«Η μεγάλη πρόκληση του Πασοκ δεν είναι το ένα ποσοστό που μπορεί να κερδίσει ή να χάσει από αριστερά ή δεξιά, αλλά ο κόσμος που το εμπιστεύτηκε στο παρελθόν και σήμερα μένει σπίτι την ώρα της κάλπης», τόνισε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Παύλος Γερουλάνος, επισημαίνοντας ότι η αποχή έχει φτάσει να αφορά έναν στους δύο ψηφοφόρους και πως σχεδόν οι μισοί από αυτούς υπήρξαν κάποτε υποστηρικτές του κινήματος. μιλώντας στο action24 την τρίτη 11 Νοεμβρίου, εξήγησε ότι πολλοί μετακινήθηκαν πρόσκαιρα σε άλλα κόμματα, δοκίμασαν επιλογές που δεν τους δικαίωσαν και τώρα περιμένουν πειστικό λόγο για να επιστρέψουν, υπογραμμίζοντας πως το Πασοκ οφείλει να απευθυνθεί ξανά σε αυτούς με καθαρό στόχο και συνέπεια, χωρίς να παρασύρεται από τον καθημερινό τακτικισμό.
Περιέγραψε μια τριπλή κρίση που καθορίζει την πολιτική ατζέντα, με την ακρίβεια και τη συρρίκνωση του εισοδήματος στην αγορά, τις σύνθετες εξωτερικές προκλήσεις και, πάνω απ’ όλα, την κρίση των θεσμών, εκεί όπου όπως είπε «μπορούμε να δείξουμε με πράξεις τι πιστεύουμε». Σημείωσε ότι σε πολλές δυτικές δημοκρατίες η άνοδος λαϊκιστικών σχημάτων και η κοινωνική δυσφορία συρρικνώνουν τη δημοκρατία και απαξιώνουν τους θεσμούς, περιγράφοντας αυτό το φαινόμενο ως τυπική αντίδραση μιας κοινωνίας που νιώθει στριμωγμένη, και υποστήριξε ότι το Πασοκ οφείλει να πάρει την ακριβώς αντίθετη θέση και να αποδείξει στην πράξη ότι εννοεί όσα διακηρύσσει. διευκρίνισε ότι «έκρηξη δημοκρατίας» δεν σημαίνει ρητορική εξαγγελία αλλά ένα πραγματικό άλμα μπροστά στον τρόπο λειτουργίας, στις εσωκομματικές διαδικασίες και στη λογοδοσία, κάτι που ένα συνέδριο μπορεί να καταστήσει εφικτό μέσω αλλαγών στο καταστατικό και στον τρόπο λήψης αποφάσεων. αναφέρθηκε στην πρώτη συνεδρίαση της πολιτικής γραμματείας συνεδρίου στη Χαριλάου Τρικούπη, όπου, όπως είπε, υπήρξαν ουσιαστικές τοποθετήσεις για το πώς η λειτουργία του κόμματος μπορεί να βελτιωθεί, επιμένοντας ότι το ουσιαστικό διακύβευμα είναι να ξανακερδηθεί η εμπιστοσύνη εκείνων που απομακρύνθηκαν, με σταθερό θεσμικό προσανατολισμό, πολιτική σοβαρότητα και μετρήσιμες πράξεις που να αποδεικνύουν κοινωνική χρησιμότητα.
