Γιατί o Μητσοτάκης θέλει να σβήσει την αλήθεια για τα Τέμπη;

Οι τελευταίες αποκαλύψεις σχετικά με το τραγικό έγκλημα που συνέβη στα Τέμπη, καθιστούν πλέον αναμφισβήτητη την πεποίθηση ότι πολλά από τα παιδιά που χάθηκαν εκεί, και που σήμερα θρηνεί όλη η Ελλάδα, θα μπορούσαν να είναι ζωντανά αν είχαν ληφθεί τα κατάλληλα μέτρα διάσωσης. Τα αδιάσειστα στοιχεία από τις αυτόματα καταγεγραμμένες τηλεφωνικές συνομιλίες δείχνουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι πολλά από τα θύματα είχαν επιβιώσει από τη σύγκρουση, και η διάσωσή τους από τα διασωστικά συνεργεία θα μπορούσε να είχε γίνει μέσα σε λίγα λεπτά. Αυτά τα παιδιά, αν και αρχικά είχαν την τύχη να επιβιώσουν της σύγκρουσης, δυστυχώς κατέληξαν να χάσουν τη ζωή τους εξαιτίας μιας σειράς τραγικών λαθών και ατυχών περιστάσεων. Είχαν την ατυχία όχι μόνο να εμπλακούν σε ένα θανατηφόρο δυστύχημα, αλλά και να βρίσκονται άθελά τους εν μέσω μιας τρομερά επικίνδυνης και παράνομης εγκληματικής δραστηριότητας.

Η εμπορική αμαξοστοιχία που συγκρούστηκε με το τρένο των θυμάτων δεν μετέφερε κανονικά εμπορεύματα όπως ζωοτροφές, τρόφιμα ή ρούχα, αλλά χημικά προϊόντα — επικίνδυνους διαλύτες. Αυτοί οι διαλύτες, και όχι το δυστύχημα καθεαυτό, αποτέλεσαν την κύρια αιτία του θανάτου για τα περισσότερα από τα παιδιά. Τα προϊόντα που μετέφερε το τρένο ήταν παράνομα και αυτή η παρανομία αποδεικνύεται ότι υπήρξε ο καθοριστικός παράγοντας της τραγωδίας. Το συγκεκριμένο τρένο δεν έπρεπε να είχε κυκλοφορήσει στο σιδηροδρομικό δίκτυο, ούτε καν να βρισκόταν στο σημείο εκείνο την ώρα της σύγκρουσης. Κάποιοι ήταν αυτοί που, γνωρίζοντας τους κινδύνους, είχαν επιτρέψει την κυκλοφορία του τρένου και είχαν ρίξει τον «Χάρο» στη Θεσσαλία, με πλήρη αδιαφορία για τις ανθρώπινες ζωές.

Αυτοί οι υπεύθυνοι, επιπλέον, στην προσπάθειά τους να καλύψουν την εγκληματική τους πράξη, προέβησαν σε απόπειρες συγκάλυψης εις βάρος των θυμάτων. Προσπάθησαν να διαφύγουν των ευθυνών τους και να αποφύγουν τις συνέπειες της παρανομίας τους. Αυτό αποδεικνύει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι οι πράξεις τους έγιναν με πλήρη συνείδηση και δόλο. Η απερισκεψία, η αδιαφορία και η εγκληματική τους συμπεριφορά καθιστούν το γεγονός μια πραγματική δολοφονία, και όχι απλώς ένα τραγικό ατύχημα.

