Με φόντο την ψηφοφορία εμπιστοσύνης της 8ης σεπτεμβρίου, η Γαλλία εισέρχεται σε περίοδο βαθιάς πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής, καθώς η κυβέρνηση μειοψηφίας του Πρωθυπουργού Φρανσουά Μπαϊρού φαίνεται να οδεύει προς αναπόφευκτη ήττα, τοποθετώντας τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν μπροστά σε κρίσιμο δίλημμα για την επόμενη ημέρα. Σύμφωνα με το Politico, στο Ελιζέ έχουν ανοίξει ήδη τα σενάρια διαδοχής, με τους υπουργούς Σεμπαστιάν Λεκορνύ στην Άμυνα και Ζεράλ Νταρμανέν στο εσωτερικών να προβάλλουν ως βασικοί υποψήφιοι για την πρωθυπουργία, αν και αμφότεροι θεωρούνται μεν έμπιστοι του Μακρόν, η συγκυρία δε καθιστά την αποδοχή της εντολής υψηλού ρίσκου. Η εθνοσυνέλευση παραμένει κατακερματισμένη χωρίς σαφή πλειοψηφία, γεγονός που καθιστά σχεδόν αδύνατη την προώθηση κρίσιμων μεταρρυθμίσεων όπως η δημοσιονομική προσαρμογή και οι περικοπές 43,8 δισ. ευρώ που εισηγείται ο Μπαϊρού, ενώ ο ίδιος έχει προειδοποιήσει δημοσίως ότι η χώρα κινδυνεύει με κρίση χρέους ανάλογη της ελληνικής αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα.
Η ενδεχόμενη αποχώρησή του, εφόσον επιβεβαιωθεί, θα σημάνει την απαρχή νέας πολιτικής πραγματικότητας, με τις διαβουλεύσεις στο Προεδρικό Μέγαρο να είναι πυρετώδεις αλλά χωρίς ακόμη σαφή στρατηγική για τη διακυβέρνηση και τις συμμαχίες της επόμενης φάσης. Την ίδια στιγμή ο κοινωνικός αναβρασμός κλιμακώνεται, καθώς συνδικάτα και οργανώσεις έχουν εξαγγείλει μαζικές κινητοποιήσεις για τις 10 σεπτεμβρίου, μόλις δύο ημέρες μετά την καθοριστική ψηφοφορία, με πολιτικό σύμβουλο υπουργού να σημειώνει χαρακτηριστικά «πολιτική κρίση στις 8, κοινωνική κρίση στις 10, αυτό δεν είναι κρίση καθεστώτος;». Ο πρόεδρος Μακρόν εμφανίζεται επιφυλακτικός έναντι του σεναρίου πρόωρων εκλογών, αφού η εμπειρία των αιφνιδιαστικών αναμετρήσεων του καλοκαιριού μετά τις ευρωεκλογές οδήγησε σε νέο κοινοβουλευτικό αδιέξοδο και φθορά του προεδρικού κύρους, ενώ οι τελευταίες μετρήσεις δεν αφήνουν περιθώριο αισιοδοξίας για ανάκτηση πλειοψηφίας.
Ακόμη και μια τεχνοκρατική λύση στα ιταλικά πρότυπα συναντά σοβαρά εμπόδια, καθώς τα κόμματα κινούνται ήδη με το βλέμμα στις δημοτικές εκλογές του 2026 και, μακροπρόθεσμα, στις προεδρικές του 2027, περιορίζοντας τις πιθανότητες σταθερής συνεργασίας. Ο ίδιος ο Φρανσουά Μπαϊρού, διαβλέποντας το αδιέξοδο, φέρεται να επιδιώκει μια «ηρωική έξοδο» ώστε να διατηρήσει πολιτικό κεφάλαιο για μελλοντική προεδρική διεκδίκηση, εμφανιζόμενος με συνεχείς δημόσιες παρεμβάσεις ως ο πολιτικός που τόλμησε να συγκρουστεί με τις δημοσιονομικές παθογένειες της χώρας, όπως παρατηρεί στενός συνεργάτης του μακρόν που εκτιμά ότι «τουλάχιστον θα έχει κερδίσει τα διαπιστευτήρια ενός μελλοντικού υποψήφιου προέδρου». Με τις αγορές να εκπέμπουν σαφές μήνυμα υπέρ της δημοσιονομικής σταθερότητας, τα κόμματα να παραμένουν αδιάλλακτα και τον κοινωνικό ιστό σε οριακό σημείο, η πολιτική ηγεσία καλείται να απαντήσει αν το παρίσι μπορεί να αποφύγει μια βαθύτερη κρίση καθεστώτος, την ώρα που η επόμενη εβδομάδα προμηνύεται καθοριστική για τη γαλλική διακυβέρνηση και ενδεχομένως για τη συνοχή της ευρώπης.
