Ελβετικό φράγκο, μια ρύθμιση βιτρίνα

Για χρόνια, χιλιάδες ελληνικές οικογένειες κρατούνται όμηροι των δανείων σε ελβετικό φράγκο. Όχι από κάποια αόρατη αγορά, αλλά από συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές και κυρίως από την αδράνεια και τη συνενοχή της υπάρχουσας κυβέρνησης, που επέλεξε να προστατεύσει τράπεζες και funds αντί για τους πολίτες.

Η περιβόητη ολική τροπολογία που παρουσιάζεται ως λύση, στην πράξη αποτελεί ρύθμιση-βιτρίνα. Με εισοδηματικά και περιουσιακά φίλτρα που αποκλείουν χιλιάδες πληγέντες, με όρους που δεν αγγίζουν την καρδιά του προβλήματος, την ισοτιμία και τον καταχρηστικό κίνδυνο που μετακυλίστηκε μονομερώς στους δανειολήπτες, η κυβέρνηση επιχειρεί να βαφτίσει την ανακούφιση δικαιοσύνη.

Η αλήθεια είναι σκληρή:

Οι δανειολήπτες δεν ενημερώθηκαν επαρκώς, δεν προστατεύτηκαν θεσμικά, και όταν η ισοτιμία εκτοξεύτηκε, το κράτος γύρισε την πλάτη. Αντί για γενναία πολιτική απόφαση, είδαμε καθυστερήσεις, μισόλογα και τελικά μια ρύθμιση που νομιμοποιεί τη ζημιά αντί να την αποκαθιστά.

Η κυβέρνηση γνώριζε. Οι ευρωπαϊκές αποφάσεις υπήρχαν. Τα παραδείγματα άλλων χωρών ήταν μπροστά μας. Κι όμως, επελέγη η οδός της ελάχιστης πολιτικής ευθύνης: λίγα ψίχουλα ανακούφισης, πολλή επικοινωνία, μηδενική ουσιαστική δικαίωση. Αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση. Είναι συγκάλυψη ενός κοινωνικού εγκλήματος.

Δεν υπάρχει περιθώριο σιωπής. Το ζήτημα των δανείων σε ελβετικό φράγκο δεν αποτελεί τεχνικό ή τραπεζικό θέμα. Είναι πρωτίστως ζήτημα λαϊκής κυριαρχίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και εθνικής αξιοπρέπειας.

Τι θα μπορούσε και όφειλε να είχε γίνει:

1. Μετατροπή όλων των δανείων στην αρχική ισοτιμία εκταμίευσης, χωρίς εξαιρέσεις.

2. Νομοθετική κρατική παρέμβαση υπέρ των δανειοληπτών και όχι ρόλος διαμεσολαβητή υπέρ των τραπεζών.

3. Διαγραφή του παράνομου συναλλαγματικού κόστους, το οποίο δεν προέκυψε από υπαιτιότητα των πολιτών.

4. Ενιαία και καθολική λύση, χωρίς ταξικούς αποκλεισμούς και προσχηματικά κριτήρια.

5. Λογοδοσία για όσους επέτρεψαν τη διάθεση αυτών των χρηματοπιστωτικών προϊόντων χωρίς ουσιαστική ενημέρωση και επαρκή προστασία των πολιτών.

Η χώρα δεν χρειάζεται άλλες «ρυθμίσεις» που απλώς διαιωνίζουν την αδικία. Χρειάζεται πολιτική βούληση υπέρ της κοινωνίας. Και αυτή, δυστυχώς, από τη σημερινή κυβέρνηση απουσιάζει.

Της Κορίνας Τριανταφύλλου