Κουρουπάκη: «Δεν συζητούμε για το μέλλον των παιδιών μας – συζητούμε για το αν θα υπάρχουν παιδιά για να έχουν μέλλον»
Με λόγο αιχμηρό και βαθιά ανθρώπινο, η βουλευτής Β1 Βόρειου Τομέα της ΝΙΚΗΣ, Ασπασία Κουρουπάκη, ανέδειξε στον Βόλο το δραματικό βάθος του δημογραφικού προβλήματος, μιλώντας σε εκδήλωση του Κ.Ε.Μ.Ε. «Ευγένιος Τζιμογιάννης». Στην ομιλία της, που απέσπασε θερμό χειροκρότημα, υπογράμμισε ότι η Ελλάδα βρίσκεται ήδη μπροστά σε μια δημογραφική πραγματικότητα που δεν θυμίζει πλέον κρίση, αλλά κατάρρευση – κατάρρευση που, όπως είπε, έχουμε αρχίσει να θεωρούμε σχεδόν φυσιολογική.
Η βουλευτής της ΝΙΚΗΣ ξεκίνησε με μια διαπίστωση που καθήλωσε το ακροατήριο: «Δεν είμαστε εδώ για να συζητήσουμε το μέλλον των παιδιών μας. Είμαστε εδώ για να συζητήσουμε αν θα υπάρχουν παιδιά για να έχουν μέλλον». Με αυτή τη φράση, έθεσε τον τόνο για μια ομιλία που επιχειρούσε όχι μόνο να περιγράψει αριθμούς, αλλά να φωτίσει τις νοοτροπίες που καθορίζουν την επιλογή των νέων ζευγαριών να περιορίζονται σε ένα μόνο παιδί. Επισήμανε ότι ενώ η εικόνα μιας μονοτεκνικής οικογένειας έχει γίνει κοινωνικά αναμενόμενη, η παρουσία δύο παιδιών προκαλεί πλέον εντύπωση, ενώ οι τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες αντιμετωπίζονται με συγκατάβαση ή οίκτο – ένα σύμπτωμα βαθιάς μεταστροφής των κοινωνικών προτύπων.
Η κ. Κουρουπάκη επέμεινε ότι η ευτυχία πολλών οικογενειών με πολλά παιδιά αποσιωπάται αδικαιολόγητα. Όπως είπε, «υπάρχουν γονείς που δοξολογούν τον Θεό για την οικογένεια που δημιούργησαν, και όμως το παράδειγμά τους δεν προβάλλεται». Η ίδια υποστήριξε ότι το ζήτημα δεν είναι ούτε αποκλειστικά οικονομικό ούτε θέμα χρόνου, καθώς παλαιότερες γενιές με πολύ περισσότερες δυσκολίες κατάφερναν να μεγαλώνουν πολυμελείς οικογένειες. Αυτό που αλλάζει, τόνισε, είναι η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων, η αγωνία για επαγγελματική σταθερότητα και η συνεχής αναβολή της απόφασης για απόκτηση παιδιών – μια αναβολή που πολλές φορές καταλήγει σε οριστική ματαίωση.
Στο κεντρικό μέρος της ομιλίας της, η βουλευτής συνέδεσε την υπογεννητικότητα με τον φόβο που κυριαρχεί στη σύγχρονη κοινωνία. Φόβος για την οικονομική αβεβαιότητα, για τον περιορισμένο χρόνο, για το μέλλον των παιδιών μέσα σε ένα σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον που προκαλεί ανασφάλεια. Αναφέρθηκε στην ανησυχία πολλών γονέων απέναντι στο εκπαιδευτικό σύστημα, στην έκταση του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού, αλλά και στη γενική πεποίθηση ότι «η κακή κοινωνία θα επηρεάσει τα καλά παιδιά». Αντίθετα, σημείωσε, σπάνια αναρωτιόμαστε αν τα καλά παιδιά μπορούν να βελτιώσουν την κοινωνία, αποκαλύπτοντας έτσι –όπως είπε– ένα έλλειμμα πίστης και αισιοδοξίας που διαποτίζει τον δημόσιο βίο.
Η ομιλήτρια δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στις σύγχρονες πολιτισμικές μεταβολές που δημιουργούν ένα κλίμα αποσταθεροποίησης στους νέους. Μίλησε για τη διάχυτη παρουσία της βίας στην καθημερινότητα και στη μουσική, για την αποδόμηση αξιών μέσα από τη μαζική κουλτούρα και για την ανατροπή παραδοσιακών προτύπων οικογένειας που προκαλεί σύγχυση, ιδίως στους εφήβους. Επισήμανε πως «σήμερα ακόμη και ένα αδέσποτο έχει περισσότερα δικαιώματα από ένα έμβρυο», προσθέτοντας ότι η κοινωνία προβάλλει συχνά ως φυσιολογικές δομές που ουσιαστικά αλλοιώνουν τα θεμέλια της οικογενειακής συνοχής.
