Θεραπεύοντας ένα φρενοβλαβοποιημένο έθνος

Έθνος: Το 1944 η πραγματικά αξιόλογη ταινία ‘‘Gaslight’’ , με πρωταγωνιστές τον Charles Boyer και την Ingrid Bergman, κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους με μεγάλη επιτυχία και αναγνώριση. Η πλοκή της επικεντρώνεται σε μια γυναίκα που χειραγωγείται από τον σύζυγό της για να πιστέψει ότι χάνει τα λογικά της, ακόμη και σε σημείο που εκείνος χρησιμοποιεί την παρατήρησή της για τα φώτα του γκαζιού (gaslight) που χαμηλώνουν μέσα στο σπίτι τους, σαν απόδειξη των παραισθήσεων ή των ψευδών αναμνήσεων της.

Ήταν τόσο εντυπωσιακή αυτή η ταινία που γέννησε τον όρο gaslighting , ο οποίος είναι «μια μορφή ψυχολογικής κακοποίησης όπου ένα άτομο εξωθεί κάποιον να αμφισβητήσει τη λογική του, τις αναμνήσεις του ή την αντίληψή της πραγματικότητας. Οι άνθρωποι που βιώνουν το gaslighting (φρενοβλαβοποίηση) μπορεί να αισθάνονται σύγχυση, άγχος ή ανίκανοι να εμπιστευτούν τον εαυτό τους». Είναι μια από τις κύριες μορφές κακοποίησης που βιώνει ένα θύμα στα χέρια ενός κακόβουλου ναρκισσιστή.

Η ταινία ‘‘Gaslight’’ απεικονίζει εμφατικά μια τέτοια κακοποίηση, καθώς οι πραγματικότατες αναμνήσεις της συζύγου χρησιμοποιούνται ως απόδειξη εναντίον της ότι είναι τρελή:

Αυτή η σκηνή, που απεικονίζει μια ναρκισσιστική κακοποίηση, ήρθε στο μυαλό μου, καθώς ο αναμφίβολα κακόβουλα προγραμματισμένος αλγόριθμος της Google αποφάσισε ότι έπρεπε να δω τον ακόλουθο τίτλο:

« Οι Αμερικανοί είναι δυσαρεστημένοι που επιβίωσαν από μια πανδημία και που πληρώνουν γι’ αυτό τους το προνόμιο: ‘‘Θέλουν οι τιμές να επιστρέψουν εκεί που ήταν’’ »

«Οι περισσότεροι Αμερικανοί», λέει η Lisa Cook της Κεντρικής Τράπεζας, «δεν αποζητούν απλά την μείωση του πληθωρισμού. Θέλουν αποπληθωρισμό.»

Το ίδιο το άρθρο περιλαμβάνει μια παρέλαση «ειδικών» που λένε διακριτικά ότι οι άνθρωποι είναι τρελοί αν πιστεύουν ότι υπάρχει καν κάποιο πρόβλημα. Παρ’ τε για παράδειγμα, αυτό το απόσπασμα:

«Ακόμη και για τους ανθρώπους των οποίων τα εισοδήματα συμβαδίζουν με τις (σ.σ. ανοδικές) τιμές, η έρευνα έχει βρει εδώ και καιρό ότι οι άνθρωποι απεχθάνονται τον πληθωρισμό πιο έντονα από ό,τι υποδηλώνει ο οικονομικός αντίκτυπός του. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναμένουν ότι η αμοιβή τους θα συμβαδίσει με τις αυξανόμενες τιμές. Ακόμα κι αν συμβεί, η υψηλότερη αμοιβή μπορεί να έρθει με χρονική καθυστέρηση.

Έχουν εμμονή με το γεγονός ότι οι τιμές που πληρώνουν για τα πράγματα που είναι πολύ σημαντικά – φυσικό αέριο, τρόφιμα, τιμές παντοπωλείων, ενοίκιο – εξακολουθούν να φαίνονται αυξημένες, παρ’ όλο που δεν αυξάνονται τόσο γρήγορα όσο πριν.», είπε ο Hershbein.»

