Σε μια χώρα όπου η δικαιοσύνη μοιάζει να έχει λησμονήσει τον όρκο της και η αλήθεια θάβεται μαζί με τις σορούς δεκάδων νέων, η φωνή της Μαρίας Καρυστιανούακούγεται ως επίμονη κραυγή αγωνίας και ανυποχώρητου αγώνα. Το έγκλημα των Τεμπών του φεβρουαρίου 2023 δεν παρουσιάζεται ως ένα τυχαίο δυστύχημα αλλά ως πλήγμα κατά της κοινωνίας, ως κρίκος σε μια αλυσίδα ατιμωρησίας που αποκαλύπτει τη σήψη ενός συστήματος το οποίο προστατεύει τους ισχυρούς και συντρίβει τα θύματα. Με φωτιά στην ψυχή, η μητέρα που έχασε το παιδί της δεν σκύβει το κεφάλι αλλά υψώνει τη φωνή της και καταγγέλλει την υποκρισία, επισημαίνοντας με πικρή ειρωνεία ότι η «δικαιοσύνη» κινείται στη σκιά πολιτικών προαναγγελιών και αποφεύγει τα αυτονόητα, όπως τις τοξικολογικές εξετάσεις που θα μπορούσαν να φωτίσουν τα σκοτεινά σημεία της υπόθεσης. Δώδεκα ημέρες απεργίας πείνας του πατέρα Πάνο Ρούτσι καταλήγουν σε μια μερική παραχώρηση, μια εκταφή μόνο για έλεγχο DNA, κίνηση που η ίδια ερμηνεύει ως ημίμετρο και ως ένδειξη φόβου απέναντι στην πλήρη διερεύνηση, αφού οι αρμόδιοι «με νύχια και με δόντια αρνούνται» τον έλεγχο για τοξικές ουσίες.
Η διαπίστωση ότι «θα ξεθάψουν τους ανθρώπους μας μόνο για dna» χωρίς να πραγματοποιηθούν οι εξετάσεις που ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν από την πρώτη στιγμή, μετατρέπεται σε κατηγορητήριο για ένα σύστημα που «τρέπειται» μπροστά στην αλήθεια και επιβεβαιώνει, όπως λέει, τη μεγαλύτερη δυνατή ομολογία ενοχής. Από αυτή τη διαπίστωση γεννιέται η επόμενη κίνηση, καθώς μετά από δυόμισι χρόνια επιμονής η Μαρία Καρυστιανού μεταφέρει τη μάχη πέρα από τα σύνορα και καταθέτει επείγουσα αναφορά στην επιτροπή PETI του ευρωκοινοβουλίου, με στήριξη ευρωβουλευτών από όλη την ευρώπη, με εισήγηση του Κ. Παππά και με καταλυτική παρέμβαση του Κ. Φράγκου, ώστε να βρεθεί στην ελλάδα κλιμάκιο ελεγκτών για τον έλεγχο της απονομής δικαιοσύνης στην υπόθεση. Η κίνηση αυτή συνοδεύεται από προσφυγή και στον ΟΗΕ, με αίτημα «διεθνούς επείγουσας παρέμβασης για εκταφή οστών και ανεξάρτητη ιατροδικαστική διερεύνηση» που αφορά ταυτοποίηση και τοξικολογικές εξετάσεις των θυμάτων της τραγωδίας των τεμπών, προκειμένου να συλλεχθούν όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία, να διευκρινιστούν οι αιτίες θανάτου και να διασφαλιστεί δίκαιη δίκη για τους κατηγορουμένους.
Στο επίκεντρο βρίσκεται η κοινή φωνή των γονέων Καρυστιανού, Ρούτσι και Τιλκερίδη, που δηλώνουν αποφασισμένοι να απευθυνθούν σε κάθε ανεξάρτητη αρχή που τιμά τον όρκο της και να ανοίξουν δρόμους ελπίδας απέναντι σε ένα σύστημα που, όπως καταγγέλλουν, τους ελέγχει χωρίς να λογοδοτεί. Η ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού στο χ κωδικοποιεί αυτό το αίσθημα προδοσίας και επιμονής, καταγγέλλοντας ότι «επίσημα πλέον η δικαιοσύνη δεν υπάρχει» διότι «τη δολοφόνησαν αφού πρώτα την απογύμνωσαν, τη διέφθειραν, τη γελοιοποίησαν» και καλώντας την κοινωνία να σταθεί δίπλα στους γονείς «μέχρι τέλους» ώστε μια πλήρως ανεξάρτητη και αληθινή δικαιοσύνη να επιστρέψει στη χώρα και να τιμήσει τον ρόλο και την ευθύνη της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η προσωπική οδύνη μετασχηματίζεται σε δημόσιο αίτημα για διεθνή επιτήρηση, για πλήρη διαλεύκανση και για αποκατάσταση του αυτονόητου, με την προτροπή «όλοι μαζί, μέχρι τέλους» να λειτουργεί ως σύνθημα μνήμης, επιμονής και αξιοπρέπειας.
Τι μεγάλη πρωτοτυπία!
Η «δικαιοσύνη» ακολούθησε και συμπορεύτηκε με την προαναγγελία του Υπουργού Δικαιοσύνης. Απόλυτα αναμενόμενο, αφού είναι στενότατη η σχέση τους από την αρχή της υπόθεσης μας. Μετά από 12 ημέρες απεργίας πείνας του ΠΑΤΕΡΑ, αποφάσισαν να αποδεχθούν το… pic.twitter.com/dikJ1ZJqDo
