Η Ρόδος θρηνεί . Η Ρόδος κρατά την ανάσα της. Ολόκληρο το νησί παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τη σκληρή, ανείπωτη τραγωδία που εκτυλίχθηκε πριν λίγα μόλις εικοσιτετράωρα. Μια γυναίκα, μόλις 38 ετών, βρισκόταν στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης της. Ήταν νέα, δραστήρια, γεμάτη όνειρα για το παιδί που θα έφερνε στον κόσμο. Τίποτα δεν προμήνυε το κακό που έμελλε να συμβεί. Ώσπου, αιφνίδια, ήρθε η ρήξη ανευρύσματος. Μια λέξη ψυχρή, ιατρική. Μα πίσω της κρύβεται η κατάρρευση μιας ζωής – και μιας οικογένειας.
Οι γιατροί προσπάθησαν να την σώσουν. Έδωσαν τη δική τους μάχη στα εξαντλητικά λεπτά που ακολούθησαν. Δεν ήταν μια απλή υπόθεση. Είχαν απέναντί τους τον χρόνο,και τον θάνατο . Πρώτος στόχος: να σωθεί η μητέρα. Δεύτερος στόχος, ταυτόχρονος: να σωθεί το αγέννητο παιδί. Η φύση και η ιατρική, σε έναν πόλεμο χωρίς εγγυήσεις. Τελικά, το κοριτσάκι ήρθε στον κόσμο πρόωρα – εφτά μηνών. Μεταφέρθηκε άμεσα σε νοσοκομείο των Αθηνών, με θερμοκοιτίδα. Δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Η μητέρα της, όμως, δεν τα κατάφερε. Η καρδιά της σταμάτησε.
Και τότε, μέσα στον βουβό πόνο της οικογένειας, ακούστηκε ένα διαφορετικό «ναι». Όχι στη μοίρα. Όχι στη συντριβή. Αλλά στη ζωή. Οι συγγενείς της 38χρονης αποφάσισαν να δωρίσουν τα ζωτικά της όργανα. Εκεί όπου τελειώνει μια ζωή, γεννιούνται άλλες. Αυτή είναι η ανθρώπινη δύναμη. Αυτή είναι η απόφαση που δεν παίρνεται με το μυαλό, αλλά με την καρδιά. Μέσα από τον θάνατο, να προσφέρεις ελπίδα. Να πεις: «Ναι, πάρτε ό,τι μπορεί να σωθεί». Η πράξη αυτή δεν είναι απλώς μεγαλοψυχία. Είναι αντίσταση. Είναι ήθος. Είναι κληρονομιά.
Το τελευταίο αντίο – και η κληρονομιά της ανθρωπιάς
Η κηδεία της άτυχης κοπέλας θα γίνει την Τρίτη 27 Μαΐου στις 17:30, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου στο Φαληράκι. Εκεί θα συγκεντρωθούν όλοι: συγγενείς, φίλοι, γείτονες, γνωστοί και άγνωστοι. Όλοι όσοι αισθάνθηκαν, ακόμη και από μακριά, το μέγεθος της απώλειας. Όλοι όσοι νιώθουν ότι κάτι βαθύ και σπάνιο χάθηκε. Μια μητέρα που δεν πρόλαβε να κρατήσει το παιδί της στην αγκαλιά της. Και το παιδί παλεύει να ζήσει. Και αν τα καταφέρει, αν αυτό το μικρό κορμάκι βγει νικητής από τη θερμοκοιτίδα, θα έχει μαζί του κάτι ανεκτίμητο: τη μνήμη μιας μητέρας που του χάρισε τη ζωή δύο φορές – μία όταν το κυοφορούσε και μία όταν «έφυγε» για να του δώσει τη δυνατότητα να έρθει στον κόσμο.
Η ιστορία αυτή δεν είναι στατιστική. Δεν είναι ένα ακόμα περιστατικό στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Είναι ένα βαθύ τραύμα για μια κοινωνία που, παρά τη σκληρότητα των καιρών, συνεχίζει να πιστεύει στο φως. Στην αυτοθυσία. Στη γενναιότητα. Η Ρόδος θρηνεί, αλλά δεν ξεχνά. Και το όνομα αυτής της γυναίκας, αυτής της μητέρας, θα μείνει ως παράδειγμα: όχι γιατί έφυγε νωρίς, απο την ζωή αλλά γιατί, φεύγοντας, έδωσε ζωή.
