Κατεπείγουσες αναθέσεις και ρημαγμένα δίκτυα οδηγούν την Αθήνα σε λειψυδρία

Οι πρόσφατες πληροφορίες της ΕΥΔΑΠ για την αδυναμία πλήρωσης των ταμιευτήρων του Μόρνου και τον αυξανόμενο κίνδυνο λειψυδρίας στην Αθήνα επαναφέρουν στο προσκήνιο μια διαχρονική αδράνεια.

Η διοίκηση της εταιρείας, με τον πρόεδρο Στεργίου και τον διευθύνοντα σύμβουλο Σαχίνη, δεν αξιοποίησε τα έξι χρόνια θητείας της για να προχωρήσει σε ουσιαστικές παρεμβάσεις. Η εικόνα που διαμορφώνεται σήμερα δεν οφείλεται σε απρόβλεπτες εξελίξεις αλλά σε συστηματική απουσία σχεδιασμού, γεγονός που φέρνει την πρωτεύουσα αντιμέτωπη με προβλήματα που θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί.

Η επιτάχυνση των διαδικασιών για την ανάθεση έργων εκσυγχρονισμού ύψους 2,5 δισ. παρουσιάζεται τώρα ως αναγκαστική αντίδραση σε μια κρίση που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Το μοντέλο της κατεπείγουσας ανάθεσης επαναφέρει μνήμες από παλαιότερες περιόδους υπερκοστολογήσεων και καθυστερήσεων. Η πρακτική αυτή δεν προκύπτει από στρατηγικό όραμα αλλά από την προσπάθεια δημιουργίας πλαισίου όπου το αποτέλεσμα των αποφάσεων είναι προσδιορισμένο πριν καν ξεκινήσει η διαδικασία.

Καταλαβαίνετε φυσικά ότι η διαδικασία των απευθείας αναθέσεων είναι πολύ πιο απλή από την διαγωνιστική καθώς το αποτέλεσμα είναι εκ προοιμίου δεδομένο και καθορισμένο!

Υπέρ των συμφερόντων και κατά του δημοσίου και της κοινωνίας! Ενώ στους διαγωνισμούς, όπως για παράδειγμα στον περίφημο της Ψυττάλειας, δεν είναι βέβαιον ότι οι παρεμβάσεις θα έχουν επιτυχή έκβαση, ακόμη κι αν χρησιμοποιήσεις ως «ειδήμονες» τους «φωστήρες» του ΤΕΕ και κάθε αντίστοιχου θεσμικού φορέα, που εμφανίζεται ως θεσμικός, ενώ στην πραγματικότητα ειδικεύεται στο νταραβέρι!

Η Αθήνα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο και η προοπτική λειψυδρίας απαιτεί σοβαρή, θεσμική και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση. Η διαχείριση των υδάτινων πόρων δεν επιτρέπει άλλες καθυστερήσεις και απαιτεί υπεύθυνες αποφάσεις που θα αποτυπώνουν πραγματική μέριμνα για την κοινωνία και όχι ευκαιριακή εξυπηρέτηση συμφερόντων.