Στο στόχαστρο της Μόσχας η «αστραπιαία» επίσκεψη Ζελένσκι στην Αθήνα

Η αιφνιδιαστική επίσκεψη του Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Αθήνα έχει ήδη ανάψει φωτιές στη Μόσχα, όπου η ρωσική ηγεσία δείχνει να αντιμετωπίζει την ελληνική πρωτεύουσα ως νέο κρίσιμο κόμβο στη δυτική υποστήριξη προς το Κίεβο.

Η παρουσία του Ουκρανού προέδρου στην Ελλάδα ερμηνεύεται από ρωσικούς αναλυτικούς και διπλωματικούς κύκλους ως σαφής ένδειξη ότι η Αθήνα επιλέγει πιο ενεργό ρόλο στη σύγκρουση, ειδικά στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας και της μεταφοράς κρίσιμων εφοδίων.

Η Μόσχα, σύμφωνα με τις πρώτες αντιδράσεις, δεν προτίθεται να αφήσει αναπάντητο αυτό το μήνυμα, προετοιμάζοντας κλιμάκωση τόσο στη ρητορική της όσο και σε πρακτικές κινήσεις που θα στοχεύουν στη διπλωματική αποδυνάμωση των ελληνικών πρωτοβουλιών.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία ανάμεσα στον Βλαντίμιρ Πούτιν και τον Μπενιαμίν Νετανιάχου, μια επικοινωνία της οποίας το ακριβές περιεχόμενο παρέμεινε ελάχιστα δημοσιοποιημένο.

Παρά τη φειδώ σε λεπτομέρειες, διπλωματικές πηγές εκτιμούν ότι στο τραπέζι βρέθηκαν οι ανακατατάξεις στον ενεργειακό χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου, οι πιθανοί οδεύσεις τροφοδοσίας της Ουκρανίας μέσω Ελλάδας και οι επιπτώσεις ενός ενδεχόμενου αναβαθμισμένου ρόλου της Αθήνας στην ενεργειακή υποστήριξη του Κιέβου.

Η αυξανόμενη σημασία της Ελλάδας ως ενδιάμεσου κρίκου σε μια ευρύτερη αλυσίδα δυτικής βοήθειας δεν περνά απαρατήρητη ούτε από τη Μόσχα ούτε από τους περιφερειακούς παίκτες, οι οποίοι παρακολουθούν στενά τα νέα δεδομένα σε μια ήδη εύθραυστη γεωπολιτική ζώνη.

Την ίδια στιγμή, στο εσωτερικό του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών αναπτύσσεται ένας υποδόριος αλλά έντονος προβληματισμός για τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται η εξωτερική πολιτική απέναντι στη Ρωσία.

Διπλωμάτες επισημαίνουν ότι η Αθήνα εγκαταλείπει ολοένα και περισσότερο μια τακτική ισορροπιών που διατηρούσε επί δεκαετίες, επιλέγοντας μια πιο συγκρουσιακή γραμμή σε μια περίοδο όπου οι περιφερειακές ισορροπίες μεταβάλλονται από μήνα σε μήνα.

Παράλληλα, τονίζουν ότι η αναθεώρηση της στρατηγικής στα ενεργειακά —με την ουσιαστική υποχώρηση της «πράσινης μετάβασης» ως κυρίαρχου στόχου— δημιουργεί ανησυχίες όχι μόνο για το ενεργειακό μέλλον της χώρας, αλλά και για το πώς θα διαμορφωθούν οι σχέσεις της Ελλάδας με βασικούς προμηθευτές και διεθνείς εταίρους.

Μέσα σε αυτό το κλίμα πιέσεων και αβεβαιότητας, οι αποφάσεις για την επόμενη ημέρα λαμβάνονται σε περιβάλλον έντονης γεωπολιτικής ρευστότητας, με την κατεύθυνση της ελληνικής πολιτικής να βρίσκεται στο επίκεντρο τόσο εσωτερικών όσο και διεθνών παρατηρήσεων.