Σε μια ιστορική απόφαση για τα νομικά χρονικά, η οποία δίνει ελπίδα στα ομόφυλα ζευγάρια που θέλουν να υιοθετήσουν παιδιά, προέβη το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, κάνοντας δεκτή βρετανική δικαστική απόφαση σύμφωνα με την οποία η επιμέλεια ενός ανήλικου παιδιού έχει ανατεθεί στη μη βιολογική μητέρα.

ΛΟΑΤΚΙ: Η δικαστική απόφαση αποτελεί το πρώτο βήμα για την αναγνώριση της ομόφυλης γονεϊκότητας

Συγκεκριμένα, μετά από το διαζύγιο των δύο γυναικών πραγματοποιήθηκε δίκη σε βρετανικό δικαστήριο με σκοπό την επιμέλεια του παιδιού τους. Το αποτέλεσμα ήταν η ανάθεση της πλήρους επιμέλειας στη μη βιολογική μητέρα του παιδιού. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης στην απόφαση 159/2022 αναγνώρισε το δεδικασμένο της βρετανικής απόφασης.

Η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει προηγηθεί της καθυστέρησης του νομοθέτη να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του οικογενειακού δικαίου.

Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι το δικαστήριο αναγνωρίζει ξεκάθαρα την ομόφυλη γονεϊκότητα, όχι μόνο μέσω της ίδιας της απόφασης, αλλά και της σχετικής συζήτησης γύρω απ’ αυτήν. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι απόρριψη της νόμιμης βρετανικής απόφασης θα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία διακρίσεων εις βάρος του παιδιού.

Επιπλέον, γίνεται αναφορά στην θεσμοθετημένη ισότητα στον γάμο σε «τουλάχιστον 15 χώρες της Ε.Ε.», λέγοντας κιόλας ότι αγνοείται από την εγχώρια έννομη τάξη.

Ο δικηγόρος Βασίλης Σωτηρόπουλος, ο οποίος ανέλυσε την απόφαση του δικαστηρίου της Θεσσαλονίκης, εστιάζει στο θέμα της αναγνώρισης της ομόφυλης γονεϊκότητας και σημειώνει πως «αναγνωρίστηκε το αλλοδαπό δεδικασμένο από το Ηνωμένο Βασίλειο, δηλαδή μιας βρετανικής δικαστικής απόφασης με την οποία η επιμέλεια του τέκνου ενός ζευγαριού γυναικών που είχαν λάβει διαζύγιο ανατέθηκε κατ΄αποκλειστικότητα όχι στην βιολογική μητέρα του τέκνου αλλά στην δεύτερη μητέρα».

Όπως αναφέρει ο δικηγόρος το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης στην απόφαση 159/2022, με την οποία αναγνωρίστηκε το δεδικασμένο της βρετανικής απόφασης χωρίς να θεωρείται ότι προσκρούει στην ελληνική δημόσια τάξη περιλαμβάνει τις εξής πολύ σημαντικές δικαστικές κρίσεις: «το μοντέλο της οικογένειας, που η σύνθεση των μελών της αποτελεί διαφορετική περίπτωση σε σχέση με τα καθιερωμένα δεν προκαλεί τις κυρίαρχες κοινωνικές αντιλήψεις διότι τελικά αυτή η διαφορετικότητα δεν μπορεί να αποβεί σε βάρος του πραγματικού συμφέροντος του τέκνου, ενώ η ελληνική κοινωνία τυγχάνει πλέον αρκετά προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί τέτοιες καταστάσεις και αρκετά προοδευτική να φιλοξενήσει αρμονικά στους κόλπους της και να ανεχθεί την ύπαρξη και της ομόφυλης οικογένειας μετά τέκνων».

Ο δικηγόρος τονίζει πως η ελληνική έννομη τάξη (ΑΚ 1455,1456,1458) επιτρέπει στη μόνη γυναίκα την τεκνοποίηση μέσω παρένθετης μητέρας, αλλά και το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομοφύλων ζευγαριών. Ως εκ τούτου, στην προκειμένη περίπτωση, η άρνηση αναγνώρισης του δεδικασμένου που απορρέει από την ως άνω δικαστική απόφαση για την επιμέλεια της ανήλικης, υπό την αιτιολογία ότι οι ομόφυλες γονείς της τέλεσαν νομίμως γάμο στην αλλοδαπή, θεσμό που αγνοεί προς το παρόν η εγχώρια έννομη τάξη, παρότι μέχρι το θέρος του έτους 2021 τουλάχιστον (15) χώρες της Ε.Ε. έχουν θεσπίσει, θα αποτρέψει τελικώς να παράγει και στη χώρα μας τα έννομα αποτελέσματά της η ρητή άδεια του αλλοδαπού δικαστηρίου να εγκατασταθεί η ανήλικη στην χώρα μας μόνο με τον ένα γονέα που του έχει παραχωρηθεί το σχετικό δικαίωμα. Αυτό το γεγονός, όπως εξηγεί ο δικηγόρος, «προσκρούει βάναυσα και αντιστρατεύεται το πραγματικό συμφέρον του ανηλίκου και είναι αποδοκιμαστέο από τη διεθνή και ελληνική έννομη τάξη, κατά τα αναφερόμενα στην προηγηθείσα υπό στοιχ.(3) μείζονα σκέψη της παρούσας, αφού θα εισάγει δυσμενή διάκριση σε βάρος της ανήλικης εξαιτίας του γενετήσιου προσανατολισμού των γονέων της».