Ο υπουργός Εξωτερικών, κ. Γιώργος Γεραπετρίτης, φαίνεται ότι έχει αναλάβει ρόλο «πιστού στρατιώτη» στην προσπάθεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αποδομήσει τους πρώην πρωθυπουργούς Καραμανλή και Σαμαρά στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Η πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Τα Νέα» δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια συρραφή κούφιων κατηγοριών, ευτελισμένων υπεκφυγών και εσωκομματικών διαξιφισμών, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρυφτεί η παταγώδης αποτυχία της παρούσας διαχείρισης.
Η αναφορά του κ. Γεραπετρίτη στην «ακινησία» των προηγούμενων κυβερνήσεων, με σαφή στόχο τον Κ. Καραμανλή, συνιστά τουλάχιστον ειρωνεία, καθώς η παρούσα κυβέρνηση, με την ίδια ή και χειρότερη στασιμότητα, αφήνει την Τουρκία να επιβάλλει ανοιχτά τετελεσμένα. Η «ακινησία» που καταγγέλλει δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της δικής τους επιλογής να υιοθετήσουν μια τακτική υποχωρητικότητας και υποταγής, την οποία ο ίδιος ο υπουργός προσπαθεί τώρα να ξεπλύνει με ανούσιες δηλώσεις περί δομημένου διαλόγου… που μόλις ξεκίνησε το 2023, λες και τα τελευταία τέσσερα χρόνια η χώρα ζούσε σε άλλη διάσταση.
Με ύφος που περισσότερο θυμίζει γραφείο τύπου παρά διπλωμάτη, ο κ. Γεραπετρίτης επιχειρεί να συκοφαντήσει όσους ασκούν δίκαιη κριτική στην κυβερνητική πολιτική, αποκαλώντας τους «φωνασκίες», «αντιπολιτευτικό οίστρο» και «ιδιοτελή καιροσκοπισμό». Μια χυδαία προσπάθεια να φιμώσει τη φωνή της αντίθεσης και να βαφτίσει την αγανάκτηση των πολιτών «εμπαθείς βολές» και «χυδαιότητες». Ο ίδιος που ομολόγησε άκομψα πως δεν τον ενοχλεί να τον χαρακτηρίσουν «μειοδότη» αρκεί να έχουμε «ήρεμη γειτονιά», υιοθετεί ένα στυλ που θίγει βάναυσα τον πατριωτισμό και το εθνικό φρόνημα.
Η στάση του κ. Γεραπετρίτη για το ζήτημα των 12 ναυτικών μιλίων και του casus belli δεν είναι παρά μια επανάληψη του γνωστού κυβερνητικού παραμυθιού — «το δικαίωμά μας δεν το απεμπολούμε», αλλά παράλληλα δεν το ασκούμε, φοβούμενοι προκλήσεις και διεθνείς αντιδράσεις. Μια μόνιμη και εκκωφαντική υποχώρηση που αφήνει την Ελλάδα ακάλυπτη σε κρίσιμες γεωπολιτικές διαστάσεις.
Στο μέτωπο της Λιβύης, η θέση του υπουργού θυμίζει περισσότερο αναλυτή γεωπολιτικών παιγνίων παρά υπουργό εξωτερικών. Η «αρμονική σχέση Τουρκίας–Λιβύης» που παρατηρεί χωρίς να παρουσιάζει κανένα σχέδιο αντιμετώπισης, αποτυπώνει τη νοοτροπία της κυβέρνησης: να αφήνει τα πράγματα να κυλήσουν, ελπίζοντας ότι κάπως θα ξεπεραστούν. Αντί να προβάλλει ενεργά τα εθνικά συμφέροντα, περιορίζεται σε αόριστες αναφορές και υποσχέσεις «εμπεριστατωμένων απαντήσεων» που μάλλον δεν πρόκειται να υλοποιηθούν.
Τέλος, στο φλέγον θέμα της Μονής της Αγίας Αικατερίνης, ο κ. Γεραπετρίτης παραδέχεται με κατευναστικό τόνο ότι το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ούτε καν την κυριότητα των επίδικων χώρων. Και ενώ η υπόθεση έχει μείνει στάσιμη, μεταφέρει την ευθύνη σε μελλοντικές συναντήσεις, επιβεβαιώνοντας την αδυναμία του υπουργείου να προστατέψει κρίσιμα ελληνικά συμφέροντα στο εξωτερικό.
Η θρασύτητα με την οποία ο κ. Γεραπετρίτης απορρίπτει την κριτική και επιχειρεί να τη σπιλώσει, δεν πείθει κανέναν. Η «αυτοκριτική» που υπόσχεται μοιάζει περισσότερο με κενό σχήμα, αφού στην πράξη δεν έχει δειχθεί κανένα σημάδι ουσιαστικής αναγνώρισης λαθών ή αλλαγής πλεύσης.
Το μέγα λάθος του κ. Γεραπετρίτη είναι ότι θεωρεί πως, αν φιμώσει τις φωνές εντός της Ν.Δ. που του ασκούν κριτική για τους τεμενάδες προς την Τουρκία, το πρόβλημα θα εξαφανιστεί. Δεν καταλαβαίνει πως δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που κρίνουν, αλλά η Ιστορία, ο λαός, και η μνήμη όλων όσων θυσιάστηκαν για αυτό το έθνος.
Και να το ξεκαθαρίσουμε: δεν ζητάμε από τον υπουργό να αποδεχθεί την κριτική επειδή το «πρέπει» ή για να κάνει φιγούρα αυτοκριτικής. Ζητούμε την ουσιαστική υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, την αποφασιστικότητα, και το σθένος που απαιτείται σε έναν υπουργό Εξωτερικών. Όχι να κρύβεται πίσω από αναφορές σε «φωνασκίες» και «χυδαιότητες» για να καλύψει την ανεπάρκειά του.
Σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ: Η ΝΔ «θυμήθηκε» το ΠΑΣΟΚ που υιοθέτησε
Σήμερα και αύριο, η Βουλή θα παρακολουθήσει την κυβερνητική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό, να επιτίθεται στο ΠΑΣΟΚ για το παρελθόν του στον αγροτικό τομέα, αλλά και για τη φερόμενη εμπλοκή στελεχών του στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Την ίδια στιγμή, η Νέα Δημοκρατία κυβερνά για έξι χρόνια με ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ, υπουργούς, συμβούλους και κομματικά στελέχη από την εποχή Σημίτη: Φλωρίδης, Θεοδωρικάκος, Χρυσοχοΐδης, Μενδώνη, Πιερρακάκης, Σκέρτσος, Λιβάνιος, Γεραπετρίτης, Κοντογιώργης και άλλοι στελέχωσαν την κεντρική διακυβέρνηση. Προτάθηκαν και τοποθετήθηκαν πρόσωπα με ΠΑΣΟΚική προέλευση σε κρίσιμες θέσεις, όπως η Άννα Διαμαντοπούλου στον ΟΟΣΑ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε επιτροπές ειδικών, ενώ τιμήθηκε με τετραήμερο πένθος ο Κώστας Σημίτης.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές, η ΝΔ στήριξε κυρίως υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ, όπως τον Σταύρο Αρναουτάκη στην Κρήτη. Γενικοί γραμματείς, πρόεδροι οργανισμών, ανεξάρτητων αρχών και μετακλητοί υπάλληλοι, σε μεγάλο ποσοστό, προέρχονται από τον ίδιο πολιτικό χώρο. Κάποιοι εξ αυτών πανηγύρισαν με τον Νίκο Ανδρουλάκη στη Χαριλάου Τρικούπη τη βραδιά των εκλογών, ενώ «παλτά» του ΠΑΣΟΚ τοποθετήθηκαν στα ψηφοδέλτια της ΝΔ. Προσεχώς, με το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη φημολογείται ότι θα πολιτευτούν ο πρώην υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος και ο υιός του Θεόδωρου Πάγκαλου.
Ακόμα και το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ που καλύπτει τη ΝΔ στα ΜΜΕ πραγματοποιείται σε μεγάλο βαθμό από πρώην ρεπόρτερ του ΠΑΣΟΚ, κάποιοι εκ των οποίων φέρονται να ενημερώνουν τηλεφωνικά κυβερνητικούς βουλευτές κατά τη διάρκεια ερωτήσεων στη Βουλή, σε ανοιχτή ακρόαση μπροστά στην ηγεσία.
Για έξι χρόνια η Νέα Δημοκρατία έχει συγχωνευτεί με τον κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ του 1996–2004 σε όλη την Ελλάδα, προτιμώντας το φως του πράσινου ήλιου από τη φλόγα του πυρσού, ο οποίος έχει αφαιρεθεί από το έμβλημα της παράταξης. Όμως, με την έκρηξη του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ, ο πρωθυπουργός φαίνεται να αποκηρύσσει αυτή τη σύνδεση, αποδίδοντας ευθύνες στο ΠΑΣΟΚ για πρακτικές που σχετίζονται με επιδοτήσεις σε βοσκοτόπια στην Κρήτη, οι οποίες αυξήθηκαν από 6 εκατ. το 2018 σε 30 εκατ. το 2023, και στη βιολογική γεωργία από 12.000 ευρώ σε 118 εκατ. την περίοδο 2023–2024.
Προσπαθώντας να αποφύγει την προσωπική πολιτική ευθύνη, ο πρωθυπουργός αναζητεί ενόχους μεταξύ παλαιών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, επιχειρώντας να εξισώσει ευθύνες και να συμψηφίσει σκάνδαλα. Το ΠΑΣΟΚ όμως απουσιάζει από την εξουσία από το 2015 και όποια στελέχη του εμπλέκονται, το κάνουν στο πλαίσιο της συναλλαγής τους με τη Νέα Δημοκρατία.
Στο κοινοβούλιο εξελίσσεται ένα «φεστιβάλ διπροσωπίας», όπου η ΝΔ κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ για πρακτικές που ίδια αξιοποίησε. Η κυβέρνηση επιχειρεί να διαχωρίσει τη «λύση» για τους βοσκότοπους, που δόθηκε το 2014 επί Σαμαρά και Καρασμάνη, από τις σημερινές καταγγελίες για απάτες με πλαστά στοιχεία. Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν αλλάζει: ο κ. Μητσοτάκης, υιοθετώντας τη λογική του εκσυγχρονισμού του μέντορά του, ασκεί πολιτική πελατειακή και λαϊκιστική, με παροχές, όπως τα 8 δισ. του 2003, και πολιτική φυσιογνωμία που απέχει από τις παραδόσεις της μεταπολιτευτικής Κεντροδεξιάς.
Συμπράττοντας με τους «δικούς μας» και τους «άλλους», όπως χαρακτηρίζονται οι πασόκοι προύχοντες, η Νέα Δημοκρατία έχει υιοθετήσει μια ταυτότητα που δεν μπορεί πλέον να αποποιηθεί. Όποια κι αν είναι η έκβαση των ψηφοφοριών στη Βουλή, η ιστορική αποτίμηση είναι καταγεγραμμένη: εξελέγησαν ως μεταρρυθμιστές και κυβέρνησαν ως λαϊκιστές. Στα εύκολα τίμησαν το ΠΑΣΟΚ, στα δύσκολα το απαρνιούνται – αλλά η «μπογιά κόλλησε».
