Προσωπικός Αριθμός: Από τις 3 Ιουνίου, κάθε πολίτης θα είναι υποχρεωμένος να αποκτήσει έναν μοναδικό «προσωπικό αριθμό» που θα τον συνοδεύει σε όλες τις συναλλαγές του με το Δημόσιο. Αυτός ο αριθμός, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του Γενικού Γραμματέα Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Δημοσθένη Αναγνωστόπουλου, δεν θα είναι προαιρετικός ούτε θα υπόκειται σε αλλαγές – θα εκδίδεται υποχρεωτικά και θα αποτυπώνεται μόνιμα στις νέες αστυνομικές ταυτότητες.
Η κυβέρνηση παρουσιάζει την εισαγωγή του προσωπικού αριθμού ως ένα βήμα προς την ψηφιακή εξυπηρέτηση και τη μείωση της γραφειοκρατίας. Θα αντικαταστήσει, λένε, τον ΑΦΜ, τον ΑΜΚΑ, τον αριθμό ταυτότητας – και «θα μας διευκολύνει». Όμως, η συστηματική επιμονή ότι ο αριθμός δεν θα αλλάζει ποτέ, σε συνδυασμό με την υποχρεωτική του αναγραφή στο δελτίο ταυτότητας, εγείρει ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα: Ποιος θα τον διαχειρίζεται; Ποιος θα έχει πρόσβαση; Ποια μέτρα λαμβάνονται για την προστασία των προσωπικών δεδομένων;
Παρά τις διαβεβαιώσεις ότι υπάρχει η σύμφωνη γνώμη της Αρχής Προστασίας Δεδομένων για την εφαρμογή του μέτρου, η κυβέρνηση δεν εξηγεί ποια δεδομένα θα συνδέονται με τον αριθμό, πώς θα εξασφαλίζεται η ιδιωτικότητα, ή τι συνέπειες θα έχει μια ενδεχόμενη διαρροή – κάτι εξαιρετικά πιθανό σε μια εποχή κυβερνοεπιθέσεων.
2 εκατομμύρια πολίτες αντιμετωπίζουν προβλήματα ταυτοποίησης
Ο κ. Αναγνωστόπουλος παραδέχτηκε ότι σήμερα περισσότεροι από 2 εκατομμύρια πολίτες αντιμετωπίζουν προβλήματα ταυτοποίησης λόγω λανθασμένων στοιχείων. Η «λύση» που προτείνεται, ωστόσο, δεν αφορά τη βελτίωση των υπαρχόντων μηχανισμών, αλλά την επιβολή ενός νέου ενιαίου συστήματος που βασίζεται σε κεντρικοποιημένη ταυτοποίηση. Πλέον, ο πολίτης θα υποδεικνύει πώς γράφεται το όνομά του στο ληξιαρχείο και με βάση αυτό το αρχείο – είτε είναι σωστό είτε όχι – θα αναγνωρίζεται για πάντα.
Αν και ο κ. Αναγνωστόπουλος ισχυρίζεται ότι ο αριθμός έρχεται να «εξυπηρετήσει τον πολίτη», τα λεγόμενά του αποκαλύπτουν μια βαθύτερη πρόθεση ελέγχου, μέσα από τη διαρκή και αμετάβλητη συνδεσιμότητα των στοιχείων κάθε ανθρώπου με έναν αριθμό ταυτότητας.
Τέλος, η προειδοποίηση του γ.γ. για την ανάγκη προσοχής στην κυβερνοασφάλεια είναι όχι απλώς ανεπαρκής, αλλά και αποκαλυπτική των ανησυχιών που αποφεύγεται να ειπωθούν ξεκάθαρα: ότι η δημιουργία ενός καθολικού αριθμού ταυτοποίησης καθιστά τον πολίτη πιο εκτεθειμένο από ποτέ σε κινδύνους παραβίασης της ιδιωτικότητας, παρακολούθησης, ακόμα και αυθαιρεσίας.
Μπορεί η τεχνολογία να διευκολύνει τη ζωή μας, όμως η εδραίωση ενός συστήματος μόνιμης ψηφιακής ταυτοποίησης με την πλήρη ταυτόχρονη εξάρτηση όλων των προσωπικών στοιχείων, χωρίς σαφές πλαίσιο ελέγχου και προστασίας, δεν είναι πρόοδος – είναι κεντρικός έλεγχος με ψηφιακό προσωπείο.
