Θρήνος επικρατεί σε ολόκληρο το Κιλκίς για τον πρωτοφανή και συγκλονιστικό τρόπο με τον οποίο έχασε τη ζωή του ένας σαραντάχρονος άνδρας, σκορπώντας ανείπωτη θλίψη στην οικογένειά του, στους συγγενείς, στους φίλους και σε όλο το χωριό Μαυρονέρι όπου ζούσε και εργαζόταν. Το πρωί της τετάρτης, στο μικρό κρεοπωλείο του χωριού, ο Νίκος Θεοδωρίδης, όπως έκανε κάθε μέρα, είχε πιάσει δουλειά από νωρίς, κόβοντας κρέας και εξυπηρετώντας τους πελάτες του, χωρίς κανείς να φαντάζεται πως μέσα σε λίγα λεπτά η ρουτίνα της καθημερινότητας θα μετατρεπόταν σε εφιάλτη. Από ένα μοιραίο λάθος την ώρα που χειριζόταν τα κοφτερά εργαλεία της δουλειάς του, τραυματίστηκε σοβαρά, κόβοντας τη μηριαία αρτηρία του, προκαλώντας μια αιμορραγία τόσο έντονη και ακατάσχετη που αποδείχθηκε τελικά μοιραία για τη ζωή του.
Σύμφωνα με την τοπική ιστοσελίδα eidisis.gr, αμέσως μετά τον τραυματισμό του σήμανε συναγερμός, με όσους βρίσκονταν στο σημείο να προσπαθούν όπως μπορούσαν να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες, ενώ παράλληλα ειδοποιήθηκε ασθενοφόρο και ο κρεοπώλης μεταφέρθηκε αρχικά στο νοσοκομείο του κιλκίς, όπου οι γιατροί πάλεψαν να σταθεροποιήσουν την κατάστασή του. Ωστόσο, κρίνοντας ότι το περιστατικό ήταν εξαιρετικά σοβαρό και χρήζει πιο εξειδικευμένης αντιμετώπισης, αποφάσισαν τη διακομιδή του στο νοσηλευτικό ίδρυμα «γεννηματάς» στη θεσσαλονίκη, ελπίζοντας ότι εκεί ίσως υπήρχε μια επιπλέον δυνατότητα να σωθεί.
Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, που έδωσαν μάχη με τον χρόνο και με την ακατάσχετη αιμορραγία, δεν κατέστη δυνατό να τον κρατήσουν στη ζωή, καθώς η ζημιά από το βαθύ τραύμα στη μηριαία αρτηρία ήταν τόσο μεγάλη που ο οργανισμός του δεν άντεξε και ο σαραντάχρονος άφησε την τελευταία του πνοή, βυθίζοντας στο πένθος όλους όσοι τον γνώριζαν. Σήμερα, πέμπτη, το μαυρονέρι αποχαιρετά τον άτυχο νίκο, που έφυγε τόσο άδικα και ξαφνικά μέσα σε λίγες στιγμές, την ώρα που εργαζόταν για το μεροκάματο, με την κηδεία του να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον και τη συγκίνηση ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο σαραντάχρονος ήταν ανύπαντρος, αλλά αυτό δεν τον έκανε λιγότερο δεμένο με το χωριό, αφού ήταν ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός στο μαυρονέρι, όπου όλοι μιλούν για έναν σπάνιο άνθρωπο, ένα παιδί, όπως τον αποκαλούν, που πάντα πρόσφερε, βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη και ήταν πάντοτε παρών σε κάθε χαρά και λύπη της κοινότητας, κάτι που κάνει την απώλειά του ακόμη πιο βαριά και αδιανόητη για όσους τον έζησαν από κοντά.
