Η Λιβύη απορρίπτει το Τουρκολιβυκό μνημόνιο αλλά αμφισβητεί τα ελληνικά νησιά
Κάπου τα μπέρδεψε ο “πρόεδρος” της Λιβυκής βουλής, εξοχότατος Ακίλα Σάλεχ, που παραδέχθηκε μεν ότι το προ 6ετίας μνημόνιο της Λιβύης με τον Ερντογάν (Τουρκολιβυκό) είναι άκυρο, διότι «η βουλή του Φαγιέζ Αλ Σάρατζ δεν νομιμοποιείτο να δεσμεύει την χώρα», αμφισβητεί δε ότι η Κρήτη, η Γαύδος και τα παρακείμενα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Ο Σάλεχ είπε χαρακτηριστικά πως ό,τι οικοδομείται πάνω στην παρανομία παραμένει παράνομο, ανεξάρτητα από το πέρασμα του χρόνου. Ο πρόεδρος της λιβυκής Βουλής εκτίμησε ότι η χώρα του διαθέτει πλέον μια νέα ευκαιρία να επανακαθορίσει τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες της μέσω διαπραγματεύσεων με την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Τουρκία. Εν συνεχεία, υπογράμμισε ότι η επόμενη περίοδος πρέπει να χαρακτηριστεί από συνεννόηση και όχι από αντιπαραθέσεις, ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα ότι η εθνική κυριαρχία στα χωρικά ύδατα αποτελεί μη διαπραγματεύσιμη «κόκκινη γραμμή».
Για τη στάση των γειτονικών κρατών, ο Σάλεχ τόνισε ότι η Αίγυπτος υπήρξε εξαρχής σαφής στην απόρριψη του μνημονίου λόγω της περιφερειακής αστάθειας, ενώ η Ελλάδα, παρά την αρχικά σκληρή της στάση εξαιτίας των θιγόμενων συμφερόντων της, δείχνει πλέον ετοιμότητα για διάλογο.
Ωστόσο, ο Σάλεχ δεν παρέλειψε να θέσει ένα σημείο τριβής, χαρακτηρίζοντας ως «παράλογη» την ελληνική θέση που βασίζεται στην επήρεια της Κρήτης για τον καθορισμό της ΑΟΖ. Κατά την άποψή του, η συγκεκριμένη επέκταση είναι υπερβολικά κοντά στις λιβυκές ακτές και δεν βρίσκει έρεισμα στο διεθνές δίκαιο, ζήτημα που προφανώς θα αποτελέσει αντικείμενο των μελλοντικών διαβουλεύσεων.
Ίσως, ο Λίβυος επίσημος θα έπρεπε να μελετήσει πρώτα το διεθνές δίκαιο της θάλασσας της UNCLOS, που έχουν υπογράψει 170 χώρες του ΟΗΕ και μετά δεν θα αμφιβάλλει ότι όλα τα νησιά και νησαία εδάφη της Ελλάδος έχουν υφαλοκρηπίδα (πλην των βραχονησίδων που δεν κατοικούνται).
Η εφαπτομένη ΑΟΖ είναι η μέση γραμμή των Ελληνικών και Λιβυκών ακτών, άνευ όμως του κλεισίματος του κόλπου της Σύρτης, που υπερβαίνει τα 340 μίλια άνοιγμα. Το κρατούμενο πάντως εκ της Λιβυκής δηλώσεως είναι ότι το Τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι παράνομο από πάσης όψεως, πολιτικής, συμβατικής και διεθνούς.
Θα έπρεπε επίσης να ληφθεί υπ’ όψιν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εκλαμβάνει το Τουρκολιβυκό μνημόνιο ως εξ υπαρχής ανυπόστατο, διότι παραβιάζει τα θαλάσσια σύνορά της, στην Κύπρο και Ελλάδα.
Επίσης, η Αίγυπτος θεωρεί ότι Τουρκολιβυκό μνημόνιο αγνοεί τα χωρικά ύδατα της χώρας. Μόνο η Τουρκία εμμένει στο Τουρκολιβυκό μνημόνιο, αν και δεν έχει υπογράψει την σύμβαση UNCLOS, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται απτά αποτελέσματα. Θα πάρει χρόνο για να μαζευτεί ο Ερντογάν.
Σε ένα νέο πλαίσιο διαπραγμάτευσης μεταξύ Λιβύης και των όμορων χωρικών υδάτων 12 μιλίων πρέπει να περιλάβει την Ελλάδα, Κύπρο και Αίγυπτο κι όχι την Τουρκία, που παρά τη Συνθήκη της Λωζάνης υπερβαίνει την ορίζουσα 3 μιλίων χωρική θαλάσσια ζώνη στο Αιγαίο πέλαγος και Καρπάθιο. Σχήμα πρωθύστερο βεβαίως η ειρήνευση της Λιβύης και ο σχηματισμός ενιαίας κυβέρνησης, που να εκφράζει την πλειοψηφία του λαού της, αλλά κι αυτή εκκρεμεί από δεκαετίας…
