“Τρεις μέρες δεμένη, μια ζωή υπό απειλή: Η γυναίκα που γλίτωσε με φυγή στο εξωτερικό”

Μια γυναίκα σπάει τη σιωπή και αποκαλύπτει με σοκαριστικές λεπτομέρειες τη φρίκη που έζησε στα χέρια του πρώην συζύγου της, περιγράφοντας ένα διαρκώς επιδεινούμενο μοτίβο κακοποίησης που ξεκίνησε από τη στιγμή που έμεινε έγκυος και κορυφώθηκε όταν πήρε τη δύσκολη απόφαση να εγκαταλείψει την Ελλάδα για να προστατέψει τη ζωή της και αυτή του παιδιού της. Όπως περιγράφει, μέχρι την εγκυμοσύνη τους, εκείνος φαινόταν ήρεμος, παρά τα περιστασιακά ξεσπάσματα θυμού που είχε απέναντι σε τρίτους. Η σχέση τους φαινόταν φυσιολογική, χωρίς ενδείξεις ότι θα εξελισσόταν σε μια κακοποιητική συμβίωση. Όλα όμως άλλαξαν ριζικά μόλις ανακοινώθηκε η εγκυμοσύνη της.

Η ίδια δηλώνει πως δεν μπορούσε να προχωρήσει σε διακοπή κύησης και τότε, όπως λέει, ξεκίνησε ο εφιάλτης της. Ξαφνικά, ο άνθρωπος που θεωρούσε σύντροφό της μεταμορφώθηκε. Η συμπεριφορά του έγινε βίαιη, επιθετική και καταπιεστική, με λεκτική, ψυχολογική αλλά και σωματική κακοποίηση να γίνονται πλέον καθημερινότητα. Η γυναίκα τονίζει πως η βία δεν συνδεόταν με την εγκυμοσύνη ως γεγονός που τον αιφνιδίασε ή τον επιβάρυνε – το αντίθετο: ο ίδιος της είχε παραδεχτεί πως ήθελε αυτό το παιδί. Ωστόσο, η εγκυμοσύνη φαίνεται πως ενεργοποίησε έναν μηχανισμό ελέγχου και κυριαρχίας, με στόχο να την απομονώσει και να την υποτάξει. Καθώς οι μήνες περνούσαν και η κατάσταση γινόταν αφόρητη, πήρε τη δύσκολη απόφαση να εγκαταλείψει τη χώρα. Δεν έφυγε απλώς από έναν γάμο· έφυγε για να γλιτώσει – για να σώσει τον εαυτό της και το παιδί της από έναν άνθρωπο που, όπως λέει, μετατράπηκε από σύζυγος σε απειλή.

Η φρίκη που έζησε στα χέρια του πρώην συζύγου της ξεδιπλώνεται μέσα από μια συγκλονιστική μαρτυρία, με τη γυναίκα να περιγράφει τον εφιάλτη που ξεκίνησε όταν έμεινε έγκυος και κορυφώθηκε με την απόφαση να εγκαταλείψει την Ελλάδα για να επιβιώσει μαζί με το παιδί της. Όπως λέει, η κακοποίηση δεν ξεκίνησε επειδή ο άνδρας της ενοχλήθηκε από την εγκυμοσύνη· το αντίθετο, της είχε πει ότι ήταν κάτι που επιδίωξε. Κι όμως, τότε άρχισε η βία. Πρώτα ήρθαν τα χαστούκια, η παθολογική ζήλια, ο έλεγχος: δεν της επέτρεπε να φορά στενά ρούχα, φοβούμενος ότι προσπαθούσε να βρει άλλον. Οι υποσχέσεις του ότι θα αλλάξει αποδείχθηκαν ψεύτικες, καθώς η κατάσταση κλιμακωνόταν συνεχώς.

Το χειρότερο σημείο ήρθε όταν, σε μια επίδειξη απόλυτου ελέγχου και σαδισμού, την ακινητοποίησε και την έδεσε με χειροπέδες στο κρεβάτι, κρατώντας την εκεί για τρεις ολόκληρες μέρες. Απελπισμένη, απευθύνθηκε στην αστυνομία, ζητώντας να μάθει τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα που δέχεται κακοποίηση από τον σύντροφό της. Η απάντηση που έλαβε την πάγωσε: χωρίς αυτόφωρη διαδικασία, δεν μπορούσαν να επέμβουν. Αβοήθητη από τις Αρχές και χωρίς άλλη επιλογή, πήρε την πιο κρίσιμη απόφαση της ζωής της – να φύγει από τη χώρα. Πήρε μαζί και το παιδί της, και άφησε πίσω της έναν κύκλο βίας και φόβου, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διεκδικήσει την ελευθερία και την ασφάλεια που της στέρησαν.