Ο Λιβάνιος αποφεύγει να δώσει απαντήσεις για την «Ομάδα Αλήθειας» της ΝΔ

Ο υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Θεόδωρος Λιβάνιος, εξακολουθεί να αποφεύγει να απαντήσει ξεκάθαρα και με διαφάνεια για τη σχέση της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας με την αποκαλούμενη «Ομάδα Αλήθειας». Παρότι έχουν υπάρξει κατά καιρούς ερωτήματα τόσο εντός Βουλής όσο και στη δημόσια σφαίρα, ο ίδιος επιλέγει να τηρεί σιγή ή να απαντά με γενικότητες, χωρίς να αγγίζει την ουσία της υπόθεσης.

Η «Ομάδα Αλήθειας» αποτελεί εδώ και χρόνια ένα επικοινωνιακό εργαλείο της Νέας Δημοκρατίας, με σαφή προπαγανδιστικό χαρακτήρα. Μέσω παραποιημένων βίντεο, αποσπασμάτων δηλώσεων εκτός πλαισίου και επιθετικής ρητορικής, στοχεύει στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και στη σπίλωση πολιτικών αντιπάλων. Ωστόσο, το ακριβές καθεστώς λειτουργίας της παραμένει σκοτεινό: ποιοι την απαρτίζουν, ποιος τη χρηματοδοτεί, υπό ποια θεσμική σκέπη (αν υπάρχει) λειτουργεί και αν τελικά πρόκειται για επίσημο ή παρακρατικό μηχανισμό της ΝΔ.

Όταν ο κ. Λιβάνιος ερωτάται για το θέμα, είτε αγνοεί πλήρως τις ερωτήσεις είτε περιορίζεται σε δηλώσεις περί «ελευθερίας του λόγου» και «μη εμπλοκής της κυβέρνησης». Δεν μπαίνει στην ουσία, αποφεύγοντας να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει την εμπλοκή κρατικών ή κομματικών πόρων στην υποστήριξη της «Ομάδας Αλήθειας». Η σιωπή του είναι εύγλωττη: είτε καλύπτει είτε φοβάται να εκθέσει την πλήρη εικόνα.

Η στάση του εντείνει τα ερωτήματα γύρω από τη διαφάνεια και τη λογοδοσία, ειδικά όταν πρόκειται για ένα επικοινωνιακό σχήμα που συστηματικά επηρεάζει τον δημόσιο διάλογο και διαμορφώνει την πολιτική αντιπαράθεση με αθέμιτα μέσα. Σε μια δημοκρατία που σέβεται τον θεσμικό της εαυτό, τέτοιου τύπου μηχανισμοί είτε πρέπει να λειτουργούν με καθαρές διαδικασίες είτε να καταγγέλλονται και να απομονώνονται. Όσο όμως συνεχίζεται η σιωπή ή η υπεκφυγή, η σκιώδης αυτή δραστηριότητα θα παραμένει ένα διαρκές πλήγμα στη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος.

Την ώρα που ο Άδωνις Γεωργιάδης φωτογραφίζεται ανοιχτά με μέλη της «Ομάδας Αλήθειας» στο γραφείο του, εκφράζοντας τη στήριξή του χωρίς περιστροφές, ο υπουργός Εσωτερικών Θοδωρής Λιβάνιος επιλέγει να μείνει στο περιθώριο. Αν και η δράση της «Ομάδας Αλήθειας» εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την κομματική χρήση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων με ενδεχόμενες παρατυπίες, ο αρμόδιος υπουργός αποφεύγει να πάρει δημόσια θέση ή να υπερασπιστεί τη λειτουργία της.

Η ουσία του ζητήματος αναδεικνύεται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου έχει προγραμματιστεί να συζητηθεί η πρώτη επίκαιρη ερώτηση που κατατίθεται ποτέ για την «Ομάδα Αλήθειας». Η ερώτηση προέρχεται από τον βουλευτή και εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργο Καραμέρο, και θίγει άμεσα ζητήματα χρηματοδότησης και νομιμότητας. Ωστόσο, ο κ. Λιβάνιος, αν και πολιτικά και θεσμικά υπεύθυνος για τέτοια ζητήματα, δεν θα παραστεί. Αντί για τον ίδιο, επιλέγει να στείλει τον υφυπουργό Εσωτερικών Βασίλη Σπανάκη, ο οποίος έχει αντικείμενο αρμοδιότητας αποκλειστικά τους δήμους, τις περιφέρειες και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση – και όχι την εποπτεία πολιτικών κομματικών οργανώσεων ή επικοινωνιακών μηχανισμών.

Η ερώτηση του Γ. Καραμέρου είναι σαφής: αναφέρεται στο υπέρογκο χρέος της Νέας Δημοκρατίας, που φτάνει τα 500 εκατομμύρια ευρώ, και στη χρήση ανθρώπινων πόρων και υπηρεσιών που, κατά τον ίδιο, χρηματοδοτούνται από ιδιωτικές εταιρείες κατά παράβαση της νομοθεσίας περί χρηματοδότησης των κομμάτων. Θέτει δηλαδή ευθέως το ερώτημα αν η «Ομάδα Αλήθειας» είναι ένα άτυπο – και ίσως παράνομο – κομματικό εργαλείο, το οποίο λειτουργεί με χρήματα και μέσα που δεν δηλώνονται επίσημα και δεν ελέγχονται από θεσμικά όργανα.

Η απουσία του κ. Λιβάνιου από μια τόσο κρίσιμη κοινοβουλευτική διαδικασία ενισχύει τις υποψίες ότι η κυβέρνηση αποφεύγει να δώσει απαντήσεις για το πώς λειτουργεί η «Ομάδα Αλήθειας», ποιος τη χρηματοδοτεί και υπό ποιον θεσμικό έλεγχο – αν υπάρχει – τελεί. Πρόκειται για μια σιωπή που δεν είναι ουδέτερη, αλλά πολιτικά φορτισμένη, καθώς υποδηλώνει αδυναμία ή απροθυμία να υπάρξει διαφάνεια για έναν μηχανισμό που εδώ και χρόνια διαμορφώνει την επικοινωνιακή στρατηγική της ΝΔ με πρακτικές που πολλές φορές αγγίζουν ή και ξεπερνούν τα όρια της θεσμικής δεοντολογίας.

Η απουσία απαντήσεων και η επιλογή της πολιτικής υπεκφυγής δεν κρύβουν απλώς το πρόβλημα. Το βαθαίνουν. Και καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για δημόσιο έλεγχο, κοινοβουλευτική εποπτεία και ξεκάθαρη στάση από τους πολιτικά υπεύθυνους. Διότι όσο συνεχίζεται αυτή η σιωπή, η σκιά της «Ομάδας Αλήθειας» πέφτει βαριά όχι μόνο πάνω στη Νέα Δημοκρατία, αλλά και πάνω στη διαφάνεια και τη λογοδοσία που οφείλει να υπηρετεί η ίδια η δημοκρατία.