Κούφιοι καιροί και κοινωνικά αδιέξοδα

Γράφει ο Ν.Κυριακάκης

Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω τα μπερδεμένα και ανεξήγητα εκατομμύρια «γιατί» που εκατομμύρια Έλληνες βασανίζουν. Με δύο λέξεις, ο κύριος Κωνσταντίνος Βαθιώτης εύστοχα περιέγραψε: «ανάποδος κόσμος» – και καθημερινά εξηγεί με τα άρθρα του σε όλους εμάς τις παράξενες αυτές μέρες που όλοι βιώνουμε.

Οι ψεύτικες υποσχέσεις από τους σωτήρες της μεταπολίτευσης, οι αλλοπρόσαλλες επιλογές του κόσμου, χωρίς αντικρίσματα και ίχνος λογικής, είναι άραγε στοιχεία που χρήζουν ανάλυσης; Μα τόσες και τόσες αναλύσεις έχουν γίνει από ειδικούς. Και; Μήπως πέρασαν κάποιο μήνυμα; Όχι, μάλλον.

Ε λοιπόν, δεν ξέρω αν το μήνυμα θα περάσει με ένα απλό κείμενο ενός δημοσιογράφου που βλέπει τη δημοσιογραφία του σαν «λειτουργικό» επάγγελμα. Θα προσπαθήσω, όμως.

Κούφιοι καιροί Ακριβώς σαν δύο όμοια καρύδια που η διαφορά τους, αφενός, είναι τεράστια και σημαντική, ζωτικής σημασίας θα έλεγα.

Αφετέρου, εξωτερικά και φαινομενικά, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα μεταξύ τους, το ένα από το άλλο. Κούφιοι καιροί και στην κοινωνία. Μια κοινωνία που διακατέχεται από τρομολάγνους, φαμφαρολόγους, ψεύτες, αλλά και μια γκάμα ανθρώπων που πιστεύουν αρχικά ότι όλοι οι υπόλοιποι συνάνθρωποί τους είναι υποδεέστεροι νοημοσύνης.

Κάπως έτσι δεν είναι και τα κούφια καρύδια; Σαν αυτούς τους κούφιους καιρούς, σαν αυτές τις κούφιες μέρες, σαν αυτούς – θα τολμήσω να πω – τους «κούφιους ανθρώπους» που νομίζουν ότι είναι κάτι! Αλλά απλά νομίζουν. Το κακό είναι ότι τους πιστεύουμε, και αφορμή οι κούφιες σκέψεις «μας».

Πόσοι πολιτικοί άνδρες πέρασαν από τον τόπο αυτό;

Μοιάζει το πολιτικό ανάστημα εκείνων με το μηδαμινό ανάστημα των σημερινών προβληματικών πολιτικών; Βεβαίως όχι επ’ ουδενί. Γιατί; Μα γιατί πολύ απλά δεν ήταν κούφιοι και ποταποί. Είχαν εύρος και στιβαρότητα προσωπικότητας και, πάνω απ’ όλα, πολιτικό υπόβαθρο. Σήμερα, όσοι νομίζουν ότι μπορούν, οι «κούφιοι καιροί» τους δίνουν κούφιες ευκαιρίες.

Νομίζεις ότι είσαι ειδικός στην ιατρική, άσχετα αν είσαι ένας ιατρός άνευ παρακαταθήκης και μελέτης; Οι κούφιοι καιροί σου δίνουν ευκαιρία – κούφια μεν, πλην ευκαιρία.

Έχεις την ευκαιρία να πάρεις μικρόφωνο, στυλό και χαρτί; Έγινες εν ριπή οφθαλμού δημοσιογράφος και αρχίζεις την παπάντζα.- (παλάντζα)

Έχεις το χάρισμα του λαοπλάνου, ή ακόμα καλύτερα του λαο(γλύφτη); Μα, βεβαίως, είσαι πολιτικός. Έχεις και φράγκα; Εδώ να δεις! Είσαι πρόεδρος κόμματος. Και εδώ θα σταματήσουμε λίγο, πολύ λίγο. Δεν χρειάζεται να πλατιάσω.

Πιστεύεις ότι εδώ, στην Ελλάδα, αν δινόταν η ευκαιρία να επιλέξουμε αντικειμενικά τους προέδρους των κομμάτων, θα είχαμε τους προέδρους που σήμερα έχουμε; Μην απαντήσεις. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.

Αυτοί οι καιροί, αυτοί οι κούφιοι καιροί, είναι το χαρακτηριστικό τους: οι ευκαιρίες που σου δίνουν, που μας δίνουν, σε έναν κόσμο χωρίς αντικείμενο κοινωνικό επί της οσίας ομως . Δεν υπάρχουν ηθικοί φραγμοί, δεν υπάρχουν στεγανά. Είναι όπου κάτσει η μπίλια. Και μια που μιλάμε για μπίλια, εννοείται ότι το μυαλό μας πάει στη ρουλέτα. Δηλαδή, τι; Τυχερό παιχνίδι έγινε η ζωή μας; Πες το κι έτσι. Μόνο που το παιχνίδι είναι πειραγμένο, στημένο, βρε αδερφέ! Πώς να το πω; Κούφιοι καιροί, βλέπεις…

Όλοι οι επιτήδειοι βρήκαν ευκαιρία.

Εδώ όμως πρέπει να κάνω και μια μικρή μεν, αλλά σημαντική αναφορά. Μεταξύ όλων αυτών των κούφιων ανθρώπων στους κούφιους αυτούς καιρούς , υπάρχουνε και κάποιοι που αξίζουν. Αλλά εδώ έχουμε ένα ΑΛΛΑ ! είναι τόσοι πολλοί οι άλλοι που χάσαμε τους λίγους .

Με σεβασμό,
Κυριακάκης Νίκος