Η Ελλάδα παγιδευμένη στον φαύλο κύκλο των πολιτικών δυναστειών

Η παρακμή του συστήματος εξουσίας στην Ελλάδα έχει τραβήξει έντονη διεθνή προσοχή. Μικρές και μεγάλες δυνάμεις παρακολουθούν στενά κάθε μας κίνηση, αναζητώντας να εκμεταλλευτούν οποιαδήποτε ευκαιρία προκύψει, είτε από σωστές επιλογές είτε από ολέθρια λάθη. Ένα από τα πιο κρίσιμα λάθη μας είναι ότι επιτρέψαμε σε πολιτικές οικογένειες, χαρακτηριζόμενες από ανικανότητα, νεποτισμό και γενικευμένη διαφθορά, να παραμένουν επί δεκαετίες στην εξουσία, διαμορφώνοντας τη σύγχρονη πολιτική σκηνή της χώρας.

Ένας από τους ξένους παρατηρητές που έχει αναλύσει τη βαθιά αυτή παθογένεια είναι ο Ντένις ΜακΣέιν, πρώην υπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου και αρθρογράφος στον ιστοτόπο The Globalist. Σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο «Η μακροχρόνια μάστιγα της Ελλάδας: Η πολιτική των δυναστειών – Πέντε υπουργοί παραιτούνται, ενώ πολιτικές δυναστείες συνεχίζουν να κυβερνούν στην πατρίδα της δημοκρατίας», ο ΜακΣέιν εστιάζει στην κυριαρχία συγκεκριμένων οικογενειών στην πολιτική ιστορία της χώρας.

Η ανάλυσή του τονίζει ότι τρεις πολιτικές οικογένειες έχουν καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την Ελλάδα του 20ού και 21ου αιώνα: από την αριστερά, οι Παπανδρέου – πατέρας, γιος και εγγονός – ηγήθηκαν ελληνικών κυβερνήσεων από το 1945 και μετά. Από τη δεξιά, οι Καραμανλήδες έχουν αναλάβει τη διακυβέρνηση σε διάφορες περιόδους. Η οικογένεια Μητσοτάκη, με ρίζες στην Κρήτη του 19ου αιώνα, έχει αναδείξει δύο πρωθυπουργούς, μεταξύ των οποίων και τον σημερινό Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ η αδελφή του έχει διατελέσει δήμαρχος Αθηναίων και υπουργός Εξωτερικών.

Ο ΜακΣέιν συνδέει ευθέως τον νεποτισμό με την αδυναμία της χώρας να αντιμετωπίσει βαθιά κοινωνικά προβλήματα και καταστάσεις, όπως τα σκάνδαλα τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ και τραγωδίες όπως αυτή στα Τέμπη, που φέρνουν στο προσκήνιο την έλλειψη αποτελεσματικής διακυβέρνησης και διαφάνειας. Στο κλείσιμο του άρθρου του, θέτει το καίριο ερώτημα που αφορά το μέλλον της Ελλάδας: «Μπορεί ένα ανανεωμένο πολιτικό κίνημα να εμφανιστεί για να σπάσει τον φαύλο κύκλο των δυναστειών και να ξεκινήσει την εθνική μεταρρύθμιση, που ήδη έχει καθυστερήσει πολύ; Ή μήπως η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να παραμείνει κολλημένη σε έναν κύκλο κληρονομούμενης εξουσίας και θεσμικής κόπωσης;»

Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι καθοριστική για το μέλλον της χώρας. Χωρίς ριζικές αλλαγές και τομές στο πολιτικό σύστημα, η Ελλάδα θα συνεχίσει να παλεύει με τις παθογένειές της, χωρίς να βλέπει άσπρη μέρα.