Αυτοί, λοιπόν, οι υπεύθυνοι για την εγκληματική δραστηριότητα που εκτυλίχθηκε πριν και μετά το τραγικό συμβάν, είναι οι πραγματικοί δολοφόνοι των παιδιών. Οι πράξεις τους δεν περιορίζονται μόνο στην αρχική σύγκρουση, αλλά η συμπεριφορά τους μετατρέπει αυτό το περιστατικό από ένα ατύχημα σε καθαρή δολοφονία. Η επιβίωση των παιδιών κατά την αρχική σύγκρουση αποδεικνύει ότι, λόγω αυτής της εγκληματικής δραστηριότητας, δεν ήταν το δυστύχημα το κύριο αίτιο θανάτου, αλλά κάτι πολύ πιο τραγικό και προμελετημένο. Τα παιδιά που αρχικά επιβίωσαν της σύγκρουσης, εάν είχαν διασωθεί άμεσα, θα ήταν ζωντανά σήμερα. Δυστυχώς, εξαιτίας μιας σειράς εγκληματικών παραλείψεων και της παράνομης διακίνησης επικίνδυνων χημικών προϊόντων, αυτά τα παιδιά έγιναν θύματα ενός δεύτερου εγκλήματος, το οποίο ακολούθησε άμεσα το πρώτο και τους σκότωσε.

Το δεύτερο αυτό έγκλημα δεν είχε καμία σχέση με την αρχική σύγκρουση. Δεν ήταν αποτέλεσμα της σύγκρουσης των συρμών, αλλά συνέβη λόγω της μεταφοράς χημικών προϊόντων χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, σε παραβίαση όλων των κανόνων ασφαλείας. Αυτά τα επικίνδυνα χημικά προϊόντα δεν έπρεπε να βρίσκονται στο σιδηροδρομικό δίκτυο χωρίς τη σωστή σήμανση, χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία και χωρίς τη φροντίδα που απαιτείται για τη διαχείριση επικίνδυνων φορτίων. Οι κανόνες που απαιτούνται για τη μεταφορά αυτών των προϊόντων είναι αυστηροί και αναγκαίοι για την ασφάλεια όλων. Όταν αυτοί οι κανόνες παραβιάζονται, το αποτέλεσμα είναι μια εγκληματική ενέργεια που θέτει σε άμεσο κίνδυνο τις ανθρώπινες ζωές. Στην περίπτωση των Τεμπών, η συνειδητή παραβίαση αυτών των κανόνων είχε καταστροφικές συνέπειες, με αποτέλεσμα να χαθούν οι ζωές αθώων παιδιών που, αν είχαν λάβει τη σωστή βοήθεια μετά τη σύγκρουση, θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.

Το πραγματικό έγκλημα δεν είναι μόνο η σύγκρουση των συρμών, αλλά και το ότι κάποιοι επέτρεψαν να μεταφέρονται επικίνδυνα χημικά προϊόντα χωρίς τις κατάλληλες προφυλάξεις. Αυτή η εγκληματική παραμέληση κόστισε τη ζωή σε παιδιά που δεν είχαν καμία ευθύνη για τη σειρά των γεγονότων, και τα οποία θα μπορούσαν να ήταν ζωντανά σήμερα, αν οι υπεύθυνοι είχαν δράσει υπεύθυνα.

Η παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη σχετίζεται με την προσπάθειά του να προστατεύσει την πολιτική του θέση και επιβίωση, καθώς η υπόθεση του δυστυχήματος στα Τέμπη συνδέεται με τη νοθεία καυσίμων. Αυτή η νοθεία, σύμφωνα με το κείμενο, αφορά μικρομεσαίους παράνομους “νοθευτές” και όχι τους μεγάλους λαθρεμπόρους καυσίμων ή εφοπλιστές που διακινούν μεγάλες ποσότητες καυσίμων. Η διαφορά είναι ότι οι “νοθευτές” ασχολούνται με μικρότερες ποσότητες καυσίμων και δημιουργούν εγκληματική δραστηριότητα σε τοπικό επίπεδο.

