Καταδίκη για Πειρατεία TV: Το Δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό του «Χρήσιμου Ηλίθιου»

Στις 8 Μαΐου 2025, το Ε’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης εξέδωσε καταδικαστική απόφαση σε υπόθεση που αφορούσε την παράνομη θέαση πειρατικού τηλεοπτικού περιεχομένου εντός οικίας. Ο κατηγορούμενος φέρεται να παρακολουθούσε πειρατικά προγράμματα τόσο στο σαλόνι όσο και στο υπνοδωμάτιό του, κατά παράβαση του Π.Δ. 343/2002 που προστατεύει τα πνευματικά δικαιώματα. Η υπόθεση διαχωρίστηκε από το βαρύτερο κακουργηματικό της σκέλος για να αποφευχθεί η παραγραφή του πλημμελήματος, ενώ η δίκη ανέδειξε ξεκάθαρα τις υπερασπιστικές τακτικές που αναμένεται να επαναληφθούν και στη συνέχεια.

Ο κατηγορούμενος υποστήριξε ότι βρισκόταν σε πλάνη, καθώς είχε αγοράσει συνδρομή από εταιρεία που διέθετε τηλεοπτικό περιεχόμενο μέσω διαδικτύου, θεωρώντας –όπως είπε– ότι όλα ήταν νόμιμα. Η υπεράσπιση δεν περιορίστηκε εκεί: προέβαλε τον ισχυρισμό της συγγνωστής πλάνης, αποδίδοντας στον πελάτη της τον χαρακτηρισμό “χρήσιμος ηλίθιος”. Με τον όρο αυτόν περιγράφηκε ως άτομο που χρησιμοποιήθηκε εν αγνοία του και χωρίς πρόθεση, σε μία απόπειρα να θεμελιωθεί απουσία δόλου. Η αιφνιδιαστική αυτή προσέγγιση προκάλεσε απορία και θόρυβο μέσα στη δικαστική αίθουσα.

Ωστόσο, το δικαστήριο –με κομβική την παρέμβαση της Εισαγγελέως– απέρριψε αποφασιστικά κάθε επίκληση άγνοιας. Τονίστηκε ότι η άγνοια του νόμου δεν απαλλάσσει από την ευθύνη και ότι η επίκληση “αφέλειας” ή “ηλιθιότητας” δεν αποτελεί νόμιμο λόγο αθώωσης. Το δικαστήριο καταδίκασε τον κατηγορούμενο σε οκτώ μήνες φυλάκισης με τριετή αναστολή, καθώς και σε χρηματική ποινή για τα έξοδα της δίκης, στέλνοντας σαφές μήνυμα ότι η πειρατεία δεν συγχωρείται ούτε όταν παρουσιάζεται με προσωπείο “παραπλανημένης αθωότητας”.

Η εκδίκαση της υπόθεσης για την παράνομη θέαση τηλεοπτικού περιεχομένου, που πραγματοποιήθηκε στις 8 Μαΐου 2025 στο Ε’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, δεν ήταν απλώς μια υπόθεση ρουτίνας. Ανέδειξε με σαφήνεια ότι ακόμα και ο τελικός θεατής πειρατικού περιεχομένου –και όχι μόνο οι πάροχοι ή διακινητές– βρίσκεται στο επίκεντρο ποινικών ευθυνών. Η δικαστική κρίση ήταν αδιαπραγμάτευτη: το «δεν ήξερα» δεν συνιστά αποδεκτή υπεράσπιση και ο ρόλος του δήθεν ανυποψίαστου θύματος δεν λειτουργεί ως άφεση. Η ενοχή βαραίνει αυτόν που συνειδητά παρακάμπτει τους νόμιμους παρόχους, έστω κι αν δηλώνει παραπλανημένος από «εταιρείες» που προσφέρουν ελκυστικές αλλά παράνομες συνδρομές.

Το δικαστήριο απέρριψε τη γραμμή υπεράσπισης περί συγγνωστής πλάνης και τον χαρακτηρισμό του κατηγορούμενου ως «χρήσιμου ηλίθιου», κρίνοντας πως τέτοιοι ισχυρισμοί δεν θεμελιώνουν αθώωση. Η καταδίκη του σε οκτώ μήνες φυλάκιση με αναστολή και χρηματική ποινή λειτουργεί ως σαφές προειδοποιητικό μήνυμα ενόψει της συνέχειας.

Το κακουργηματικό σκέλος της ίδιας υπόθεσης έχει προσδιοριστεί για τις 8 Ιουνίου 2026 και αναμένεται να δώσει νέα διάσταση στην υπόθεση, με την παρούσα καταδικαστική απόφαση να προοικονομεί τα επιχειρήματα που θα τεθούν εκ νέου. Σημαντική είναι επίσης η νομοθετική εξέλιξη που θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα: αν η υπόθεση είχε εξεταστεί με βάση τη νέα ρύθμιση περί διοικητικών κυρώσεων, ο κατηγορούμενος δεν θα είχε να αντιμετωπίσει μόνο τη δικαστική οδό, αλλά και διοικητικά πρόστιμα. Η ισχύουσα νομοθεσία προβλέπει πλέον πρόστιμα και για τους τελικούς χρήστες πειρατικού περιεχομένου, και όχι μόνο για εκείνους που διανέμουν ή μεταδίδουν παράνομα σήματα.