Ο Έλληνας πολεμιστής που δεν μπόρεσε να ρίξει ούτε η οβίδα

Η ασύλληπτη μορφή του ελληνικού ηρωισμού στο μέτωπο της Αλβανίας ενσαρκώνεται περίτρανα στο πρόσωπο του συνταγματάρχη Γκίκα Τρίπου.
Γεννημένος στις 2 Οκτωβρίου του 1917 στην Ύδρα, πολέμησε με το βαθμό του Συνταγματάρχη στο μέτωπο της Βορείου Ηπείρου το Χειμώνα του 1940.

Στις 27 Δεκεμβρίου του 1940, ενώ πολεμούσε στην Πρεμετή της Βορείου Ηπείρου, τραυματίστηκε από έκρηξη Ιταλικής οβίδος, με αποτέλεσμα να ακρωτηριαστούν και τα δύο του πόδια.
Και όμως, αυτός ο ήρωας, δεν γονάτισε.

Για την πολεμική του δράση τιμήθηκε με μετάλλια και παράσημα Ανδρείας, τόσο στο μέτωπο από τον μετέπειτα Αντιστράτηγο Βενετσάνο Κετσέα, όσο και στην Αθήνα από τον Βασιλιά Παύλο Α’, στη διάρκεια τιμητικής εκδηλώσεως που διοργανώθηκε στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου.

Έφερε τον βαθμό του Ταξιάρχου ε.α. και με την οικογένεια του κατοικούσε σε οικία στον αριθμό τρία επί της οδού Γεωργίου Σεφέρη, νυν Μιχάλη Καλκάνη, στην συνοικία Περισσός του Δήμου Νέας Ιωνίας Αττικής.

Όρθιος άνοιγε κάθε χρόνο τις παρελάσεις στις Εθνικές Επετείους. Βρίσκετε πλέον στο πάνθεον των Ελλήνων ηρώων, έχοντας κάνει το καθήκον του προς την Πατρίδα.