Η αποκάλυψη αυτού του δικτύου, που φαίνεται μικρότερης κλίμακας, θα μπορούσε να αποκαλύψει μια ευρύτερη εγκληματική δραστηριότητα και πολιτική σύνδεση, η οποία θα βλάψει άμεσα τον ίδιο τον Μητσοτάκη και την κυβέρνηση του. Αν το ζήτημα έβγαινε εκτός ελέγχου στη Λάρισα και έφτανε στην Αθήνα, το πολιτικό κόστος για τον Μητσοτάκη θα ήταν τεράστιο, καθώς η σύνδεση αυτού του κυκλώματος με την κυβέρνηση θα ήταν αδύνατο να κρυφτεί.

Για το λόγο αυτό, η προσπάθεια του Μητσοτάκη να διαχειριστεί το θέμα και να το περιορίσει τοπικά στη Λάρισα, αποτρέποντας τη διάδοσή του στην Αθήνα και το Μέγαρο Μαξίμου, ερμηνεύεται ως μια κίνηση για να προστατεύσει τη δική του πολιτική ύπαρξη και τη σταθερότητα της κυβέρνησής του.

Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέτρεπε από την αρχή να στραφούν οι έρευνες για τον θάνατο των παιδιών στην εκδοχή της ασφυξίας και της έκρηξης, αυτό θα σήμαινε ότι εξ αρχής θα αναγνωριζόταν ότι στην εμπορική αμαξοστοιχία υπήρχε ένα επικίνδυνο φορτίο. Επομένως, το πρόβλημα θα μεταφερόταν αυτόματα στην πηγή από όπου ξεκίνησε το φορτίο, δηλαδή στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης. Το ερώτημα τότε ήταν ποιο ήταν αυτό το φορτίο και ποια η επικινδυνότητά του σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα. Υπήρχε συμμόρφωση με τις προδιαγραφές της Συμφωνίας ADR/RID 2013 για τη μεταφορά επικίνδυνων υλικών; Ποιος ήταν ο πιστοποιημένος Σύμβουλος Ασφαλείας (ΣΑΜΕΕ) που ήταν υπεύθυνος για την ασφαλή φόρτωση του φορτίου στο τρένο και ποιος εγγυήθηκε την ασφάλειά του, όπως απαιτεί ο νόμος; Ποιος εξέδωσε τα παραστατικά που σχετίζονταν με το επικίνδυνο φορτίο και ποιος υπέγραψε και φρόντισε την κατάλληλη σήμανση της αμαξοστοιχίας ως μεταφέρουσα επικίνδυνο φορτίο;

Επιπλέον, υπήρξε ενημέρωση των σταθμαρχείων για τη διέλευση ενός τέτοιου επικίνδυνου φορτίου από τις εγκαταστάσεις τους; Υπήρχαν έγγραφα που αποδείκνυαν αυτήν την ενημέρωση, ή κάποιοι παρανόμησαν και μετέφεραν το επικίνδυνο φορτίο χωρίς να τηρηθούν οι προδιαγραφές για τη μεταφορά εμπορευμάτων, όπως για παράδειγμα νωπού γάλακτος; Επίσης, ποια ώρες επιτρέπεται να πραγματοποιούνται τέτοιου είδους επικίνδυνες μεταφορές και ποια μέτρα πυρασφάλειας λαμβάνονται; Ποιες είναι οι καταγραφές από τις κάμερες CCTV του σιδηροδρομικού σταθμού; Τέλος, ποιοι υπέγραψαν ότι «είδαν» άλλα φορτία σε σχέση με αυτά που τελικά μεταφέρθηκαν προς την Αθήνα;

