Το έθνος ως η νοηματοδότηση, της πολιτισμικής ιδιοπροσωπίας ενός ολόκληρου λαού, επ’ ουδενί εξαντλειται στα κρατικά όρια, μία ονότητας με συγκεκριμή εδαφική ακεραιότητα, πράγμα το οποίο ασφαλώς είναι σεβαστό, διότο οριοθετεί ιστορικά και πραγματιστικά τα όρια, της Πατρίδας, εν τούτοις, η ταυτότητα η παράδοση και η συνισταμένη των βιωμάτων, αποτελεί κάτι πιο βαθύ και ουσιώδες.
Ως εκ τούτου λοιπόν, τα συστατικά στοιχεία ενός πολιτισμού, εξικνούνται των στενών Εθνικών Συνόρων της Κρατικής οντότητας ενός λαού, διότι υπερβαίνουν τα όρια καθότι συνδέουν ουσιαστικά και γαλουχούν γενεές με κράτιστο γνώμονα την Ελληνική συνείδηση, τον τρόπο, ούτως ειπείν, δια μέσου του οποίου σκέπτεται κανείς και αναπτύσσεται επιδεικνύοντας αλληλεγγύη και σεβασμό προς τον πλησίον του, ως άλλωστε διδάσκει και η ζώσα Ορθόδοξη παράδοση.
Κατά αναγκαία λοιπόν συνέπεια, η συμμετοχή εις έναν κοινό τρόπο ερμηνείας της ζωής, βιώσεως της αλήθειας του λαού, κατ’ επιταγήν την διαχρονικής παραδόσεως, συνιστά ανυπερθέτως τον πυρήνα του έθνους, εν άλλοις λόγοις, ισχύει άχρι σήμερον, η Ηροδότειος ρήσις, το ομότροπον, το ομαίομον, το ομόθρησκον και το ομόγλωσσον.
Άρα ιδρύεται τω όντι, η συγγένεια ενός λαός, εφόσον υφίστανται αλληλοδιαδόχως, εις τους αιώνας των αιώνων, ορισμένοι, θεμελιώδεις αρμοί, οι οποίοι μεταβιβάζονται έκπαλαι άχρι και σήμερον, δίκην κληρονομιάς, δυνάμει παρακαταθήκης, από τους παλαιοτέρους εις τους νεωτέρους καθότι, ο πολιτισμός, η ταυτότητα, τα συναισθήματα, η νοοτροπία, η παράδοση, αποτελούν δομικές σταθερές ενός λαού, ο οποίος ανεξαρτήτως του τόπου διαμονής του, μονίμου ή προσωρινής, φέρεται να έχει κοινή καταγωγή, καθότι , καθίσταται εμβαπτισμένος εις τα διαχρονικά νάματα, ενός ορισμένου τρόπο ζωής, ο οποίος επικαθορίζει ανεκκλήτως «το είναι του ως λαό» εις το διάβα των αιώνων και εις το διηνεκές.
Ως εξετέθη ανωτέρω, οι κονός-όμοιος τρόπος ζωής, η κοινή εξ αίματος καταγωγή, ή επιγενομένως, η ενσυνείδητη μετοχή εις την κοινή παιδεία, η κοινή Θρησκεία, εν προκειμένω, η ζώσα παράδοση, το κατά το προσφυώς λεγόμενον, «η Ελληνο-Ρωμιοσύνη», περικλύοντας την αδιάλειπτη συνέχεια του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, ο οποίος διέλαυνε την καθ’ ημάς Ανατολή και αυτός ο γόνιμος συγκερασμός γονιοποιήθηκε αρμονικά, με τον Ελληνο- Χριστιανισμό, εξ ού και εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους, ανηγορορεύθη, σε καίριο συστατικό στοιχείο της πολιτισμικής μας ταυτότητας, γεγονός δε το οποίο αντανακλάται εισέτι και σήμερον, εις την Συνταγματική έννομη τάξη, δηλαδή εις το «Ιερό Ευγαγγέλιο» του έθνους, μας, όπου και διαδραματίζει δεσπόζουσα θέση, ως κρατούσα Θρησκεία (η Ορθοδοξία μας), αλλά και ακανθώδη κατευθυντήρια γραμμή εις την προμετωπίδα του Συντάγματος. Περαιτέρω, βασικό σύνδεσμο, ως έπος ειπείν, τον προεξάρχοντα, συνιστά η γλώσσα, δηλαδή ο τρόπος μέθεξης, της υποκειμενικής μας αλήθειας, το μέσο κοινωνίας και μετάγγισης των καθημερινών βιωματικών νοημάτων μας, κατά συνέπεια, η γλώσσα συγκροτεί την πεμπτουσία ενός εκασταχού Έλληνα πολίτη, είτε στην ημεδαπή ή στην αλλοδαπή ο οποίος καθίσταται φορέας της Ελληνικής γλώσσας, ως εκ τούτου λοιπόν, ως έλλογο όν, συλλαμβάνει εκ βαθέων, τα υψηλά νοήματα, του Ελληνο-Χριστιανικού πολιτισμού μας, στον οποίο οργανικά ανήκει.
Είναι πρόδηλο, ότι όποιος κατέχει την Ελληνική γλώσσα, έχει τω όντι, την ικανότητα να διεισδύσει στα υψηλά μηνύματα, της διαχρονικής ποιήσεως μας, την Ιστορίας, της Λογοτεχνίας, του Θεάτρου, της εκπάγλου Αρχιτεκτονικής της συμμετρίας και εν γένει της αναλλοίωτης, εις τους αιώνες, Παιδείας μας, προκειμένου να μυηθεί κατά το μάλλον ή ήττον, προς τον τρόπο σκέψεως, ερμηνείας και αντιλήψεως των Ελλήνων.
Το σημαντικότερο δε, είναι ότι έχει την ικανότητα, να εξοικειωθεί, με την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία καθώς και με Βυζαντικά κείμενα, ή με προκηρύξεις της Φιλικής Εταιαρίας αλλά και τα γεγραμμένα τότε επαναστατικά κείμενα, λοιπών κορυφαίων αγωνιστών της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας.
Εν κατακλείδι, η Ομογένειά μας, συνιστά ένα ζωτικό μέρος του διαχρονικού και αναλλοίωτου απανταχού Ελληνισμού καθότι απαρτίζει μέρος του άρρηκτου «ομφαλίου λώρου» της διαχρονίας του έθνους μας.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και Σ.τ.Ε Ανεξάρτητος Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου
