Νέος γύρος αντιπαράθεσης για το ΕΣΥ – 48ωρες απεργίες υγειονομικών και ιατρών
Σε διήμερη 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση προχωρούν οι νοσοκομειακοί γιατροί στις 6 και 7 Νοεμβρίου, μετά από απόφαση της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, η οποία καταγγέλλει ότι τα δημόσια νοσοκομεία λειτουργούν πλέον σε οριακές συνθήκες, με τους γιατρούς να φθάνουν στα όρια της επαγγελματικής και σωματικής εξάντλησης. Οι γιατροί θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Υγείας την Παρασκευή, στις 12 το μεσημέρι, ζητώντας ταυτόχρονα συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, ώστε να αναδείξουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Παράλληλα, την Παρασκευή προχωρά σε πανελλαδική κινητοποίηση η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαστηριακών Ιατρών, με όλα τα ιδιωτικά εργαστήρια να παραμένουν κλειστά, καθώς οι εργαστηριακοί γιατροί ζητούν άμεση λύση στο αδιέξοδο του clawback, ενός μηχανισμού που –όπως υποστηρίζουν– οδηγεί οικονομικά σε ασφυξία τον κλάδο. Την ίδια ώρα, οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία συμμετέχουν σε πανελλαδική πανυγειονομική απεργία, διεκδικώντας κάλυψη των κενών θέσεων, βελτίωση των μισθών και άμεσες επενδύσεις στο ανθρώπινο δυναμικό του ΕΣΥ. Η ΠΟΕΔΗΝ, η οποία οργανώνει συγκέντρωση στην Πλατεία Μαβίλη και πορεία προς το Μέγαρο Μαξίμου, τη Βουλή, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και το υπουργείο Υγείας, καταγγέλλει ότι παρά τον σύγχρονο εξοπλισμό που έχει τοποθετηθεί τα τελευταία χρόνια στα νοσοκομεία, «λείπουν τα χέρια» για να λειτουργήσουν τα μηχανήματα, καθώς το ισοζύγιο προσλήψεων και αποχωρήσεων παραμένει αρνητικό και οι νέοι επαγγελματίες υγείας δεν προσελκύονται πλέον από το Δημόσιο λόγω χαμηλών αποδοχών και εξαντλητικών συνθηκών.
Ο πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ, Γιάννης Γαλανόπουλος, σε δήλωσή του επισημαίνει ότι «η κινητοποίηση αποτελεί σταθμό κλιμάκωσης» απέναντι σε μία συνεχή προσπάθεια ωραιοποίησης της πραγματικότητας. Με δραματικούς τόνους περιγράφει τη μίζερη κατάσταση στα νοσοκομεία, υποστηρίζοντας πως «μίζερη δεν είναι η στάση μας, μίζερη είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε», καθώς ένας ειδικευόμενος γιατρός αμείβεται μόλις με 5,38 ευρώ μεικτά την ώρα στις εφημερίες, ενώ ακόμη και οι πλέον έμπειροι διευθυντές λαμβάνουν γύρω στα 8,4 ευρώ την ώρα, ποσά που, όπως τονίζεται, συνιστούν προσβολή για την εργασία υψηλών απαιτήσεων και ευθύνης.
Η Ομοσπονδία περιγράφει μία δραματική εικόνα υποστελέχωσης, ιδιαίτερα στα νησιά και στην περιφέρεια, όπου οι γιατροί αναγκάζονται να υπερβαίνουν το πλαφόν εφημεριών για να καλύψουν «τεράστια κενά» στη λειτουργία των τμημάτων, φαινόμενο που έχει οδηγήσει στη δημιουργία των επονομαζόμενων «νομάδων γιατρών», οι οποίοι μετακινούνται διαρκώς από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από νομό σε νομό για να διασώσουν την καθημερινή λειτουργία του ΕΣΥ. Στην Αττική, 100 από τις 210 χειρουργικές αίθουσες παραμένουν κλειστές, ενώ στη Θεσσαλονίκη οι 25 από τις 70 δεν λειτουργούν, με αποτέλεσμα να χάνονται μέχρι και 15.000 χειρουργεία κάθε χρόνο, μόνο στη συμπρωτεύουσα.
Η ΟΕΝΓΕ καταγγέλλει ότι η κυβέρνηση, αντί για ουσιαστική ενίσχυση, προωθεί σχέδια που περιλαμβάνουν συγχωνεύσεις και κλείσιμο κλινικών, ενώ πολλοί πολίτες αναγκάζονται πλέον να πληρώνουν από την τσέπη τους, καθώς δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν έγκαιρα ραντεβού στα δημόσια νοσοκομεία. Η Ομοσπονδία απορρίπτει κατηγορηματικά τον ισχυρισμό περί κατάρρευσης του ΕΣΥ, διευκρινίζοντας ότι «η κυβέρνηση κάνει πράγματα, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση, που αποδυναμώνει αντί να ενισχύει τον δημόσιο χαρακτήρα της υγείας».
Αναφερόμενη στη μείωση της λίστας αναμονής για χειρουργεία, υποστηρίζει ότι αυτή επιτεύχθηκε τεχνητά, καθώς η ενιαία λίστα αφαίρεσε διπλοεγγραφές, ενώ πολλοί ασθενείς οδηγήθηκαν αναγκαστικά στον ιδιωτικό τομέα ή στα απογευματινά, επί πληρωμή, χειρουργεία.
Η απεργιακή κινητοποίηση, όπως τονίζεται, αποτελεί έναν αποφασιστικό αγώνα για την ανάδειξη της πραγματικής κατάστασης και για τη διεκδίκηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που θα ενισχύει το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί ισότιμα στις ανάγκες του πληθυσμού χωρίς ταξικούς φραγμούς, χωρίς γεωγραφικές ανισότητες και χωρίς την εξάντληση των ανθρώπων που το στηρίζουν καθημερινά.