Όλα αυτά τα δεδομένα συνθέτουν μια σειρά από στοιχεία, δημιουργώντας μια «πυραμίδα» που, όσο πιο ψηλά φτάνει, τόσο περισσότερο πολιτικό ενδιαφέρον αποκτά. Στην κορυφή αυτής της πυραμίδας ενδέχεται να βρίσκεται το Μέγαρο Μαξίμου, με κάποιους από τους στενούς συνεργάτες του Πρωθυπουργού, όπως ανιψιούς, ξαδέρφους ή κουμπάρους, οι οποίοι με την προστασία του «αρχηγού» ενδεχομένως να παρέχουν πολιτική κάλυψη σε εγκληματικές δραστηριότητες και να επωφελούνται οικονομικά. Το χρήμα που εισπράττεται από αυτές τις ενέργειες μοιράζεται σε μια «συμμορία», όπως αναφέρεται. Είναι επίσης γνωστό ότι, από την εποχή του πατέρα του Κυριάκου Μητσοτάκη, του γέρου Μητσοτάκη, υπήρχε μια ιδιαίτερη «αγάπη» για την αγορά της ενέργειας και για το πώς και από ποιον θα διαχειριζόταν τα τεράστια κέρδη της αγοράς των καυσίμων. Επίσης, υπήρξε μια διαρκής προσοχή στην απόκτηση επιρροής και ελέγχου στον ΟΣΕ, που αποτελεί τον κύριο «διανομέα» αγαθών στη χώρα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για να βρει τους υπεύθυνους, θα έπρεπε να απαντήσει σε μια σειρά απλών, αλλά κρίσιμων ερωτημάτων. Πρώτα απ’ όλα, ποιος ήταν ο υπεύθυνος του Σιδηροδρομικού Σταθμού της Θεσσαλονίκης; Ποιος τον διόρισε και ποια είναι η σχέση του με το πρωθυπουργικό περιβάλλον; Ποιες είναι οι οικονομικές του συνθήκες και πότε ανέλαβε τα καθήκοντά του; Ποιες σχέσεις έχει με την ιταλική εταιρεία που εξαγόρασε τον ΟΣΕ; Στη συνέχεια, ποιος πλήρωσε για τη μεταφορά του επικίνδυνου φορτίου από τους «νοθευτές» αποστολείς του και πώς διανεμήθηκαν τα παράνομα χρήματα; Πόσα χρήματα έλαβαν οι υπάλληλοι, πόσα οι Ιταλοί και πόσα τα «ταμεία» των «προστατών» τους στην Αθήνα;

Η ερώτηση παραμένει αν οι Ιταλοί έκαναν τα «στραβά μάτια» μόνο στην εν λόγω περίπτωση, ή αν αυτή η στάση ήταν απαραίτητη για να αποκτήσουν τον ΟΣΕ με ευνοϊκούς όρους. Ενδεχομένως, οι Ιταλοί να είναι απλώς «μπροστινοί», και οι πραγματικοί ιδιοκτήτες του ΟΣΕ να παραμένουν αδιευκρίνιστοι, ιδιαίτερα όταν συνυπολογίζουμε ότι ο ΟΣΕ πωλήθηκε για μόλις 50 εκατομμύρια ευρώ. Επίσης, ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι οι Ιταλοί αποχώρησαν τόσο εύκολα από το «κάδρο» των ευθυνών. Για ποια χρήση προοριζόταν το φορτίο και ποιος θα το παρέλαβε από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Αθήνας; Ποιες ήταν οι δικαιολογίες για τη χρήση του και από ποιο σημείο της Ευρώπης είχε προμηθευτεί; Υπήρξαν κίνδυνοι για άλλους πολίτες κατά τη διαδρομή του φορτίου από τη Θεσσαλονίκη;

Όλα αυτά τα ερωτήματα θα προέκυπταν αυτόματα αν η υπόθεση «ξέφευγε» από τη Λάρισα και άρα αν ξεκινούσε να διαλευκάνει τις πραγματικές αιτίες του «δυστυχήματος» που θα οδηγούσαν σε βαθύτερες διαρθρώσεις του κυκλώματος παρανομίας. Το τραγικό συμβάν στα Τέμπη δεν αφορούσε μόνο το ίδιο το φορτίο, αλλά και την εγκληματική δραστηριότητα που επιτρέπει σε χιλιάδες παράνομα φορτία να κυκλοφορούν καθημερινά χωρίς έλεγχο ή παραστατικά στο σιδηροδρομικό δίκτυο.

