Η Ρωσία έχει καταφέρει να πετύχει μια θεαματική αύξηση της στρατιωτικής της παραγωγής, ξεπερνώντας κάθε πρόβλεψη και αψηφώντας το καθεστώς κυρώσεων που της έχει επιβάλει η Δύση. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Kiel, η Μόσχα παράγει πλέον περισσότερα όπλα και πυρομαχικά από όσα χρειάζεται για τη στρατιωτική της δραστηριότητα στην Ουκρανία, δημιουργώντας ένα πλεόνασμα που ενισχύει καθοριστικά τη στρατηγική της θέση. Από την έναρξη του πολέμου το 2022, η παραγωγή στις βασικές κατηγορίες εξοπλισμού, από τανκς και θωρακισμένα οχήματα έως πυροβολικό και drones, έχει σχεδόν τριπλασιαστεί, καταγράφοντας άνοδο της τάξης του 200% και σε ορισμένες περιπτώσεις πολύ περισσότερο. Ενδεικτικό είναι ότι ενώ πριν την εισβολή είχαν προγραμματιστεί περίπου 400 θωρακισμένα οχήματα για το 2023, σήμερα η Ρωσία παραδίδει δέκα φορές περισσότερα.
Τα στοιχεία αποτυπώνουν μια παραγωγική δυναμική χωρίς προηγούμενο. Τα τανκς αυξήθηκαν από 123 τριμηνιαίως το τέταρτο τρίμηνο του 2022 σε 387 το δεύτερο τρίμηνο του 2024, σημειώνοντας άνοδο 215%, με έμφαση στις σύγχρονες εκδόσεις T-90. Τα θωρακισμένα οχήματα ανέβηκαν από 585 σε 1.409, με άνοδο 141%, περιλαμβάνοντας τα BMP και BTR. Το πυροβολικό υπερδιπλασιάστηκε, από 45 σε 112 μονάδες ανά τρίμηνο, ενώ η ημερήσια παραγωγή βλημάτων φτάνει τα 10.000. Τα συστήματα αεράμυνας μικρής εμβέλειας τριπλασιάστηκαν, από 9 σε 38, με βασικά παραδείγματα τα Pantsir και Tor. Τα drones Lancet εκτινάχθηκαν από 93 σε 535, με αύξηση 475%, διευκολύνοντας ακριβείς πλήγματα κατά στρατηγικών στόχων. Αυτοί οι αριθμοί δεν δείχνουν απλώς κάλυψη των πρώτων ελλείψεων αλλά αποδεικνύουν μια συστηματική υπέρβαση των δυνατοτήτων ακόμη και μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Γερμανία.
Η ραγδαία αυτή άνοδος στηρίζεται σε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και σε μια οικονομία που έχει τεθεί σε καθεστώς «πολεμικής ετοιμότητας» από την πρώτη ημέρα της εισβολής. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατεύθυνε εξ αρχής τους παραγωγικούς μηχανισμούς στην ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας, συνδυάζοντας την ανασύσταση σοβιετικών αποθεμάτων με την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών. Οι Ρώσοι μηχανικοί εξέλιξαν τα drones Gerad-2, βασισμένα στα ιρανικά Shahed, προσθέτοντας κινητήρα jet για μεγαλύτερη ταχύτητα και εμβέλεια. Η μαζική παραγωγή έχει φτάσει τα 1,5 εκατομμύρια μονάδες το 2024, με προοπτική διπλασιασμού μέσα στην επόμενη χρονιά, ξεπερνώντας κατά πολύ την αντίστοιχη ουκρανική δυνατότητα. Παράλληλα, η Μόσχα σχεδιάζει να αναβαθμίσει συνολικά την αμυντική της υποδομή για την επόμενη δεκαετία, επενδύοντας όχι μόνο στην παραγωγή για εσωτερική χρήση αλλά και στην εξαγωγική της δυνατότητα. Η Rosoboronexport εκτιμά ότι η ζήτηση έχει εκτοξευθεί στα 60 δισεκατομμύρια δολάρια, με ετήσιες προοπτικές εξαγωγών 17–19 δισεκατομμυρίων στα πρώτα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου.
Η αντίθεση με την Ευρώπη είναι έντονη. Όπως σημειώνει το Ινστιτούτο Kiel, οι ευρωπαϊκές χώρες υστερούν σημαντικά στην ανασύσταση και τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεών τους. Η ετήσια παραγωγή εξοπλισμού παραμένει σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα, με χρόνους παράδοσης που φτάνουν τα τρία ή και τέσσερα χρόνια, ενώ λείπουν κρίσιμες τεχνολογίες, όπως τα επόμενης γενιάς τανκς ή τα αεροσκάφη έκτης γενιάς. Η Ρωσία, αντιθέτως, όχι μόνο ανέκαμψε από τις αρχικές ελλείψεις αλλά και επένδυσε σε καινοτομίες, δημιουργώντας πλεονάσματα σε όπλα και πυρομαχικά που την καθιστούν ηγέτιδα στον ευρασιατικό χώρο και ενισχύουν την αμυντική της αυτονομία.
Η στρατηγική της Μόσχας δεν περιορίζεται στην ποσοτική αύξηση της παραγωγής. Η προσεκτική κατανομή πόρων ανάμεσα στον στρατιωτικό και στον κοινωνικό τομέα, η ενσωμάτωση σύγχρονων τεχνολογιών, η αξιοποίηση συμμαχιών και η προετοιμασία για μελλοντικούς στόχους συγκροτούν ένα πλαίσιο που καθιστά τη χώρα ικανή όχι μόνο να υπερτερεί στρατιωτικά έναντι των γειτόνων της αλλά και να διαμορφώνει ισχυρές γεωπολιτικές συμμαχίες, με ορίζοντα δεκαετιών. Η εικόνα που αναδύεται είναι αυτή μιας δύναμης που έχει μετατρέψει τις κυρώσεις σε αφορμή για επιτάχυνση της στρατιωτικής αυτάρκειας, εδραιώνοντας την υπεροχή της σε έναν κόσμο όπου η ισορροπία ισχύος μεταβάλλεται με ταχείς ρυθμούς.
