«Σπαρτιάτες»: 15 Αυγούστου – Η «Κοίμηση», το τέλος της επίγειας ζωής της Αγίας Θεοτόκου, της Μητέρας όλων μας

Το δικό τους μήνυμα έστειλαν οι «Σπαρτιάτες», το ελληνικό εθνικό κόμμα με αφορμή τον εορτασμό του 15Αύγουστου. Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά σύμφωνα με δελτίο Τύπου τους:

«Είναι η «Κοίμηση» που δηλώνει την ειρήνη και ηρεμία για τον Θάνατο της Παναγίας, της Μητέρας όλων μας. Ο θάνατός της δεν φέρνει την ρήξη αλλά την ένωση, δεν φέρνει λύπη, φέρνει χαρά. Η Παναγία ενώνεται με τον Χριστό και μαζί υπόσχονται την τελική Ανάσταση για την αθάνατη ζωή. “Εν τη γεννήσει σου σύλληψις άσπορος, εν τη κοιμήσει σου νέκρωσις άφθορος”, …“Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας· εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε…”, ψάλλει η Εκκλησία.

«Το φως που ξεχύνεται από την Κοίμηση προέρχεται ακριβώς απ’ αυτή την άδυτη, μυστική Ημέρα. Παρατηρώντας αυτόν τον θάνατο, και στεκόμενοι δίπλα σ’ αυτό το νεκροκρέβατο, καταλαβαίνουμε ότι ο θάνατος δεν ισχύει πλέον, ότι η διαδικασία του θανάτου ενός ανθρώπου έχει γίνει τώρα μία πράξη ζωής, μία είσοδος σε μία ευρύτερη ζωή, όπου βασιλεύει η ζωή. Αυτή που δόθηκε εντε¬λώς στον Χριστό, που Τον αγάπησε έως τέλους· συ¬ναντιέται μ’ Αυτόν σ’ εκείνες τις φωτεινές πύλες του θανάτου, κι εκεί ο θάνατος μεταστρέφεται αμέσως σε χαρμόσυνη συνάντηση -η ζωή θριαμβεύει, η χαρά και η αγάπη κυριαρχούν πάνω στα πάντα.» (π. Αλέξανδρος Σμέμαν, Η Παναγία, εκδ. Ακρίτας, σ. 51- 55.)

Αυτές τις αυγουστιάτικες ημέρες, όταν η ομορφιά της φύσης κορυφώνεται, η Κοίμηση της Θεοτόκου γίνεται ύμνος ελπίδας και σύμβολο αιωνιότητας και χαράς! Ευχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στον απανταχού Ελληνισμό, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και Ευλογημένα στους εορτάζοντες! Η Παναγία ας στέκεται δίπλα μας!».

Τιμή και Δόξα σε όσους υπερασπίστηκαν την Κύπρο μας εναντίον του Τούρκου εισβολέα «ΑΤΤΙΛΑΣ II» το 1974

Οι «ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ» τιμούν και σκύβουν με ευλάβεια και σεβασμό μπροστά στους Ήρωες που υπερασπίστηκαν την μαρτυρική Κύπρο μας εναντίον του Τούρκου εισβολέα το 1974, όπως αναφέρουν σε σχετικό δελτίο Τύπου τους. Ενώ προσθέτουν:

«Αποτίουμε φόρο αιώνιας Δόξας και Τιμής σε όλα τα παιδιά του Ελληνοκυπριακού λαού που αντιστάθηκαν με αυταπάρνηση στις ορδές του Αττίλα, στην άνιση και προδομένη εκείνη μάχη. Τονίζουμε προς όλες τις κατευθύνσεις ότι ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής του 1974 έχουν κανένα έρεισμα στο Διεθνές Δίκαιο ή στη Συνθήκη Εγγύησης, η οποία δεν παρείχε δικαίωμα στρατιωτικής επέμβασης στις εγγυήτριες δυνάμεις, αφού κάτι τέτοιο αντίκειται ευθέως στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ.

Το χρονικό του «Αττίλα II» – Η Προδοσία Ολοκληρώνεται…

Τη νύχτα της 13ης Αυγούστου 1974 η Διάσκεψη της Γενεύης ναυάγησε. Την άλλη μέρα οι Τούρκοι άρχιζαν την δεύτερη επίθεση κατά της Κύπρου. Το πρωί της 14ης Αυγούστου τα τουρκικά αεροπλάνα άρχισαν να βομβαρδίζουν. Χτυπούν ανελέητα Λευκωσία, Αμμόχωστο και άλλα σημεία της Κύπρου.

Ο «Αττίλας ΙΙ» είχε ξεκινήσει…

Από το μεσημέρι της 14ης του Αυγούστου, τουρκικά άρματα και ισχυρές δυνάμεις πεζικού αρχίζουν να κινούνται από Λευκωσία προς Αμμόχωστο, στα ανατολικά, και προς Λεύκα-Λιμνίτη, στα δυτικά. Το Πολεμικό Συμβούλιο, που συνεδριάζει στις 6 τα χαράματα υπό την προεδρία του Καραμανλή στην Αθήνα, διαπιστώνει την τραγική αδυναμία της Ελλάδας να συνδράμει στρατιωτικά την Κύπρο και έτσι οι ελληνικές αντιδράσεις περιορίζονται στο… διπλωματικό τομέα.

Ο «Εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραμανλής διατυπώνει τη θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης στο διάγγελμά του με την «ιστορική» ρήση «Η Κύπρος κείται μακράν», δηλαδή… μερικά λεπτά για τα F-4 Phantom II και τα A-7 Corsair… Μέχρι το βράδυ, η Ελληνοκυπριακή Αντίσταση έχει ουσιαστικά καταρρεύσει και τα οχυρά εγκαταλείπονται. Στις 15 του Αυγούστου, τα στρατεύματα του «Αττίλα» μπαίνουν στην Αμμόχωστο, και στις 16 του Αυγούστου ο «Αττίλας ΙΙ» ολοκληρώνεται με την κατάληψη της Μόρφου. Η Κυβέρνηση Κληρίδη μεταφέρεται πρόσκαιρα στη Λεμεσό, φοβούμενη ότι επίκειται κατάληψη της Λευκωσίας. Οι Τούρκοι, έχοντας πετύχει τους στρατιωτικούς τους σκοπούς, δέχονται κατάπαυση του πυρός στις 6 το απόγευμα της 16ης του Αυγούστου 1974, και μη καταφέρνοντας να καταλάβουν την Λευκωσία από την σθεναρή αντίσταση των ηρωικών ανδρών της ΕΛΔΥΚ.

Ο «Αττίλας» μέχρι σήμερα καταλαμβάνει πλέον το 37% του κυπριακού εδάφους, ενώ μέχρι τότε οι Τούρκοι κατείχαν ένα πολύ μικρό μέρος του εδάφους, μόνο το 4%. Περίπου 2.000 Ελληνες και Ελληνοκύπριοι σκοτώθηκαν, πάνω από 1.600 ήταν οι αγνοούμενοι και 200.000 ήταν οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες. Οι «ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ» διαβεβαιώνουμε ότι θα βρισκόμαστε πάντα δίπλα στον Κυπριακό λαό, τιμώντας τους Νεκρούς της Ηρωικής Αντίστασης, και δηλώνουμε ότι για εμάς η Κύπρος ΔΕΝ κείται μακράν!»