Θεσσαλονίκη: Έκλεψαν καρδιογράφο, πρόδωσαν τον όρκο τους
Ποιος θα το φαναζότανε; Μια πράξη που υπό άλλες συνθήκες θα φάνταζε απίθανη —αν όχι αδιανόητη— λαμβάνει χώρα στη σύγχρονη Ελλάδα, και μάλιστα στον πλέον ευαίσθητο τομέα: την υγεία. Δύο μέλη πληρώματος ιδιωτικού ασθενοφόρου στη Θεσσαλονίκη κατηγορούνται ότι μετά τη διακομιδή ασθενούς στο νοσοκομείο «Άγιος Παύλος» αφαίρεσαν παράνομα έναν καρδιογράφο από τον χώρο. Δεν πρόκειται για κάποιο απλό λάθος καταγραφής ή ένα χαμένο εξάρτημα σε μια βάρδια με ένταση. Πρόκειται για οργανωμένη πράξη αφαίρεσης ιατρικού εξοπλισμού, δηλαδή κλοπή.
Οι εμπλεκόμενοι —μια 37χρονη γυναίκα και ένας 44χρονος άνδρας— δεν είναι απλώς πρόσωπα. Είναι σύμβολα μιας εκφυλισμένης εποχής, όπου ακόμη και οι επαγγελματίες του χώρου της υγείας, οι οποίοι καλούνται να διαχειριστούν την ανθρώπινη ζωή και τον πόνο με ήθος, σέβας και ανιδιοτέλεια, ενίοτε παραδίδονται στις μικρότητες της ιδιοτέλειας.
Η αστυνομία σχημάτισε δικογραφία εις βάρος των δύο κατηγορουμένων και, βάσει των στοιχείων της έρευνας, το ασθενοφόρο και ο καρδιογράφος βρέθηκαν και κατασχέθηκαν σε κλειστό χώρο στάθμευσης στα Πεύκα Θεσσαλονίκης, τον οποίο φέρεται να χρησιμοποιούσε η 37χρονη. Η ενέργεια αυτή εγείρει σειρά κρίσιμων ερωτημάτων: Πόσο άραγε συστηματικό είναι το φαινόμενο; Ποιοι μηχανισμοί ελέγχου λείπουν; Και κυρίως, πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ένας επαγγελματίας που υπηρετεί τον πιο ιερό τομέα του κοινωνικού κράτους;
Ηθική κατάρρευση και θεσμική ανοσία
Δεν είναι μόνο η πράξη που σοκάρει. Είναι η ευκολία της. Ο απροκάλυπτος τρόπος με τον οποίο επιλέγουν κάποιοι να προδώσουν την αποστολή τους. Δεν είναι τυχαίο ότι το περιστατικό έρχεται σε μια περίοδο όπου τα ιδιωτικά συνεργεία υγείας επεκτείνονται με ταχύτητα, αναλαμβάνοντας κρίσιμες υπηρεσίες, πολλές φορές χωρίς τον απαιτούμενο δημόσιο έλεγχο. Αυτό που κάποτε ήταν κρατική αρμοδιότητα και ευθύνη μεταφέρεται σταδιακά σε ιδιώτες, με τα αναμενόμενα κενά: στις διαδικασίες, στον επαγγελματισμό, στην εποπτεία.
Αλλά δεν είναι μόνο θέμα δομών. Είναι θέμα παιδείας. Θέμα συνείδησης. Η κλοπή ενός καρδιογράφου από ασθενοφόρο δεν είναι απλώς παράνομη. Είναι αποτρόπαιη. Γιατί δεν πλήττει απλώς ένα αντικείμενο – πλήττει το κύρος μιας ολόκληρης επαγγελματικής ομάδας. Πλήττει την εμπιστοσύνη των πολιτών στην ίδια την ιδέα της βοήθειας, της φροντίδας, της αλληλεγγύης. Και αυτή η εμπιστοσύνη, μόλις χαθεί, δεν ανακτάται εύκολα.
Η Δικαιοσύνη θα κληθεί να πράξει το αυτονόητο: να εξετάσει τα στοιχεία, να καταλογίσει ευθύνες και να αποδώσει τις ποινές που αρμόζουν. Όμως το ηθικό χρέος βαρύνει και άλλους. Τους εργοδότες, τις αρμόδιες αρχές, τον ιατρικό κόσμο γενικότερα. Χρειαζόμαστε μηχανισμούς πρόληψης, αυστηρότερους ελέγχους, αλλά πάνω από όλα επανεκπαίδευση. Ένα νέο αξιακό πλαίσιο, όπου η φράση «υπηρετώ τον ασθενή» δεν θα είναι μια κούφια υπόσχεση αλλά τρόπος ζωής.
