Οι πολιτικές προβλέψεις μπορεί να μην είναι δημοφιλείς, αλλά έχουν το πλεονέκτημα πως δεν καθορίζονται από αμφίβολες δημοσκοπήσεις. Σήμερα, μετά από επτά χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη, αρκετοί –εκτός όσων ωφελούνται από το κόμμα– χαρακτηρίζουν την τωρινή κυβέρνηση ως τη χειρότερη που έχει γνωρίσει η Ελλάδα από τη μεταπολίτευση. Η απογοήτευση του απλού κόσμου είναι βαθιά, καθώς μετά την κρίση, τη λιτότητα και τα μνημόνια, περίμενε ανάσα και δικαίωση από τους αυτοαποκαλούμενους «άριστους» νοικοκυραίους.
Αυτοί, όμως, αποδείχθηκαν όχι απλώς χειρότεροι από τους προκατόχους τους, αλλά βαθιά ιδιοτελείς και καιροσκόποι. Η μοναδική τους αγωνία ήταν να λεηλατήσουν όσο περισσότερο γίνεται το κράτος, διασφαλίζοντας παράλληλα τη σιωπή των πολιτών με μικροεπιδόματα, εξαγοράζοντας μέσα ενημέρωσης και διορίζοντας στρατιές κλακαδόρων μετακλητών. Έτσι, κατάφεραν να επιβιώσουν πολιτικά από σοβαρά σκάνδαλα όπως οι υποκλοπές και η τραγωδία των Τεμπών, αλλά και από τη διαρκή επιδείνωση της καθημερινότητας με ακρίβεια, ανεργία, εγκληματικότητα και ανεξέλεγκτη μετανάστευση.
Το ποσοστό 41% που εξασφάλισαν στις τελευταίες εκλογές έγινε η δικαιολογία για κάθε είδους αυθαιρεσία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα πρόσφατη δήλωση του υπουργού Υγείας πως «όποιος έχει την πλειοψηφία κάνει ό,τι θέλει». Τέτοια υπεροψία ίσως δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει, δεδομένου ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει στο παρελθόν πως μπήκε στην πολιτική με βάση την «εργασιομανία» και όχι το όνομα του πατέρα του – δήλωση που δοκιμάζει την κοινή λογική και την πολιτική μνήμη.
Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι βουλευτές της πλειοψηφίας στηρίζουν το κυβερνητικό ναυάγιο όχι από πίστη στις πολιτικές που εφαρμόζονται, αλλά επειδή θέτουν ως προτεραιότητα τη διατήρηση των προνομίων τους και την πιθανότητα μελλοντικών υπουργικών θώκων. Προκειμένου να διασφαλίσουν τις καρέκλες τους, ψηφίζουν ακόμη και εξ αποστάσεως ή μέσω επιστολικής ψήφου, επιλέγοντας να ξεχάσουν τραγωδίες όπως αυτή των Τεμπών, για τις οποίες σε άλλες χώρες υπεύθυνοι υπουργοί έχουν συλληφθεί.
Ωστόσο, η κατάσταση πλέον είναι μη αναστρέψιμη. Παρά τη θερινή ανάπαυλα που βοηθά την κυβέρνηση να κερδίσει χρόνο, ο λαός ήδη «βράζει». Το κλίμα επιβαρύνεται διαρκώς, ανεξάρτητα από το πόσα επικοινωνιακά κόλπα θα παρουσιάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ. Το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος» κινδυνεύει σύντομα να γίνει «πρόωρες εκλογές ή ελικόπτερα», με τα τελευταία να συμβολίζουν την άτακτη φυγή από την εξουσία μετά από κοινωνικές εκρήξεις.
Αυτό συμβαίνει διότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αντιλαμβάνεται πια την κυβέρνηση ως μια κλειστή ομάδα «αρπακτικών», που διασφαλίζει τον πλούτο λίγων κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, αφήνοντας ψίχουλα στους υπολοίπους. Η οργή και η αγανάκτηση είναι τόσο έντονες που ακούγεται όλο και περισσότερο από απλούς πολίτες πως «καλύτερα χάος, παρά αυτή η κατάσταση».
Ακόμη και ψηφοφόροι του Κυριάκου, που περίμεναν από αυτόν τη σωτηρία, αρχίζουν να συνειδητοποιούν το μέγεθος της πολιτικής απάτης. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει ήδη στοχοποιηθεί πολιτικά από έναν λαό που, ενώ αρνήθηκε να αναλάβει τις ευθύνες του για τη στήριξη μιας τέτοιας κυβέρνησης, είναι έτοιμος να τις μεταφέρει εξ ολοκλήρου στο πρόσωπό του.
Άλλωστε, τα τελευταία αποτελέσματα των ευρωεκλογών μαρτυρούν σοβαρή πτώση της ΝΔ σε αριθμό ψήφων, με τη δυσαρέσκεια να μεγαλώνει καθημερινά. Τα σκάνδαλα, οι μίζες, και οι προκλητικές δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης δεν κρύβονται πια, και το αφήγημα των «αρίστων» έχει πλήρως αποδομηθεί. Σήμερα, για όλο και περισσότερους, η κατάσταση είναι αφόρητη, με τον κόσμο να αισθάνεται ότι οι ίδιοι θυσιάζονται, ενώ οι «γαλάζιοι» τρώνε πλουσιοπάροχα.
Έτσι, η προοπτική πρόωρων εκλογών φαντάζει πλέον αναπόφευκτη. Σύντομα, ο λαός θα κληθεί να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να ανέχεται τη σημερινή πραγματικότητα ή αν θα επιλέξει μια εκλογική ανατροπή. Σε αντίθετη περίπτωση, η κατάσταση θα πάρει τη μορφή εκρηκτικών κοινωνικών αντιδράσεων, τις οποίες η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να ελέγξει ούτε με χρήμα, ούτε με προπαγάνδα, ούτε με ευχολόγια.
