Παρά την ολοένα αυξανόμενη πίεση από την Ουάσιγκτον, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ξεκαθάρισε μετά τις διαδοχικές συναντήσεις του στο Λονδίνο με Στάρμερ, Μερτς και Μακρόν ότι η Ουκρανία δεν αλλάζει στάση στο ζήτημα των συνόρων και δεν πρόκειται να παραχωρήσει εδάφη – απορρίπτοντας έτσι μια βασική ρωσική απαίτηση που έχει ενσωματωθεί στο σχέδιο ειρήνης που προωθεί ο Ντόναλντ Τραμπ. Η θέση αυτή βρίσκει σύμφωνους και τους Ευρωπαίους ηγέτες, οι οποίοι επιμένουν ότι δεν μπορεί να επιτραπεί στον Βλαντίμιρ Πούτιν να αναδιαμορφώσει τα διεθνή σύνορα διά της βίας.
Ο Ζελένσκι αποκάλυψε μάλιστα πως απορρίφθηκε πρόταση ανταλλαγής του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια με τμήματα του Ντονέτσκ που παραμένουν υπό ουκρανικό έλεγχο. Ο Τραμπ, επιστρέφοντας στη ρητορική του, κατηγόρησε το Κίεβο ότι αποτελεί «εμπόδιο» στην επίτευξη συμφωνίας, παρότι η Μόσχα δεν δείχνει καμία διάθεση να υποχωρήσει από τις μαξιμαλιστικές της διεκδικήσεις.
Η πίεση από την Ουάσιγκτον, σε συνδυασμό με την προθυμία του Τραμπ να ικανοποιήσει μέρος των ρωσικών εδαφικών αξιώσεων, έχει θορυβήσει τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Φοβούνται πλέον ότι το διαπραγματευτικό περιθώριο του Ζελένσκι στενεύει, την ώρα που οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν να πιέζουν στα ανατολικά και το Κίεβο βυθίζεται σε σκάνδαλο διαφθοράς που αγγίζει το προεδρικό περιβάλλον. Ο νεοδιορισμένος διαπραγματευτής Ουμέροφ φέρεται ήδη να βρίσκεται στη γραμμή των επόμενων ερευνών, γεγονός που επιβαρύνει περαιτέρω τη θέση της ουκρανικής κυβέρνησης.
Μετά το Λονδίνο, ο Ζελένσκι βρέθηκε στις Βρυξέλλες για επαφές με τον γ.γ. του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε και την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ελπίζοντας σε μια σφιχτή και συντονισμένη δυτική στάση απέναντι στην αμερικανική πρόταση. Οι Ευρωπαίοι στηρίζουν την πρωτοβουλία, αλλά παραμένουν επιφυλακτικοί απέναντι σε οποιαδήποτε συμφωνία που «κλειδώνει» τα ρωσικά κέρδη ή αφήνει την Ουκρανία χωρίς ισχυρές εγγυήσεις ασφαλείας.
Την ίδια ώρα, το νέο δόγμα εθνικής ασφάλειας του Τραμπ ανατρέπει τα δεδομένα: απομακρύνεται από τον φιλελεύθερο διεθνισμό των Μπους και Ρίγκαν και υιοθετεί μια ωμή διάκριση φίλων και εχθρών, συνδέοντας ευθέως εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Το έγγραφο ζητά «στρατηγική σταθερότητα» με τη Ρωσία, κατηγορεί τις ευρωπαϊκές Eλίτ ότι εμποδίζουν την ειρήνη και υπονοεί πως η Ουκρανία μπορεί να επιβιώσει μόνο αν η Μόσχα αποκτήσει κάποιον βαθμό επιρροής πάνω της — μια παραδοχή που για την Ευρώπη μεταφράζεται σε υπαρξιακή απειλή.
Η αγωνία στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι βαθιά: Στην Ουκρανία δεν διακυβεύεται απλώς η τύχη ενός λαού, αλλά το ίδιο το μεταπολεμικό οικοδόμημα ασφάλειας της Γηραιάς Ηπείρου. Και αν η νέα αμερικανική στρατηγική δεν εφαρμοστεί κατά γράμμα, το μόνο βέβαιο είναι πως οι ΗΠΑ του Τραμπ ετοιμάζονται να αφήσουν την Ευρώπη να φροντίσει μόνη για την ασφάλειά της — σε μια εποχή που τίποτα δεν μοιάζει δεδομένο.
