Η αντιπάθεια του Μητσοτάκη για τον απλό, τίμιο κόσμο

Χωρίς να εκπλήσσει με τη ρητορική του, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στην τοποθέτησή του στη Βουλή για την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, ακολούθησε τη γνωστή τακτική της αποσύνδεσης προσωπικών ή κυβερνητικών ευθυνών από τα τεκταινόμενα, επιλέγοντας την ανάδειξη παλαιών και «διαχρονικών» παθογενειών ως βασική αιτία για τις αποκαλύψεις που ήρθαν στο φως.

Αναφερόμενος στον οργανισμό, έκανε λόγο για έναν φορέα «που σχεδιάστηκε για να εξυπηρετεί τον εθνικό πρωτογενή τομέα», ο οποίος όμως «με την πάροδο του χρόνου μετατράπηκε σε εργαλείο εξυπηρετήσεων, με μεσάζοντες, κομματικούς και προσωπικούς γνωστούς, τεχνικούς συμβούλους που δημιουργούσαν εξαρτήσεις και δράσεις μέσα από υπόγεια, πολυδαίδαλα δίκτυα».

Η περιγραφή αυτή εγείρει, ωστόσο, ερωτήματα για το χρονικό σημείο κατά το οποίο υπήρξε επίγνωση αυτών των ζητημάτων, αλλά και για την απουσία παρεμβάσεων από την κυβέρνηση τα τελευταία πέντε χρόνια, παρά τη ρητορική περί ψηφιοποίησης και διαφάνειας. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ, οργανισμός που διαχειρίζεται σημαντικούς κοινοτικούς πόρους, συνέχισε να λειτουργεί με αναχρονιστικά πρότυπα, χωρίς ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις.

Σε μια ακόμα προσπάθεια αποσύνδεσης της πολιτικής ευθύνης από τα συγκεκριμένα περιστατικά, ο πρωθυπουργός μετέφερε μέρος της ευθύνης και στο κοινωνικό σύνολο, δηλώνοντας χαρακτηριστικά: «Όποιος πιστεύει ότι το πρόβλημα αυτό είναι μόνο κομματικό ή μόνο πολιτικό και όχι και βαθιά κοινωνικό δεν έχει γνώση του τι συμβαίνει σήμερα στην ελληνική περιφέρεια».

Η αντιπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον απλό, τίμια εργαζόμενο κόσμο δεν μπορεί να κρυφτεί. Μεταθέτει τη βρομιά των «Χασάπηδων», των «Φραπέδων» και άλλων κολλητών της δικής του κυβέρνησης στην κοινωνία και ειδικότερα στους ανθρώπους που ζουν στην περιφέρεια. Όταν ο σουσουδισμός συνδυάζεται με την αδιαφάνεια και την οικογενειοκρατία, τότε οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων μάς κουνούν και το δάχτυλο…