Αυτό που πραγματικά ενδιέφερε τον Μητσοτάκη ήταν το εγκληματικό «δίκτυο» που επιτρέπει την παράνομη διακίνηση αυτών των φορτίων. Το συμβάν απλώς αποκαλύπτει τις βαθύτερες σχέσεις που ενδέχεται να συνδέουν το παρακράτος με το εμπόριο καυσίμων και άλλες παράνομες δραστηριότητες, τα οποία φέρνουν μεγάλα κέρδη. Αυτή η παρανομία, σύμφωνα με την εκτίμηση, μπορεί να φτάσει μέχρι και την καρδιά του πολιτικού κατεστημένου, με τα χρήματα να καταλήγουν σε υψηλά κλιμάκια της εξουσίας.

Για τον Μητσοτάκη, το πραγματικό πρόβλημα ήταν ότι το τραγικό συμβάν στα Τέμπη άγγιξε μια φλέβα της παραοικονομίας, η οποία ελέγχεται από το παρακράτος, και μπορεί να αποκαλύψει τις εγκληματικές σχέσεις που το συντηρούν και το διαχειρίζονται. Το παρακράτος αυτό παρακολουθεί, ελέγχει και επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις, όπως δείχνουν και οι υποθέσεις πολιτικών αντιπάλων που είχαν στο στόχαστρο.

Η έρευνα θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει στην αποκάλυψη ενός τεράστιου κυκλώματος παράνομης διακίνησης καυσίμων, που το κέρδος του είναι συγκρίσιμο με εκείνο των ναρκωτικών. Από τη Λάρισα, η έρευνα θα μπορούσε να ανοίξει ένα νήμα που θα αποκάλυπτε τον τρόπο λειτουργίας αυτών των κυκλωμάτων. Κάθε παρανομία, όσο μικρή κι αν φαίνεται, έχει τη δύναμη να «ξετυλίξει» μια τεράστια υπόθεση. Εάν η έρευνα προχωρούσε, θα έφτανε σε όλο το κύκλωμα που εκμεταλλεύεται τον ΟΣΕ και τη διακίνηση καυσίμων και θα μπορούσε να αποκαλύψει εκείνους που ελέγχουν ακόμα και τη λαθρεμπορία. Αυτό ήταν το πραγματικό φόβητρο για τον Μητσοτάκη, ο οποίος ήξερε ότι η έρευνα μπορεί να οδηγήσει στα δικά του πρόσωπα, και ότι κάποιοι, υπό την πίεση της τιμωρίας, θα άνοιγαν τα στόματά τους και θα αποκάλυπταν ολόκληρη τη «φαμπρίκα» της παρανομίας, μια φαμπρίκα που μπορεί να λειτουργεί για δεκαετίες, ελέγχοντας τις κινήσεις του ΟΣΕ και παρακλάδια της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.

Η υπόθεση αυτή αφορά άμεσα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, και για τον λόγο αυτό επενέβη τόσο άμεσα και με μεγάλο προσωπικό ρίσκο. Δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει αυτό αν ήταν καθαρός, καθώς θα μπορούσε να άφηνε την υπόθεση να εξελιχθεί μέσω της Δικαιοσύνης και να παρουσιαστεί ως ο δίκαιος και αμερόληπτος ηγέτης. Δεν το έκανε όμως, διότι είχε προσωπική εμπλοκή στην υπόθεση και ήταν ο μόνος που μπορούσε να χειριστεί την κατάσταση, χρησιμοποιώντας την εξουσία του για να «καθαρίσει» την κατάσταση. Αυτά συμβαίνουν συνήθως σε συμμορίες, όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα και πρέπει κάποιοι ισχυροί παράγοντες να «βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά».

