Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διανύει μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της πολιτικής του διαδρομής από την ανάληψη της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας και την εκλογή του στην πρωθυπουργία. Οι γιορτές βρίσκουν το Μέγαρο Μαξίμου σε κλίμα απομόνωσης και εσωστρέφειας, με τον ίδιο να αντιμετωπίζει σωρευμένες πολιτικές πιέσεις.
Οι επιλογές των τελευταίων ετών και η πολιτική του στάση έχουν διαμορφώσει ένα περιβάλλον έντασης τόσο με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα όσο και με πρόσωπα που στο παρελθόν κατείχαν κορυφαίους θεσμικούς ρόλους. Τα βασικά αφηγήματα της κυβέρνησης εμφανίζουν σημάδια φθοράς και η δημόσια εικόνα της εξουσίας επιβαρύνεται σταθερά, δημιουργώντας προσδοκίες για ένα ιδιαίτερα απαιτητικό πολιτικό έτος.
Στο πολιτικό προσκήνιο διαμορφώνεται μια άτυπη σύγκλιση πρώην και τέως πρωθυπουργών και αρχηγών κομμάτων, με κοινό παρονομαστή την ανάδειξη εναλλακτικής πολιτικής προοπτικής. Η παρέμβασή τους στο δημόσιο λόγο αποσκοπεί στη μετατόπιση του πολιτικού διλήμματος και στην αποδόμηση της κυβερνητικής μονοκρατορίας.
Η δημόσια στάση των Καραμανλή, Σαμαρά, Βενιζέλου και Παπανδρέου, σε συνδυασμό με τη συζήτηση για την επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα και τις διεργασίες στο εσωτερικό της κεντροδεξιάς, επηρεάζει το πολιτικό ισοζύγιο και αποτυπώνεται στη σταδιακή μείωση της κυβερνητικής αποδοχής. Η κριτική τους εστιάζει συστηματικά στη λειτουργία των θεσμών και στην ποιότητα της δημοκρατίας, θεματικές που προκαλούν έντονη ενόχληση στο πρωθυπουργικό περιβάλλον.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η επιλογή προσώπων που αναλαμβάνουν επιθετικό ρόλο στον δημόσιο διάλογο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Ανδρέα Δρυμιώτη. Οι συχνές τηλεοπτικές του παρεμβάσεις εξυπηρετούν τη στήριξη του κυβερνητικού αφηγήματος και την αποδόμηση των επικριτικών φωνών, με τη σιωπηρή ανοχή ή ενίσχυση του Μεγάρου Μαξίμου.
Παρά τις επικοινωνιακές αυτές κινήσεις, η εικόνα στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας εμφανίζει σημάδια αποσυσπείρωσης. Στελέχη του κόμματος επιλέγουν να χαράξουν αυτόνομες πορείες, με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη πολιτική ημέρα. Οι περιορισμένες παραιτήσεις γενικών γραμματέων για εκλογική διεκδίκηση και οι παράλληλοι σχεδιασμοί για αυτοδιοικητικές ή άλλες πολιτικές επιλογές αποτυπώνουν τη μεταβολή των ισορροπιών.
Το Μαξίμου παρακολουθεί αυτές τις εξελίξεις με αυξανόμενη ανησυχία, ενώ οι προσπάθειες καλλιέργειας θετικού κλίματος δεν αντιστρέφουν τη γενικευμένη αίσθηση κόπωσης. Οι κινητοποιήσεις των αγροτών λειτουργούν ως ενδεικτικό παράδειγμα κοινωνικής πίεσης, την ώρα που η κυβερνητική ρητορική επιμένει στη διεθνή εικόνα της χώρας.
Ο ανασχηματισμός, παρότι συζητείται επί μακρόν, δεν προκαλεί ουσιαστικό ενδιαφέρον ούτε στην κοινωνία ούτε στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας, πέρα από στενά εκλογικούς υπολογισμούς. Στη Βόρεια Ελλάδα η οικονομική δυσχέρεια παραμένει έντονη, με τις προσδοκίες της εορταστικής περιόδου να μην επιβεβαιώνονται και την κοινωνική δυσαρέσκεια να συσσωρεύεται.
Η ακρίβεια συνεχίζει να πιέζει την αγορά και τα νοικοκυριά, ενώ τα περιορισμένα φορολογικά οφέλη εξανεμίζονται από τις αυξήσεις σε αγαθά και υπηρεσίες. Το συνολικό περιβάλλον οδηγεί τον πρωθυπουργό σε αναζήτηση πολιτικών διεξόδων, χωρίς σαφή σημεία εκτόνωσης. Η επιλογή του να παραμείνει στην Αθήνα κατά την εορταστική περίοδο αποτυπώνει το βάρος των εκκρεμοτήτων που συσσωρεύονται.
Την ίδια ώρα, υπουργοί και βουλευτές επιλέγουν χαμηλούς τόνους και περιορισμένη δημόσια παρουσία, επιδιώκοντας να αποφύγουν περαιτέρω κοινωνική ένταση. Η πολιτική σκηνή εισέρχεται σε μια φάση αυξημένης ρευστότητας, με το κυβερνητικό στρατόπεδο να αντιμετωπίζει ένα σύνθετο και απαιτητικό τοπίο.
