Μήνυμα ενότητας και αγώνα για τη Δημοκρατία από Ανδρουλάκη και Δούκα στην 52η επέτειο του πολυτεχνείου

Το δικό τους μήνυμα για την 52η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έστειλαν ο Πρόεδρος του Πασοκ Νίκος Ανδρουλάκης και ο Δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας, με αφορμή την κατάθεση στεφάνου που πραγματοποίησε νωρίς το πρωί ο δήμαρχος στο μνημείο του ιστορικού ιδρύματος. Με φόντο τη σημερινή συγκυρία και τον δημόσιο διάλογο για την ποιότητα της δημοκρατίας, οι δύο πολιτικοί επιχείρησαν να συνδέσουν το μήνυμα της εξέγερσης του 1973 με τις προκλήσεις και τα αιτήματα της εποχής μας.

Ο Νίκος ανδρουλάκης δήλωσε ότι σήμερα τιμούμε «εκείνες και εκείνους που δεν λύγισαν», υπογραμμίζοντας πως οφείλουμε να κρατάμε ζωντανό το μήνυμα του πολυτεχνείου ως κάλεσμα για ενότητα και αγώνα Υπέρ της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, της λαϊκής συμμετοχής και της αξιοπρέπειας. Τόνισε ότι ζούμε σε μια περίοδο όπου οι εχθροί της δημοκρατίας είναι πολλοί, άλλοτε ορατοί και άλλοτε δυσδιάκριτοι, γι’ αυτό, όπως είπε, στα χρόνια που έρχονται το πολυτεχνείο θα γίνεται όλο και πιο επίκαιρο ως σημείο αναφοράς και ως υπενθύμιση για το τι σημαίνει πραγματικός δημοκρατικός αγώνας.

Ο Πρόεδρος του Πασοκ συμπλήρωσε ότι απέναντι στον αυταρχισμό, τις ανισότητες και κάθε προσπάθεια περιορισμού των δικαιωμάτων, η κοινωνία και οι δημοκρατικές δυνάμεις οφείλουν να στέκονται όρθιες, ώστε να μη σβήσει ποτέ η φωνή της ελευθερίας, της προόδου και της πίστης σε έναν δικαιότερο κόσμο. Θύμισε πως πριν από 52 χρόνια η κεντρική πύλη του πολυτεχνείου γκρεμίστηκε από την εφόρμηση του τανκ και αναφέρθηκε στους στίχους του Γιάννη Ρίτσου, όπου «εκεί που έπεσε η σιδερένια πόρτα είναι μια κόκκινη λίμνη, ένα κόκκινο δέντρο, ένα κόκκινο πουλί», για να τονίσει ότι μέσα από τον κρότο της βίας αναδύθηκε κάτι αθάνατο, το πάθος για δημοκρατία. Η νεολαία τότε, σημείωσε, στάθηκε απέναντι στον φόβο με μοναδικό της όπλο το όραμα μιας ελεύθερης ελλάδας, αφήνοντας μια παρακαταθήκη που μας δεσμεύει μέχρι σήμερα.

Από την πλευρά του ο Χάρης Δούκας επισήμανε ότι το σύνθημα «λαέ, λαέ, ή τώρα ή ποτέ» της εξέγερσης του 1973 δεν ήταν απλώς μια κραυγή διαμαρτυρίας, αλλά ένα βαθύ αίτημα αξιοπρέπειας και μιας ζωής χωρίς φόβο, ένα αίτημα για δημοκρατία που κατακτάται από ανθρώπους με συλλογικό όραμα και τόλμη. Τόνισε ότι την παρακαταθήκη αυτή ο Δήμος Αθηναίων θέλει να την κρατά ζωντανή μέσα στην πόλη, μέσα από τον καθημερινό αγώνα για μια αθήνα ανθρώπινη, δίκαιη και ειρηνική για όλους, όπου ο δημόσιος χώρος, οι θεσμοί και η καθημερινότητα των πολιτών θα αντανακλούν τις αξίες της ελευθερίας, της συμμετοχής και του αλληλοσεβασμού που γεννήθηκαν και δοκιμάστηκαν εκείνες τις ιστορικές μέρες του Νοέμβρη.