μαρκόπουλος πουλούσε την εκδούλευσή του στον Μητσοτάκη με τέτοιο φανατισμό που προκαλούσε οργή στο πανελλήνιο και απελπισία στους χαροκαμένους συγγενείς.

«Η επιτροπή μας (σ.σ.: των Τεμπών) είναι γουρλίδικη» είχε πει χασκογελώντας, επειδή δύο μέλη της Ν.Δ. είχαν υπουργοποιηθεί. Ή «Τι να κάνω άλλο; Το διασκεδάζω!». Και «εγώ από δω και πέρα δεν θα τις επιτρέπω αυτές τις ερωτήσεις». Όπως και κάτι ναπολεόντεια παραληρήματα του στιλ «σας στερώ τον λόγο». Οι συγγενείς των θυμάτων αλλά και παριστάμενοι βουλευτές άλλων κομμάτων ήταν διαρκώς στα κάγκελα. Όταν του είπαν «Δεν έχετε το δικαίωμα να αποφασίζετε για τα πρόσωπα που θα έρθουν ως μάρτυρες», η αντίδρασή του ήταν ένα «’ντάξει, ’ντάξει», κουνώντας απαξιωτικά το χέρι σε ακόμα μία κρίση… μεγαλείου.

Στις 13 Φεβρουαρίου 2024 κατέθεσε στην εξεταστική ο Κώστας Αχ. Καραμανλής, που υποστήριξε ότι ουδέποτε είχε ενημερωθεί για τον κίνδυνο σιδηροδρομικού δυστυχήματος. Το επόμενο πρωί η «δημοκρατία» αποκάλυψε εμπιστευτική επιστολή του πρώην διευθύνοντος συμβούλου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Φίλιππου Τσαλίδη προς τον ίδιο τον Κώστα Αχ. Καραμανλή τον Σεπτέμβριο του 2021, με την οποία τον προειδοποιούσε για «συμβάν μεγίστης σοβαρότητας, με απρόβλεπτες και ανυπολόγιστες συνέπειες». Τόνιζε μάλιστα, ανατριχιαστικά, ότι «οι συνέπειες ενός τέτοιου συμβάντος θα ήταν ανυπολόγιστες, αν η σύγκρουση γινόταν με αμαξοστοιχία Intercity».

Με δυο λόγια, ο Καραμανλής είχε διαπράξει ψευδορκία και ο πρόεδρος της εξεταστικής Μαρκόπουλος δεν είχε τρόπο να συγκαλύψει τις νέες αποδείξεις που ήρθαν στο φως. Έτσι, ενάντια στον θεσμικό του ρόλο και στο καθήκον του ως βουλευτή και προέδρου της εξεταστικής επιτροπής, ο Μαρκόπουλος την έκλεισε άρον άρον. Προηγουμένως αρνήθηκε να καταθέσουν βασικοί μάρτυρες, όπως ο Τσαλίδης, ο Γενηδούνιας, ο Τριαντόπουλος. Φρόντισε επίσης, με απόφαση όλων των βουλευτών του Μητσοτάκη, να μη σταλεί στη Δικαιοσύνη η κατάθεση Καραμανλή με το ερώτημα της ψευδορκίας, όπως ζητούσε σύσσωμη η αντιπολίτευση.

Σήμερα τα αναλώσιμα πιόνια για ένα μητσοτακικό «πογκρόμ εκκαθαρίσεων» είναι ήδη στη θέση τους. Στο μυαλό του πρωθυπουργού προέχει η πείνα του για διατήρηση της εξουσίας. Και η ελπίδα του να τη γλιτώσει ο ίδιος εξαρτάται από τις Ιφιγένειες που θα θυσιάσει. Οι πρώτοι που έριξε «στα σκυλιά» από προχθές ήταν ο Κώστας Αχ. Καραμανλής και ο Μαρκόπουλος. Και ήταν μόλις η πρώτη φάση «ξεπλύματος» των πρωθυπουργικών αμαρτιών του.

Ο Μαρκόπουλος όφειλε να ξέρει τι αγοράζει, όταν μπήκε πρόεδρος στην εξεταστική. Αν πίστευε ότι ο Μητσοτάκης, αφού τον χρησιμοποιήσει για τη βρόμικη δουλειά, στο τέλος θα τον στηρίξει και δεν θα τον «αδειάσει» στεγνά, τότε φερόταν απλώς ως ο «χρήσιμος ηλίθιος».

Ο Μαρκόπουλος γελοιοποίησε την εξεταστική επιτροπή και τον θεσμό του προέδρου της, θεωρώντας ότι η ζημιά που ο ίδιος προκάλεσε στην αλήθεια, στη διερεύνηση, στους νεκρούς και στις οικογένειές τους ήταν ασήμαντη μπροστά στις δικές του πολιτικές φιλοδοξίες. Πίστευε ότι ο Μητσοτάκης θα τον ανταμείψει με υπουργιλίκι. Πριν από λίγες μέρες (17,1,25) βαρέθηκε να περιμένει κι έκανε υποδείξεις στον Μητσοτάκη, ζητώντας ανασχηματισμό με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά «Υπάρχουν περιοχές που έχουν πάρα πολλά χρόνια να δώσουν υπουργούς ή υφυπουργούς», γκρίνιαξε ανυπόμονα. Τώρα, μετά την προχθεσινή αποκήρυξη από τον Μητσοτάκη, θα όφειλε να παραιτηθεί για τη δική του αξιοπρέπεια. Περίμενε να γίνει υπουργός και τώρα ο πρωθυπουργός τον πετάει σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Αλλά αυτό είναι πάντα το τέλος των «χρήσιμων ηλιθίων».