Γάζα: Ό,τι δεν σε σκοτώνει, γίνεται θεματικό resort

Η νέα ημέρα ανατέλλει στη Γάζα με απαλούς τόνους του ηλίου να αντανακλούν πάνω στα ακριβά γυαλιά ηλίου της πλαστικοποιημένης influencer, η οποία – με φόντο την εικοσιπεντάμετρη πισίνα της – απολαμβάνει το φρέσκο πρωινό της smoothie με σπόρους τσία και ιδεολογική αμνησία. Βρίσκεται στην ξύλινη ξαπλώστρα της παραθαλάσσιας βίλας της, ευγνώμων για την ειρήνη, τη σταθερότητα και τη συνεργασία που επικρατούν πια στη… γαζιώτικη Ριβιέρα.

Αν αναρωτιέστε πού ακριβώς είναι αυτή η ειδυλλιακή γωνιά γης, να σας βοηθήσουμε: εκεί που κάποτε υπήρχαν μερικές χιλιάδες άξεστοι, ανυπάκουοι, παρεξηγημένοι “αγωνιστές” με τρύπιες σκηνές, αντί για μπουτίκ, και μια ανησυχητική επιμονή να υπάρχουν ως λαός. Παλιά ιστορία αυτά. Πλέον, η πρόοδος πάτησε γερά το γκάζι, η ανάπτυξη σκούπισε κάθε εμπόδιο και ο πολιτισμός – με πλοηγό επενδυτικά funds και drones – επικράτησε του χάους.

Τεράστια πολυτελή γιοτ διασχίζουν τις γαληνίες, ασφαλείς πια, θάλασσες, με τον ίδιο ζήλο που κάποτε διασχίζονταν από καΐκια γεμάτα με τρόφιμα και φάρμακα. Στις μαρίνες, δεκάδες θαλαμηγοί δένουν με στιλ, ενώ το ολοκαίνουργιο beach bar «Gazzos» φέρνει τον αέρα της Ψαρούς στη Μέση Ανατολή – με dj sets, σφηνάκια σε κοχύλια και διακριτικές αναφορές στον πολιτισμικό δανεισμό, aka ξεπατίκωμα.

Σε κάποια ελάχιστα σημεία που ξέφυγαν από τα bulldozer της ανάπτυξης, τα αδέσποτα εξακολουθούν να σκάβουν και να βρίσκουν υπολείμματα του παλιού κόσμου: σκελετούς, ρούχα, παιδικά παπούτσια. Αλλά τι σημασία έχει; Όταν έχεις ανοδική πορεία στο real estate, δεν κάθεσαι να σκαλίζεις το χώμα. Εκτός αν το κάνεις για landscaping.

Και φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε το οικονομικό θαύμα. Χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν: από εργάτες στα εργοτάξια της «αναγέννησης» μέχρι χαμογελαστούς υπαλλήλους σε ξενοδοχεία και σερβιτόρους που πλέον ξέρουν να φτιάχνουν flat white με αφρό σε σχήμα ελιάς. Για όσους επέζησαν, το service αποτελεί νέα πατρίδα, η προσεκτική υπακοή, νέα ταυτότητα.

Κάποιοι, οι γνωστοί καταστροφολόγοι, επιμένουν να μιλούν για γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις και ανθρώπινα δικαιώματα. Μα ποιος τα χρειάζεται όταν έχεις καζίνο, influencers με σύμβαση και βραδινές εμφανίσεις με dress code “post-conflict chic”;

Η Γάζα, από ματωμένο σύμβολο αντίστασης, έγινε ελκυστικό brand. Εκπολιτίστηκε. Και οι πρώην κάτοικοί της, αντί να επιμένουν στην ουτοπία της αυτοδιάθεσης, βρήκαν το πραγματικό νόημα της ζωής: να χαμογελούν με ευγνωμοσύνη όσο φέρνουν τα ποτά στον VIP πελάτη. Δεν τους δόθηκε κράτος, αλλά κάτι καλύτερο: θέση full time σε beach club.

Γιατί στο τέλος, πάντα νικάει η πρόοδος. Και όσοι δεν συμφωνούν, ας το σκεφτούν καλύτερα πίνοντας ένα «Nakba Negroni» στην υγειά της νέας τάξης πραγμάτων.

του Κώστα Πρώιμου