Γερμανικό σχέδιο κατάσχεσης ρωσικών κεφαλαίων απειλεί την ευρωπαϊκή οικονομία!

Γερμανικό σχέδιο: Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι για ορισμένους στην Ευρώπη η διατήρηση της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης έχει μετατραπεί σε ζήτημα ύπαρξης: πολιτικοί μικρού βεληνεκούς αντλούν κύρος από την πόλωση, ενώ κράτη — με πρώτη τη Γερμανία — στοιχηματίζουν τα πάντα στην κούρσα των εξοπλισμών ως μοχλό οικονομικής ανάκαμψης.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, η εικόνα δεν είναι η ίδια. Η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ, παρά τις ιδιορρυθμίες και την επιχειρηματική της προσέγγιση, δεν υιοθετεί την απλουστευτική δαιμονοποίηση του ρωσικού καθεστώτος. Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν εμποδίζει τη «Συμμαχία των Προθύμων», αλλά ούτε και την ενισχύει αποφασιστικά — το μήνυμά του προς τους Ευρωπαίους ήταν σαφές και κοφτό: αναλαμβάνετε το κόστος ή περιορίζετε τις προσδοκίες.

Αυτό εκφράστηκε και στην απόφασή του να περιορίσει τη στρατιωτική βοήθεια προς ορισμένες βαλτικές χώρες, στέλνοντας το ξεκάθαρο μήνυμα ότι η δωρεάν αμερικανική ενίσχυση έχει ημερομηνία λήξης: όποιος θέλει όπλα, είτε για την άμυνά του είτε για να τα μεταβιβάσει στην Ουκρανία, οφείλει να τα πληρώσει.

Μπροστά σε αυτές τις διεθνείς ισορροπίες, στη Γερμανία εξετάζονται πλέον πιο ριψοκίνδυνες και αμφιλεγόμενες λύσεις. Στη βάση αυτή αναπτύχθηκε ένα σχέδιο που προέκυψε στη σύνοδο της Κοπεγχάγης και το οποίο παρουσιάζεται ως πρωτοβουλία της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: η ρευστοποίηση «παγωμένων» ρωσικών περιουσιακών στοιχείων και η διοχέτευσή τους στην Ουκρανία υπό τη μορφή δανείου ή επιλεκτικής χρηματοδότησης.

Σύμφωνα με το σχέδιο, καταθέσεις, ομόλογα και άλλα ρευστοποιήσιμα κεφάλαια της Μόσχας, συνολικού ύψους που αποτιμάται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, θα μπορούσαν να μετατραπούν σε πηγή χρηματοδότησης για το Κίεβο — είτε μέσω άμεσων δόσεων είτε με τη δημιουργία ενός οχήματος ειδικού σκοπού (SPV) υπό ευρωπαϊκό έλεγχο, αποκλειστικού σκοπού την αγορά οπλικών συστημάτων. Η χρηματοδότηση, όπως υποστηρίζεται από τους εισηγητές, θα παρουσιαστεί ως «δάνειο» που το Κίεβο θα αποπληρώσει στη Ρωσία μέσω μελλοντικών αποζημιώσεων· στην πράξη όμως το εγχείρημα μοιάζει με μονομερή αρπαγή κεφαλαίων.

Η πρόταση έχει προξενήσει ισχυρές αντιδράσεις: καταγγέλλεται ως παράνομη και ικανή να υπονομεύσει την αξιοπιστία του ευρωπαϊκού χρηματοοικονομικού συστήματος. Κράτη που διατηρούν μεγάλα «παγωμένα» ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, όπως το Βέλγιο, έχουν εκφράσει επιφυλάξεις — φοβούνται τραπεζικές εξάρσεις, κύματα αποσύρσεων επενδυτικών κεφαλαίων και ευρύτερο πιστωτικό σοκ. Υπάρχει επίσης η ανησυχία ότι τέτοιου είδους κινήσεις θα ωθήσουν κράτη με μεγάλα διαθέσιμα κεφαλαίων — ορισμένες αραβικές μοναρχίες, για παράδειγμα — να αναθεωρήσουν τις επενδυτικές τους προτιμήσεις στην Ευρώπη.

Στο εσωτερικό της Ε.Ε. καταγράφονται ρωγμές: η ιδέα «πάγωσε» προσωρινά στην Κοπεγχάγη, υπό το ανεπίσημο βέτο ηγετών όπως ο Βίκτορ Όρμπαν, αλλά αναμένεται ότι θα επανέλθει σε μελλοντικές συνόδους. Κριτικοί του σχεδίου τονίζουν ότι, πέρα από νομικά ζητήματα, η πρόταση εξυπηρετεί και πολιτικούς στόχους: να εξασφαλιστεί η επιβίωση της ηγεσίας του Κιέβου και να διατηρηθεί σε λειτουργία η πολεμική μηχανή, χωρίς να επιβαρυνθούν απευθείας οι γερμανικοί δημόσιοι πόροι — μια «μετατόπιση κόστους» που προκαλεί έντονες αντιπαραθέσεις.

Η όλη συζήτηση φέρνει στο προσκήνιο ευρύτερα ερωτήματα για το πώς επιδιώκει η Ευρώπη να συνδυάσει γεωστρατηγικούς στόχους, νομική νομιμότητα και οικονομική σταθερότητα σε μία περίοδο παρατεταμένης σύγκρουσης — και αν η επιλογή της ριψοκίνδυνης χρηματοδότησης με «παγωμένα» κεφάλαια θα οδηγήσει σε επιδείνωση των διεθνών εντάσεων ή σε μια λύση ικανή να αλλάξει τη συνέχεια του πολέμου.