Το σχέδιο για τις αστικές συγκοινωνίες «τρέχει»… χωρίς κλιματισμό

Με φόντο το περιτύλιγμα του «μίνι Ταμείου Ανάκαμψης», η κυβέρνηση προβάλλει ένα νέο αφήγημα για την ανανέωση των αστικών συγκοινωνιών – ένα σχέδιο που προς το παρόν πατά περισσότερο στο PR παρά στις ράγες. Εκατομμύρια ευρώ εξαγγέλλονται για ηλεκτρικά λεωφορεία, ποδηλατόδρομους και πράσινες μεταφορές, όμως οι πραγματικές λεπτομέρειες παραμένουν είτε θολές είτε… με ορίζοντα δεκαετίας.

Παράδειγμα; Το μετρό της Αθήνας, που δοκίμασε πρόσφατα νυχτερινή λειτουργία το Σάββατο, συνεχίζει να μετατρέπει τους συρμούς του σε θερμοκήπια κατά τις ώρες αιχμής. Οι 24 παλαιότεροι συρμοί της πρώτης γενιάς κυκλοφορούν με ελλιπή ή καθόλου κλιματισμό – όταν κυκλοφορούν. Η κατάσταση αγγίζει τα όρια της θερμικής ταπείνωσης για τους επιβάτες, ενώ το σύστημα δείχνει να λειτουργεί περισσότερο με επιτροπές και σχεδιασμούς παρά με ουσιαστική βελτίωση.

Το μοναδικό χειροπιαστό στοιχείο του σχεδίου είναι η προμήθεια 210 ηλεκτρικών λεωφορείων για Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Όλα τα υπόλοιπα βρίσκονται στο επίπεδο του «θα»: κανένα σαφές χρονοδιάγραμμα για νέους συρμούς, καμία δέσμευση για αναβαθμίσεις, κανένας ορατός μηχανισμός επιτάχυνσης των έργων.

Ακόμα και το έργο ανακατασκευής 14 συρμών του Ηλεκτρικού – που ξεκίνησε το 2022 – κινείται με ρυθμούς χελώνας, συνοδευόμενο από πρόστιμα στον εργολάβο και την ελπίδα ότι ίσως υπάρξει ο πρώτος έτοιμος συρμός το 2026. Μέχρι το 2032, υπόσχονται ότι το συγκοινωνιακό τοπίο θα αλλάξει πλήρως. Μόνο που, όπως παρατηρούν πολλοί επιβάτες, μέχρι τότε ίσως χρειαστεί… αναβάθμιση και το επιβατικό κοινό.

Στο μεταξύ, ξεδιπλώνονται και οι λοιπές «πράσινες» υποσχέσεις:

– 140 χιλιόμετρα πεζόδρομοι και ποδηλατόδρομοι,
– ηλεκτρικά οχήματα με leasing για ευάλωτα νοικοκυριά (χωρίς να προσδιορίζεται ποια είναι αυτά),
– αναβαθμίσεις στόλων για μικρές επιχειρήσεις και λεωφορεία για ΑμεΑ,
– όλα αυτά χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια, με ασαφές χρονοδιάγραμμα και χωρίς πλήρως εξασφαλισμένη χρηματοδότηση.

Πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό όραμα σε ελληνική υλοποίηση, όπου η φιλοδοξία περισσεύει, αλλά η καθημερινότητα των επιβατών παραμένει απογοητευτικά ίδια. Ή, όπως λένε και οι ίδιοι:
«Όλα κινούνται – εκτός από τα τρένα».