Όταν η εξουσία ξεπερνά τα όρια

Όσοι τόλμησαν να εκθέσουν τα λάθη και τις ευθύνες της κυβέρνησης, βρέθηκαν στο στόχαστρο. Δεν πρόκειται για τυχαία κριτική ή έντονο δημόσιο διάλογο. Μιλάμε για οργανωμένες επιθέσεις, στοχευμένες προσπάθειες να διασυρθούν άνθρωποι, να πληγεί η αξιοπιστία τους.

Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι η εμπλοκή θεσμών που υποτίθεται πως πρέπει να λειτουργούν ανεξάρτητα. Ένα μήνυμα που ήρθε μέσα από την ίδια τη Δικαιοσύνη, λειτούργησε περισσότερο ως απειλή παρά ως διασφάλιση νομιμότητας. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: όποιος μιλάει, πληρώνει το τίμημα.

Δεν πρόκειται απλώς για ατομικές διώξεις ή στοχευμένους αποκλεισμένους. Είναι μια στρατηγική τακτική, που θυμίζει σκοτεινές εποχές. Μια εξουσία που δεν αντέχει την κριτική και επιλέγει να τη φιμώσει, ξεπερνά τα όρια της δημοκρατίας.

Δεν άργησαν να εμφανιστούν τα γνωστά «εκτελεστικά όργανα» της ενημέρωσης. Όποιος τόλμησε να αμφισβητήσει το βολικό κυβερνητικό αφήγημα για την τραγωδία στην Τέμπη, στοχοποιήθηκε. Επιστήμονες, ειδικοί και ερευνητές που μίλησαν με στοιχεία, παρουσιάστηκαν ως γραφικοί, ύποπτοι ή επικίνδυνοι.

Όταν τα ΜΜΕ δεν αρκούσαν, μπήκε στο παιχνίδι και ο Άρειος Πάγος. Αντί να προστατεύσει την αναζήτηση της αλήθειας, έδειξε πως είναι διατεθειμένος να παίξει τον ρόλο του τιμωρού για λογαριασμό της εξουσίας. Ένα βήμα πιο κοντά στη θεσμική εκτροπή.

Όταν η δικαιοσύνη δείχνει ποιος ενοχλεί

Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Γεωργία Αδειλίνη, διέταξε κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση με αφορμή το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για την τραγωδία στην Τέμπη και τον ρόλο του τεχνικού συμβούλου των οικογενειών, Κώστα Λακαφώση. Με λίγα λόγια, αντί να προστατευτούν οι άνθρωποι που προσπαθούν να φτάσουν στην αλήθεια, μπαίνουν στο μικροσκόπιο.

Η επίσημη δικαιολογία; Να εξεταστούν τα στοιχεία. Η πραγματικότητα; Όποιος θέτει υπό αμφισβήτηση την κυβερνητική αφήγηση θεωρείται ύποπτος. Η επιστημονική έρευνα δεν έχει ολοκληρωθεί, κι όμως κάποιοι έχουν ήδη βγάλει ετυμηγορία. Όχι για τα γεγονότα, αλλά για τους ενοχλητικούς.

Όπως και με τη Novartis, η κυβέρνηση προσπαθεί να αντιστρέψει τους ρόλους. Όσοι αποκαλύπτουν σκάνδαλα βαφτίζονται “σκευωροί”, ενώ οι πρωταγωνιστές του πολιτικού ξεπεσμού εμφανίζονται ως διωκόμενοι. Το μοτίβο γνωστό: όποιος αγγίζει το σύστημα, θα το πληρώσει.