Νέο θεσμικό εκτροχιασμό μέσω εκλογικού «πραξικοπήματος» ετοιμάζει ο Μητσοτάκης

Εν μέσω ενός θέρους που για τον μέσο πολίτη σημαίνει ακρίβεια, αδιέξοδο και πολιτική εξάντληση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απομονωμένος σε νησιώτικες «ανάσες», επέλεξε να απευθυνθεί για άλλη μια φορά στο κοινό του μέσα από τον γνωστό μηχανισμό παραπληροφόρησης, παρουσιάζοντας μια ωραιοποιημένη εκδοχή της πραγματικότητας. Μίλησε για μια Ελλάδα που «προχωράει», την ώρα που η κοινωνία γονατίζει. Και σαν να μην έφτανε η αναντιστοιχία ανάμεσα στις κυβερνητικές εξαγγελίες και την καθημερινότητα, ήρθε να υποσχεθεί… επιδόματα, προσπαθώντας να εξαγοράσει την κοινωνική ανοχή που χάνει μέρα με τη μέρα.

Στην πράξη, επιχειρεί να ταΐσει με ψίχουλα μια κοινωνία που καταρρέει οικονομικά και ηθικά, καθώς η εμπιστοσύνη στην κυβέρνησή του έχει κατακρημνιστεί. Οι «άριστοι» που υποσχέθηκαν μεταρρυθμίσεις και ευρωπαϊκά πρότυπα, μετατράπηκαν σε αυλικούς της εξουσίας και του πλιάτσικου. Κι ενώ η Νέα Δημοκρατία βυθίζεται σε δημοσκοπικά ναυάγια, ο πρωθυπουργός ποντάρει στην ελεημοσύνη, την πόλωση και τη μεθόδευση, με μοναδικό στόχο να διατηρήσει τον έλεγχο.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της «κυριακάτικης δημοκρατίας», στο παρασκήνιο εξελίσσεται σχέδιο αλλοίωσης των πολιτικών συσχετισμών εν όψει εκλογών, ένα σχέδιο που παραπέμπει σε θεσμικό εκτροχιασμό. Η στόχευση είναι διπλή: αφενός η καθήλωση ή εξουδετέρωση εσωκομματικών αντιπάλων, όπως ο Αντώνης Σαμαράς που φέρεται να ετοιμάζει δική του πολιτική κίνηση, και αφετέρου η συρρίκνωση του πολιτικού φάσματος μέσα από αλλαγές στο εκλογικό σύστημα που θα αποκλείουν μικρότερα κόμματα και θα ενισχύουν τεχνητά το πρώτο κόμμα.

Η περίοδος αυτή καταγράφεται ήδη ως σκοτεινή για την ποιότητα της Δημοκρατίας, καθώς μία σειρά από πολιτικές πρακτικές δείχνουν πλήρη απεμπόληση θεσμικών αρχών. Από την προκλητική αθώωση των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ μέχρι τις διαρροές για αλλαγή του εκλογικού νόμου, το κυβερνητικό αφήγημα αποκαλύπτεται: να σωθεί πάση θυσία η εξουσία, ακόμη και με κόστος την αξιοπιστία των δημοκρατικών θεσμών.

Παρά τις διαβεβαιώσεις Μητσοτάκη ότι δεν θα πειράξει τους εκλογικούς κανόνες, οι πληροφορίες αναφέρουν πως σε στενό κυβερνητικό κύκλο έχει τεθεί επιτακτικά το ζήτημα αλλαγής του εκλογικού νόμου. Συγκεκριμένα, εξετάζεται η αύξηση του εκλογικού μπόνους για το πρώτο κόμμα, ώστε να εξασφαλίζει αυτοδυναμία με μικρότερο ποσοστό, αλλά και η αύξηση του ορίου εισόδου στη Βουλή από το 3% στο 5%, αποκλείοντας έτσι κόμματα που αντιπροσωπεύουν σημαντικά τμήματα του πληθυσμού.

Με απλά λόγια, επιχειρείται ένα παιχνίδι αριθμών: όσο περισσότερα κόμματα μένουν εκτός Βουλής, τόσο λιγότερες ψήφοι απαιτούνται για αυτοδυναμία. Έτσι, δημιουργείται η πιθανότητα μια κυβέρνηση να ελέγχει το κοινοβούλιο έχοντας λάβει κάτω από το 33% της ψήφου του εκλογικού σώματος — ποσοστό-ντροπή για κάθε ευρωπαϊκή Δημοκρατία.