Παράλληλα, αναφέρθηκε με έμφαση στο οικονομικό περιβάλλον που καθιστά δύσκολη τη ζωή των γονέων: το υψηλό κόστος διαβίωσης, η 13ωρη εργασία, η φορολογική πολιτική που «αντιμετωπίζει τα παιδιά ως τεκμήριο», όπως είπε, και η συνολική αδυναμία του κράτους να συγκροτήσει ένα συνεκτικό πλαίσιο στήριξης της οικογένειας. Τόνισε ότι οι αριθμοί της ΕΛΣΤΑΤ είναι αμείλικτοι: 128.000 θάνατοι έναντι μόλις 71.000 γεννήσεων το 2023, ενώ το 30% των γεννήσεων του 2022 αφορά παιδιά αλλοδαπών. «Αν δεν αλλάξουμε πορεία, τα σχολεία θα σιωπήσουν και οι γειτονιές θα ερημώσουν», προειδοποίησε.
Σε αυτό το πλαίσιο, η βουλευτής παρουσίασε συνοπτικά τις προτάσεις της ΝΙΚΗΣ για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, υπενθυμίζοντας ότι το κόμμα έχει ήδη καταθέσει κοστολογημένα μέτρα. Ανέφερε τη σύσταση Υπουργείου Δημογραφικής Κρίσης, γενναίες φορολογικές ελαφρύνσεις για τις οικογένειες, χρηματοδοτικά εργαλεία στήριξης των νέων ζευγαριών, την ανάγκη ενίσχυσης των βρεφονηπιακών σταθμών και την αναβάθμιση της παιδείας με έμφαση στην προβολή της αξίας της παραδοσιακής οικογένειας. Σημείωσε ότι η αντιμετώπιση του δημογραφικού απαιτεί μια συνολική πολιτική που δεν περιορίζεται στο οικονομικό σκέλος, αλλά δημιουργεί μια νέα κοινωνική κουλτούρα όπου η οικογένεια αναγνωρίζεται ως κέντρο της ζωής.
Ιδιαίτερο βάρος έδωσε στο ζήτημα της προστασίας του αγέννητου παιδιού, το οποίο χαρακτήρισε «πρόβλημα με εθνικές, ψυχολογικές, οικονομικές και ηθικές προεκτάσεις». Αναφέρθηκε στις 300.000 ετήσιες διακοπές κύησης, τονίζοντας ότι πολλές από αυτές δεν είναι αποτέλεσμα επιλογής, αλλά «κραυγή απελπισίας» γυναικών και ζευγαριών που δεν έχουν στήριξη. Με κριτική διάθεση, υποστήριξε ότι ο δημόσιος διάλογος συχνά παραπλανά, παρουσιάζοντας το έμβρυο ως «δεύτερη καρδιά του ίδιου σώματος» και υποβαθμίζοντας τη σημασία της ανθρώπινης ζωής. Στον αντίποδα, επεσήμανε ότι η πολιτεία οφείλει να προσφέρει πραγματικές εναλλακτικές λύσεις, όχι ιδεολογικές συγκρούσεις.
Στο σημείο αυτό, ανέλυσε συγκεκριμένες προτάσεις που έχει ήδη καταθέσει η ΝΙΚΗ: την καθιέρωση κοινωνικού μισθού μητρότητας, την παροχή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος ανά παιδί, την αυστηροποίηση των ποινών για παράνομες αμβλώσεις, την υποχρεωτική ενημέρωση των γυναικών από γιατρούς για όλες τις διαθέσιμες δυνατότητες στήριξης και προστασίας του εμβρύου. Περαιτέρω, ζήτησε την εκκίνηση μιας μεγάλης εθνικής καμπάνιας ενημέρωσης για την υιοθεσία, με ειδικά κέντρα ενημέρωσης και φροντίδας, ώστε γυναίκες που αδυνατούν να αναθρέψουν ένα παιδί να μπορούν να το προσφέρουν σε οικογένειες που το περιμένουν με λαχτάρα. Αναφέρθηκε μάλιστα στο μοντέλο προστατευόμενης φιλοξενίας εγκύων ώστε ανήλικες ή νέες γυναίκες να έχουν ασφάλεια, ιατρική παρακολούθηση και τη δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους.
Η βουλευτής της ΝΙΚΗΣ δεν αγνόησε και τη διάσταση της εθνικής ασφάλειας. Με τη δημογραφική κατάρρευση να μειώνει δραματικά τον αριθμό των νέων που εισέρχονται στο στράτευμα, εξέφρασε έντονη ανησυχία για την αποτρεπτική ισχύ της χώρας. «Ποιος θα προασπίσει τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας;» αναρωτήθηκε, υπογραμμίζοντας ότι η συρρίκνωση της νέας γενιάς επηρεάζει άμεσα την εθνική μας κυριαρχία.
Κλείνοντας, αναφέρθηκε στις στιγμές που δίνουν νόημα στη ζωή: τον ήχο της καρδιάς ενός εμβρύου, το γέλιο ενός παιδιού, το παιχνίδι στις πλατείες και στις αυλές, εικόνες που –όπως είπε– απειλούνται με εξαφάνιση. Ως πολύτεκνη μητέρα τεσσάρων παιδιών, μίλησε με προσωπική συγκίνηση για τη σημασία του θεσμού της οικογένειας και κάλεσε όλους να μην επιτρέψουν το μέλλον της Ελλάδας να «σβήσει στη σιωπή των σχολείων και των άδειων πλατειών».
«Είναι υποχρέωσή μας προς την Ελλάδα του αύριο», είπε, «να εξασφαλίσουμε διαδόχους και όχι απλώς μνήμες». Με αυτή τη φράση, σφράγισε μια ομιλία που, περισσότερο από πολιτική τοποθέτηση, αποτέλεσε έκκληση για εθνική αφύπνιση και συλλογική ευθύνη.