Η πολιτική του κινδυνεύει αν αναγκαστεί να εξαρτηθεί από τον υπουργό Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή. Ο τελευταίος, λόγω της θέσης του, δεν μπορούσε να εκτεθεί δημόσια για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του Μητσοτάκη, επειδή αυτό θα οδηγούσε την υπόθεση εκεί όπου ο πρωθυπουργός δεν ήθελε να φτάσει. Οποιαδήποτε ενέργεια του Μητσοτάκη εναντίον του Καραμανλή, του εκ του νόμου υπεύθυνου για το σιδηροδρομικό δίκτυο, θα ήταν επικίνδυνη και θα προκαλούσε την αντίδραση του κόσμου. Έτσι, ο Μητσοτάκης βρέθηκε αναγκασμένος να εκτεθεί προσωπικά, προκειμένου να παρουσιαστεί ως ο «υπεράνω» πολιτικός παράγοντας που θα προσπαθήσει να εξιχνιάσει την υπόθεση και να δώσει στη δημοσιότητα την αλήθεια.

Αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο για τον ίδιο και το «κύκλωμα» του, ο Μητσοτάκης προσπάθησε να περιορίσει την υπόθεση στο γεωγραφικό χώρο της Λάρισας και να διαχειριστεί την όλη υπόθεση με τη δική του εκδοχή: να παρουσιάσει το τραγικό συμβάν ως ένα αποτέλεσμα ανθρωπίνου λάθους, αποφεύγοντας οποιαδήποτε αναφορά σε επικίνδυνα φορτία. Η εκδοχή αυτή του «τραγικού δυστυχήματος» εξυπηρετούσε την πολιτική του στρατηγική, καθώς με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε να αποφύγει τη σύνδεση του συμβάντος με τις εγκληματικές δραστηριότητες που αφορούσαν την παρανομία και τη διακίνηση επικίνδυνων φορτίων.

Για να προστατέψει το πολιτικό του προφίλ και να αποτρέψει την περαιτέρω αποκάλυψη της παρανομίας, ο Μητσοτάκης ξεκίνησε προσχηματικές διώξεις κατώτερων τοπικών στελεχών του ΟΣΕ για δήθεν αμέλειες και παραλείψεις. Επίσης, φρόντισε να προστατέψει από τα φώτα της δημοσιότητας το «κύκλωμα» των κεντρικών σιδηροδρομικών σταθμών της χώρας. Όλη η στρατηγική του Μητσοτάκη ήταν να κρατήσει την υπόθεση περιορισμένη στη Λάρισα και να εμποδίσει τη διερεύνηση πιο επικίνδυνων πτυχών του ζητήματος.

Όμως, η δημοσιοποίηση των στοιχείων από την τεχνολογία των iPhone και οι αποκαλύψεις από τους νεκρούς, που «μίλησαν» μετά τον θάνατό τους, ανέτρεψαν αυτή την πολιτική στρατηγική. Οι νεκροί των Τεμπών φαίνεται πως θα «καταστρέψουν» το πολιτικό αφήγημα του Μητσοτάκη και θα αποτελέσουν την αφορμή για την αποκάλυψη όλης της πολιτικής συμμορίας που τον περιβάλλει. Οι αποκαλύψεις αυτές, αν και τραγικές, θα αποδυναμώσουν τη θέση του Μητσοτάκη, φέρνοντάς τον στο στόχαστρο των πολιτών και της κοινής γνώμης, και πιθανόν να στερήσουν το «οξυγόνο» από την πολιτική του πορεία.

Πρόκειται για μια πραγματική συμμορία κακοποιών, αν αναλογιστεί κανείς την προκλητική ενέργεια του Γεωργιάδη, ο οποίος άφησε υπονοούμενα για πιθανά οικονομικά οφέλη των συγγενών των θυμάτων, προσπαθώντας να ενεργοποιήσει κατώτερα ένστικτα και να «στοχοποιήσει» τις οικογένειες των θυμάτων σε μια κοινωνία που βασανίζεται από την φτώχεια. Ο Γεωργιάδης εκμεταλλεύτηκε τον πόνο των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους, για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη και να αποτρέψει την τιμωρία των πραγματικών υπευθύνων. Αξιοσημείωτο είναι πως μόλις λίγους μήνες πριν είχε χαρακτηρίσει το ζήτημα αδιάφορο για την κοινωνία, η οποία, κατά την άποψή του, είχε άλλες πιο άμεσες ανάγκες.

