«Φρίκη στη Ζάκυνθο: Το πίτμπουλ που σκότωσε δίχρονο παιδί και το ερώτημα που καίει — ποιος κρίνει ποιο ζώο μπαίνει σε μια οικογένεια;»

Σοκ έχει προκαλέσει σε ολόκληρη τη χώρα η τραγωδία στη Ζάκυνθο, όπου ένα αγόρι μόλις δύο ετών κατασπαράχτηκε από πίτμπουλ που η οικογένεια είχε περισυλλέξει από τον δρόμο. Ο σκύλος έχει μεταφερθεί σε δομή αδέσποτων στον Πύργο, όπου ειδική επιτροπή θα αποφασίσει την τύχη του και το ενδεχόμενο ευθανασίας.

Ο εκπαιδευτής σκύλων και σκύλων-οδηγών τυφλών, Γιάννης Κονδράρος, τονίζει ότι η ευθύνη δεν βρίσκεται στη ράτσα, αλλά στην επιλογή και αξιολόγηση του ζώου: «Όλοι μπορεί να είμαστε απρόβλεπτοι, γι’ αυτό πρέπει να επιλέγουμε ζώο που ταιριάζει σε εμάς. Ένας σκύλος με επιθετικές τάσεις δεν μπορεί να ζει σε οικογένεια. Μην στοχοποιούμε τις ράτσες· κάποια ένστικτα υπάρχουν για συγκεκριμένους λόγους. Κάθε ιδιοκτήτης πρέπει να λαμβάνει σωστή αξιολόγηση πριν αποκτήσει σκύλο».

Σύμφωνα με τον Σταύρο Μπαλάσκα, η υπόθεση έχει πολλά σκοτεινά σημεία, όμως ένα είναι βέβαιο: «Μιλάμε για ζώο κακοποιημένο από μικρό· δύσκολα θα αποφύγει την ευθανασία. Το αδερφάκι του παιδιού πήγαινε να το χαϊδέψει. Το σκυλί ήταν δεμένο με αλυσίδα. Το παιδί υπέστη δύο σοβαρές κρανιακές βλάβες και δαγκώθηκε στον λαιμό. Ο πατέρας είπε ότι χτυπούσε το ζώο για να ελευθερώσει το παιδί».

Η ψυχολόγος Στέλλα Αργυρίου υπογραμμίζει πως ο μύθος περί «κακών ρατσών» δεν ευσταθεί: «Δεν υπάρχουν κακές ράτσες, αλλά απρόβλεπτες αντιδράσεις. Ένα κακοποιημένο ζώο, όταν πας να το ακουμπήσεις, μπορεί να αντιδράσει με ένστικτο επιβίωσης».

Η κοινωνία, μουδιασμένη μπροστά στη φρικτή απώλεια, αναζητά τώρα απαντήσεις: ποιος αξιολογεί ποιο ζώο είναι ασφαλές για μια οικογένεια — και ποια λάθη επαναλαμβάνονται μέχρι να χαθεί ακόμη μια παιδική ζωή.