Δεδομένου ότι η κακοποιητική υφή του εν λόγω άρθρου είναι τόσο ανεπαίσθητη, σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να την συνοψίσω με τον τρόπο μιας σκηνής από το ‘‘Gaslight’’ , σαν να μιλούσαν αυτοί οι εξουσιαστές με την Αμερική (σ.σ. τα ίδια ακριβώς λόγια θα μπορούσαν να έχουν απευθυνθεί και προς τους Έλληνες από το εγχώριο πολιτικο-μιντιακό κατεστημένο) :

«Ω Αμερική, αν μπορούσαμε να μπούμε μέσα στο μυαλό σου και να καταλάβουμε τι σε κάνει να κάνεις αυτά τα τρελά, στρεβλά πράγματα. Δεν θυμάσαι πόσο τρομοκρατήθηκες μόλις σου δείξαμε αυτές τις εικόνες από το Μπέργκαμο και τη Νέα Υόρκη; Πώς μας παρακαλούσες εμάς, τους ανώτερους σου, για την ασφάλειά σου; Πώς σου επιτρέψαμε με στοργή να μείνεις σπίτι και να παραγγέλνεις όλα τα πράγματα στην πόρτα σου με τα κρατικά επιδόματα που εξαργύρωνες; Πώς σε επαναφέραμε με ασφάλεια πίσω στον κόσμο με τα δώρα μας, δηλαδή τα φίμωτρα και τις ενέσεις; Το γεγονός ότι ζεις ακόμη και σήμερα οφείλεται στην ευφυϊα μας και τη φροντίδα μας για εσένα, κι εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να παραπονιέσαι για την τιμή των τροφίμων και της ενέργειας;; Πόσο αχάριστο εκ μέρους σου!

Τι μικρό τίμημα που πληρώνεις για την επιβίωσή σου! Η αχαριστία σου φαίνεται ακόμη περισσότερο από τις απαιτήσεις σου να επιστρέψουν οι τιμές εκεί που ήταν το 2019. Δεν καταλαβαίνεις πόσο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ και ΟΔΥΝΗΡΟΣ είναι ο αποπληθωρισμός για εμάς, τους αγαπημένους σου φροντιστές; Μετά από όλα όσα κάναμε για εσένα, στρέφεσαι εναντίον μας, των ευεργετών σου, και θέλεις να μας βλάψεις; Είσαι τερατωδώς παράφρων, και θα σε θέσουμε μακριά από τους μοχλούς της εξουσίας, για να μην κάνεις πια κακό στον εαυτό σου και σε εμάς! Είσαι τυχερή που έχεις καν δουλειά και είναι προς τιμήν μας που σου το επιτρέπουμε».

Πολλά από αυτά που περάσαμε τα τελευταία χρόνια είναι κατανοητά ως μια μορφή ναρκισσιστικής κακοποίησης σε κοινωνικό επίπεδο. Δεν μας επιτρεπόταν να βγούμε από τα σπίτια μας, να δούμε τους φίλους μας, να πάμε στην εκκλησία ή στη δουλειά, ή ακόμα και να πάρουμε τις δικές μας ιατρικές αποφάσεις. Μας έλεγαν συνεχώς ότι όσοι είχαν την εξουσία έπρεπε να επαινούνται κάθε φορά που οι τρομακτικοί αριθμοί (σ.σ. των θυμάτων με κορωνοϊό) έπεφταν, και ότι εμείς φταίγαμε κάθε φορά που οι τρομακτικοί αυτοί αριθμοί ανέβαιναν .

Θυμάμαι ξεκάθαρα τον Κυβερνήτη Μάικ Ντε Γουάιν του Οχάιο να κάνει κήρυγμα στους πολίτες του σαν να ήταν δικό τους λάθος που έπρεπε να επιβάλει την υποχρεωτική χρήση μάσκας. Το περιβόητο «Κάναμε υπομονή, αλλά η υπομονή μας εξαντλήθηκε» του Προέδρου Μπάιντεν είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ναρκισσιστικής οργής.

Αν συμβούλευα ένα θύμα ναρκισσιστικής κακοποίησης στο γραφείο μου, ή στο εξομολογητήριο, η άμεση πρότασή μου θα ήταν να διακόψει την επαφή του με τον θύτη όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωτικά, καθώς η σχέση δεν μπορεί να αποκατασταθεί.

Πώς αντιδρά ένα έθνος όταν οι κακοποιητές του είναι οι πολιτικοί και από τα δύο κόμματα και σχεδόν το σύνολο του εκτελεστικού κράτους και των κατεστημένων μέσων ενημέρωσης;