Η έντονη αντίδραση των Ευρωπαίων ηγετών απέναντι στις ειρηνευτικές προτάσεις του Ντόναλντ Τραμπ για την Ουκρανία προκαλεί προβληματισμό και ερωτήματα. Παρά τα δισεκατομμύρια ευρώ βοήθειας που έχει λάβει η Ουκρανία από τις δυτικές χώρες και τον βαρέα οπλισμό που της έχει παραχωρηθεί, η κατάσταση στο μέτωπο του πολέμου παραμένει ζοφερή για το Κίεβο. Τρία χρόνια μετά την έναρξη της ρωσικής επίθεσης, η Ρωσία κατέχει το 20% της ουκρανικής επικράτειας και οι Ουκρανοί φαίνεται να μην έχουν τη δυνατότητα να επανακαταλάβουν τα χαμένα εδάφη. Ο πόλεμος έχει πάρει μια τροπή που δεν προμηνύει εύκολη νίκη για την Ουκρανία, ενώ ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος της.
Αυτό δημιουργεί το ερώτημα: γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιμένουν να υποστηρίζουν την αέναη συνέχιση του πολέμου, ακόμα και όταν οι προοπτικές για νίκη φαίνονται περιορισμένες; Γιατί συνεχίζουν να δίνουν στην Ουκρανία όπλα, χρήματα και υποστήριξη, χωρίς να αναγνωρίζουν ότι ο πόλεμος έχει βυθίσει τις ευρωπαϊκές οικονομίες σε ύφεση, ενώ η ίδια η ασφάλεια της Ευρώπης βρίσκεται σε κίνδυνο από την κλιμάκωση της σύγκρουσης; Υπάρχει ο φόβος μήπως η σύγκρουση εξαπλωθεί και αποκτήσει παγκόσμιες διαστάσεις, παρασύροντας όλη την Ευρώπη σε έναν μεγαλύτερο πόλεμο.
Επιπλέον, η απροθυμία των Ευρωπαίων να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα του πολέμου και την ανάγκη για έναν ειρηνικό διακανονισμό μπορεί να αποδοθεί σε μια μακροχρόνια πολιτική εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ευρώπη, έχοντας ταυτίσει τα συμφέροντά της με εκείνα της Αμερικής για δεκαετίες, φαίνεται να έχει χάσει την ικανότητα να σκέφτεται ανεξάρτητα και να αντιλαμβάνεται τι είναι το καλύτερο για τα ίδια τα κράτη μέλη της. Η εξάρτηση αυτή τους έχει οδηγήσει να παραμελούν τις συνέπειες της συνέχισης του πολέμου και να εστιάζουν σε μια πολιτική που ενδεχομένως να είναι αντιφατική με τα συμφέροντά τους.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, παρά την προφανή αντίφαση και την πίεση που υφίστανται οι Ευρωπαίοι λόγω του πολέμου, αντί να στηρίξουν τις προσπάθειες του Ντόναλντ Τραμπ για ειρηνευτική διαδικασία, αυτοί εκφράζουν την πρόθεση να συνεχίσουν να υποστηρίζουν την Ουκρανία “όσο χρειαστεί”. Αυτό δείχνει μια απροθυμία να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα του πολέμου και τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες που αυτή έχει για τις ευρωπαϊκές χώρες.
Η στάση του Τραμπ, ο οποίος φαίνεται να απορρίπτει την ευρωπαϊκή συμμετοχή στις ειρηνευτικές συνομιλίες, ενδέχεται να έχει βάση στην πεποίθηση ότι η Ευρώπη, με τον πολεμοκάπηλο, τυχοδιωκτικό της τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων, θα μπορούσε να υπονομεύσει κάθε προσπάθεια για ειρηνική επίλυση. Ο Τραμπ θεωρεί ότι η Ευρώπη, εστιάζοντας στη συνέχιση του πολέμου και στην υποστήριξη της Ουκρανίας, κινδυνεύει να προκαλέσει μια καταστροφική κλιμάκωση που θα επηρεάσει όχι μόνο την Ουκρανία, αλλά και όλη την Ευρώπη.
Η αποφυγή της συμμετοχής των Ευρωπαίων στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις φαίνεται συνεπώς να έχει μια λογική, αφού η Ευρώπη έχει δείξει μέχρι τώρα ότι δεν διαθέτει τη διορατικότητα να αναγνωρίσει τα πραγματικά συμφέροντά της και να επιδιώξει μια λύση που να διασφαλίζει την ειρήνη χωρίς να επεκτείνει τον πόλεμο. Η απομάκρυνση των Ευρωπαίων από τη διαδικασία ειρήνης, λοιπόν, μπορεί να θεωρηθεί ως ένα προληπτικό μέτρο για να αποτραπεί η καταστροφή μιας διαδικασίας που θα μπορούσε να αποτύχει εξαιτίας της ανικανότητας των Ευρωπαίων να κατανοήσουν τη βαρύτητα της κατάστασης.
