Μια περίοδος χαμηλών ταχυτήτων διαμορφώνεται για την ελληνική οικονομία, καθώς η ώθηση από το Ταμείο Ανάκαμψης φτάνει στο τέλος της και η χώρα καλείται πλέον να κινηθεί με τις δικές της δυνάμεις. Τα στοιχεία του Πολυετούς Δημοσιονομικού Προγραμματισμού 2026-2029 δείχνουν καθαρή επιβράδυνση: οι επενδύσεις, που το 2026 αυξάνονται κατά 10,2%, πέφτουν στο 4,1% το 2027 και σχεδόν μηδενίζονται το 2028-2029, με 0,9% και 0,8% αντίστοιχα, καθώς οι ροές χρηματοδότησης από το Ταμείο στερεύουν.
Το ίδιο μοτίβο εμφανίζεται και στην ανάπτυξη. Από 2,2% το 2025 και 2,4% το 2026, οι ρυθμοί κατεβαίνουν στο 1,7% το 2027, στο 1,6% το 2028 και στο 1,3% το 2029, αφήνοντας σαφές ότι χωρίς έκτακτες ευρωπαϊκές ενισχύσεις η οικονομία δυσκολεύεται να αλλάξει παραγωγικό υπόδειγμα. Ακόμη και η κατανάλωση παραμένει στάσιμη, παρά το ότι οι δημοσιονομικές παρεμβάσεις εκτοξεύονται από 3 δισ. ευρώ το 2025 σε πάνω από 10 δισ. ευρώ το 2029. Η ιδιωτική κατανάλωση περιορίζεται στο 1%-2%, ενώ η δημόσια ουσιαστικά μηδενίζεται μετά το 2028. Ο πληθωρισμός παραμένει μόνιμα πάνω από το 2%, ροκανίζοντας εισοδήματα, ενώ η ανεργία υποχωρεί αργά, μόλις στο 7,9% στο τέλος της περιόδου.
Παρά τις 148.533 προσλήψεις στο Δημόσιο την πενταετία 2025-2029, έναντι 109.540 αποχωρήσεων, η δημοσιονομική πίεση παραμένει υψηλή και η ανάγκη αυστηρής διαχείρισης μισθολογικών δαπανών γίνεται ξανά επίκαιρη.
Υπάρχει ωστόσο ένα θετικό μέτωπο: το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αποκλιμακώνεται, πέφτοντας από 145,9% του ΑΕΠ το 2025 στο 138,2% το 2026 και στο 119% το 2029, κυρίως χάρη στις πρόωρες αποπληρωμές των δανείων του GLF που ολοκληρώνονται έως το 2031. Αντίστοιχα μειώνονται και οι δαπάνες τόκων, από 3,1% σε 2,6% του ΑΕΠ. Το «μαξιλάρι» ρευστότητας όμως συρρικνώνεται από το 2026 και σταθεροποιείται γύρω στα 30 δισ. ευρώ, ενώ οι ετήσιες δανειακές ανάγκες ώς το 2029 διαμορφώνονται σε 8-10 δισ. ευρώ, κυρίως μέσω εκδόσεων ομολόγων.
Σημαντική στήριξη στα δημόσια έσοδα προσφέρει η άνοδος των φόρων εισοδήματος, που από 26,9 δισ. φέτος αναμένεται να φτάσουν τα 33 δισ. ευρώ το 2029, λειτουργώντας ως βασικός πυλώνας δημοσιονομικής σταθερότητας σε μια οικονομία που μπαίνει σε φάση επιβράδυνσης.