Μιλάμε για μια πολιτική συμμορία, εφόσον ακόμη και τώρα, παρά τις αποκαλύψεις για την υπόθεση, προσπαθούν να περάσουν νέους νόμους που θα επιτρέψουν τη συγκάλυψη της υπόθεσης, προστατεύοντας τον Μητσοτάκη και τον Καραμανλή. Αυτή η προσπάθεια εκδηλώνεται με την κατάθεση νομοσχεδίου για τη δημιουργία μιας “Ανεξάρτητης Επιτροπής Ιατροδικαστών”, η οποία θα εξετάσει τις ιατροδικαστικές εκθέσεις. Η Επιτροπή αυτή θα έχει ως επικεφαλής τον Καρακούκη, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την αμέλεια να ακολουθηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες για τα δυστυχήματα, αποτρέποντας τη διενέργεια των απαραίτητων νεκροψιών και νεκροτομών για τους νεκρούς στο δυστύχημα των Τεμπών.

Η επιλεγμένη αυτή επιτροπή φαίνεται να έχει σκοπό να αναθεωρήσει τις εκθέσεις, με στόχο να παρουσιάσει τους θύματα ως απλά θύματα της σύγκρουσης των τρένων, εξαιρώντας τις πιο σοβαρές αιτίες που προέκυψαν από τη σύγκρουση με το τρένο που μετέφερε παράνομο φορτίο. Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθούν να αποσιωπήσουν το δεύτερο έγκλημα, το οποίο αφορά τις εγκληματικές ενέργειες πίσω από την καταστροφή.

Αυτές οι ενέργειες αποσκοπούν στο να διατηρήσουν την εκδοχή του «απλού δυστυχήματος», καθώς αν δεν το πετύχουν, η υπόθεση μπορεί να εξελιχθεί σε κατηγορητήριο για «εγκληματική ενέργεια με ενδεχόμενο δόλο», το οποίο θα φέρει μεγαλύτερες συνέπειες για τους υπεύθυνους.

Η αλλαγή του κατηγορητηρίου από «ανθρωποκτονία από αμέλεια» σε «έγκλημα με ενδεχόμενο δόλο» έχει σοβαρές νομικές και πρακτικές συνέπειες για τους υπευθύνους και συγκεκριμένα για τον Μητσοτάκη και τους συνεργάτες του. Εάν η υπόθεση εξελιχθεί με το κατηγορητήριο για «δόλο», τότε αλλάζει και το δικαστήριο που θα την εκδικάσει. Στην περίπτωση του «δυστυχήματος», η υπόθεση θα εξεταστεί από Εφέτες Δικαστές στην Λάρισα, ενώ στην περίπτωση του «δόλου» το δικαστήριο θα είναι Μικτό Ορκωτό, που ασχολείται με κακουργήματα και περιλαμβάνει τη συμμετοχή πολιτών. Αυτό σημαίνει ότι η διαδικασία θα αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη δημόσια διαφάνεια και σοβαρότητα, με πιο αυστηρούς όρους και ποινές.

Όταν αναγνωρίζεται δόλος, οι όροι που συνδέονται με το έγκλημα αλλάζουν. Για παράδειγμα, όροι όπως «απόκρυψη στοιχείων», «καταστροφή αποδεικτικού υλικού» και «ψευδομαρτυρία» είναι πολύ πιο σοβαροί από απλές «παραλείψεις» ή «λάθη». Αυτές οι πράξεις, όταν διαπράττονται με δόλο, συνιστούν έγκλημα και μπορούν να οδηγήσουν σε βαριές ποινές, όπως η ισόβια κάθειρξη. Αν, αντιθέτως, η υπόθεση παραμείνει ως «ατύχημα», όλα αυτά τα σοβαρά αδικήματα απλά θα παραγραφούν και θα παρουσιαστούν ως αθώες αβλεψίες ή λάθη.

