Ξεκινάμε με τη μόνη παραδοχή που επιτρέπεται στα σοβαρά ΜΜΕ: Αποκλείεται η κυβέρνηση των αρίστων να εμπλέκεται σε σκάνδαλα. Αποκλείεται ο Μητσοτάκης, ο πιο φωτεινός πολιτικός αστέρας της Μεσογείου, να γνώριζε για τις περίφημες επιδοτήσεις βοσκοτόπων σε περιοχές με περισσότερο τσιμέντο από χλόη. Αποκλείεται οι φίλοι και οι κουμπάροι του «επιτελικού κράτους» να συμμετείχαν σε μαζική κομπίνα με ευρωπαϊκά κονδύλια. Κι αν κάποιοι έχουν στοιχεία, ας τα πάνε όχι σε κανέναν ευρωπαίο εισαγγελέα (μη μπλέξουμε), αλλά στον Έλληνα, τον δικό μας, τον εγχώριο, τον υπεράνω υποψίας.
Δυστυχώς, όμως, μπλέξαμε. Οι Ευρωπαίοι εισαγγελείς –καθώς φαίνεται ανθέλληνες και ύποπτοι– δείχνουν αδικαιολόγητο ενδιαφέρον για βοσκοτόπια στην Κυψέλη, για σιτοβολώνες στη Δήλο και για φυτείες σόγιας στον Λυκαβηττό. Δεν καταλαβαίνουν, οι αφελείς, ότι αυτά είναι «πολιτική σταθερότητα αλά ελληνικά». Ξέρουν τι λένε οι δορυφορικές εικόνες της Ε.Ε.; Ότι εκεί που άλλοι βλέπουν διαμερίσματα, ο ΟΠΕΚΕΠΕ βλέπει χωράφια – και επιδοτεί. Μεταφορικά, κυριολεκτικά και… τραπεζικά.
Κατά τα λοιπά, «η κυβέρνηση δεν εμπλέκεται». Εμείς, οι ταπεινοί πλην τίμιοι φορολογούμενοι, δεν έχουμε παρά να συνεχίσουμε να πληρώνουμε – για να επιδοτούνται αγρότες-φαντάσματα, αιγοπρόβατα που κατοικούν σε ρετιρέ και καλλιέργειες που ευδοκιμούν σε πολυκατοικίες.
Αν κάποιος αναρωτιέται γιατί η κυβέρνηση δεν αντιδρά, η απάντηση είναι απλή: δεν είδε, δεν άκουσε, δεν ήξερε – αλλά είχε πάντα δίκιο. Όπως τότε με τα Τέμπη, όπως με τις υποκλοπές, όπως με τους Πισσαρίδηδες, τα pass, τα fund και την «ανάπτυξη». Αν κάποιος έχει αντιρρήσεις, υπάρχει πάντα το επιχείρημα-μπαλαντέρ: φταίει ο Πούτιν. Ή οι Ρώσοι χάκερς. Ή, ποιος ξέρει, ίσως το deep state της Άνω Ραχούλας.
Το κράτος δικαίου λειτουργεί – λένε. Και λειτουργεί τόσο καλά, που χρειάστηκε η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για να μάθουμε ότι τα κονδύλια της ΚΑΠ φύτεψαν περισσότερα ψεύδη απ’ όσα καλλιέργειες. Μέχρι τώρα, το επιτελικό κράτος ήξερε μόνο να θερίζει. Τώρα μαθαίνουμε ότι ξέρει και να σπέρνει: επιδοτήσεις, «στρατηγικούς» επενδυτές, παρακρατικές σιωπές.
Η ειρωνεία είναι ότι η υπόθεση αυτή δεν είναι απλώς σκάνδαλο – είναι ο ορισμός του μοντέλου διακυβέρνησης. Ή, αν προτιμάτε, του τρόπου που εννοεί η σημερινή εξουσία το δημόσιο συμφέρον: δημόσιο για τους άλλους, συμφέρον για τους δικούς μας.
Κι όλα αυτά, φυσικά, στο όνομα της σταθερότητας. Να μείνει ο Μητσοτάκης για να μη γυρίσουμε στο «χάος». Ποιο χάος όμως; Οι επιδοτήσεις για καλλιέργειες στο Κολωνάκι ή οι πολιτικές ευθύνες που εξαφανίζονται πιο γρήγορα κι από άχυρο στο Σύνταγμα;
Αν είναι να χρεωθούμε άλλο ένα success story, ας το πούμε καθαρά: Το ελληνικό πολιτικό σύστημα κατάφερε να μετατρέψει και την Κυψέλη σε αγροτική περιοχή. Μετά από αυτό, όλα είναι δυνατά.