Το συγκεκριμένο σχέδιο έχει, σύμφωνα με πληροφορίες, εκπονηθεί από ομάδα τεχνοκρατών υπό την εποπτεία του υπουργού Εσωτερικών Θοδωρή Λιβάνιου. Όπως αναφέρουν στελέχη που γνωρίζουν εκ των έσω τις διεργασίες, η μόνη εκκρεμότητα είναι η έγκριση του ίδιου του πρωθυπουργού. Παράλληλα, επικοινωνιακοί μηχανισμοί, που έχουν ήδη κοστίσει εκατομμύρια στο Δημόσιο, ετοιμάζουν την κατάλληλη «ατμόσφαιρα», με επίκεντρο την πόλωση, τη δαιμονοποίηση της αντιπολίτευσης και την κατασκευή εικονικών διλημμάτων.

Το επιχείρημα περί «κυβερνητικής σταθερότητας» προβάλλεται ως προπέτασμα καπνού, πίσω από το οποίο διαφαίνεται η πρόθεση αλλοίωσης της λαϊκής βούλησης. Αν οι σχεδιαζόμενες αλλαγές περάσουν, τότε η Ν.Δ. θα μπορούσε να εξασφαλίσει την πλειοψηφία των εδρών ακόμη και με 1 στους 3 Έλληνες να την ψηφίζει. Και αν προστεθεί και η αποχή, που στις τελευταίες αναμετρήσεις ήταν πρωτοφανής, τότε μιλάμε για κυβέρνηση με την ουσιαστική στήριξη λιγότερου από το 25% του συνόλου των πολιτών.

Πρόκειται για θεσμικό τέλμα. Και όλα αυτά ενώ η κοινωνία ήδη βράζει: η ακρίβεια σαρώνει, οι νέοι μεταναστεύουν, η δημόσια υγεία παραπαίει, και η κυβέρνηση δείχνει να έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Στην προσπάθειά της να περισώσει ό,τι μπορεί, στρέφεται στη μικροπολιτική, προσδοκώντας μέσω των αλλαγών να αναχαιτίσει τις φυγόκεντρες τάσεις και να αποδυναμώσει εσωτερικές ή νέες απειλές — όπως το υπό διαμόρφωση κόμμα Σαμαρά, που φέρεται να προχωρά στην τελική ευθεία για την επίσημη ανακοίνωση.

Κι όμως, δεν λείπουν και οι αντίθετες φωνές μέσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Στελέχη με πολιτική διαδρομή και εμπειρία, επικαλούμενα ακόμα και τον ίδιο τον πατέρα του πρωθυπουργού, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, προειδοποιούν ότι καμία τροποποίηση του εκλογικού νόμου δεν μπορεί να σώσει μια κυβέρνηση που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Όπως λένε χαρακτηριστικά, «οι εκλογικοί νόμοι δεν σώζουν καράβια που έχουν ήδη αρχίσει να βουλιάζουν».

Το σενάριο που εξετάζεται μπορεί να λειτουργήσει αντίστροφα. Όταν η κοινωνία νιώσει ότι προσπαθούν να της στερήσουν τη φωνή, αντιδρά. Όταν ο πολίτης νιώθει ότι του κλέβουν το δικαίωμα να εκφραστεί ελεύθερα, ενδέχεται να στραφεί με σφοδρότητα εναντίον εκείνου που σχεδιάζει το παιχνίδι. Ήδη στις αυτοδιοικητικές εκλογές της Αθήνας, ο αδιαφιλονίκητος φαβορί Κώστας Μπακογιάννης ηττήθηκε εντυπωσιακά από τον outsider Χάρη Δούκα, δείγμα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Αν, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης οδηγήσει τη χώρα σε διπλές εκλογές — με στόχο να κλειδώσει αυτοδυναμία μέσω ενός «κομμένου και ραμμένου» εκλογικού νόμου — ενδέχεται να προκαλέσει μαζικές αντιδράσεις. Η πολιτική του απομόνωση ήδη βαθαίνει. Και η οργή, που μετριέται πλέον σε ποσοστά άνω του 80% δυσαρέσκειας, δεν ελέγχεται με τεχνάσματα. Αντιθέτως, μπορεί να φέρει την πλήρη ανατροπή.

Επισημαίνεται δηλαδή ότι η Ν.Δ. δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι θα διατηρήσει την πρωτιά και στις δεύτερες εκλογές, πολύ περισσότερο εάν η ψαλίδα μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος αποδειχθεί μικρή και εύθραυστη στην αρχική αναμέτρηση. Δεδομένου μάλιστα ότι οι «δεξαμενές» για τον κ. Μητσοτάκη έχουν στερέψει, η αρνητική και τιμωρητική ψήφος μπορεί κάλλιστα να εξελιχθεί σε τσουνάμι στις επαναληπτικές κάλπες…

Αυτό που δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ο πρωθυπουργός είναι πως η δημοκρατία δεν είναι πίνακας Excel. Ούτε κυβερνιέται με τεχνικές μάρκετινγκ. Η κοινωνική νομιμοποίηση είναι όρος πολιτικής επιβίωσης — και χωρίς αυτήν, κανένας μηχανισμός δεν σώζει έναν ηγέτη που οι πολίτες έχουν ήδη κρίνει ανεπαρκή.