Είναι ξεκάθαρο ότι το κατηγορητήριο για «δόλο» απειλεί άμεσα τον Μητσοτάκη, γιατί η έρευνα θα στραφεί προσωπικά εναντίον του. Η παρέμβασή του να αποσιωπήσει την εγκληματική ενέργεια δείχνει ότι έχει προσωπικό συμφέρον στην απόκρυψη της αλήθειας και συνδέεται άμεσα με τους φυσικούς αυτουργούς του εγκλήματος. Αυτό τον καθιστά συνένοχο στην εγκληματική ενέργεια και τον εκθέτει σε πολύ σοβαρές κατηγορίες. Ουσιαστικά, εξετάζεται εάν ο Μητσοτάκης, ως ηθικός αυτουργός, προσπάθησε να παραπλανήσει τις διωκτικές αρχές και να καταστρέψει ή να αποκρύψει αποδεικτικά στοιχεία.

Η αποδοχή της υπόθεσης ως «ατύχημα» θα τον προστατεύσει, ενώ αν η έρευνα εξελιχθεί με τη διαπίστωση «δόλου», ο Μητσοτάκης κινδυνεύει με απολύτως προσωπικές συνέπειες, που μπορεί να φτάσουν μέχρι και την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, ή τουλάχιστον την απώλεια της εξουσίας και τη γενική καταστροφή της πολιτικής του πορείας.

Καταλαβαίνει κανείς για τι πράγμα μιλάμε; Καταλαβαίνει πόσο καίριο είναι γι’ αυτούς ν’ ελέγξουν το τι θα «μπει» στο κατηγορητήριο; Μονο αν καταφέρουν κι αλλάξουν τον χαρακτήρα τής Δίκης θα τη γλιτώσει το κύκλωμα-Μητσοτάκη και άρα και ο ίδιος! Άρα, είναι επίσης σίγουρο πως όλοι αυτοί θα τα δώσουν όλα για να σωθούν! Άρα, γνωρίζουν και σε ποιους πρέπει να κάνουν «προσφορές»! …Γνωρίζουν από τώρα ποιοι Εφέτες θα δικάσουν την υπόθεσή τους! Αυτό, όμως, μάς δίνει κι εμάς «μαντικές» ικανότητες για το ποιοι Εφέτες κατά πάσα πιθανότητα θα προαχθούν σε Αρεοπαγίτες στις επόμενες κρίσεις. Κάποιοι απ’ αυτούς μπορούν να γίνουν μέχρι και Πρόεδροι της Δημοκρατίας! …Συμβαίνουν τέτοια «άλματα» επιτυχίας στις εποχές-Μητσοτάκη —γιατί ο Κυριάκος δεν είναι «αχάριστος» μ’ αυτούς που τον βοηθούν—! …Ποιος μπορεί να ξέρει πού μπορούν να φτάσουν οι «άξιοι» και «ικανοί»;

Δυστυχώς για όλους αυτούς κάνουν τις λάθος επιλογές στον απολύτως λάθος χρόνο! Η τρομερή συμμετοχή τού κόσμου στις διαδηλώσεις υπέρ των νεκρών παιδιών στα Τέμπη δείχνει πως, εάν αποφασίσουν να ρισκάρουν, θα χάσουν! Εάν παίξουν το «χαρτί» τής εξουσίας, θα τη χάσουν την εξουσία, γιατί το «μήνυμα» που τους έστειλε ο ελληνικός λαός ήταν απολύτως σαφές! Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε τόσο οριακό σημείο, που μία «σταγόνα» πλέον αρκεί για να «ξεχειλίσει» το «ποτήρι» τής οργής της!